‘La France est en guerre’, zei François Hollande na de aanslagen in Parijs. De toon van Charles Michel leek wel het spiegelbeeld: vastberaden en kalm.

‘We vreesden een terroristische aanval en dat is ook gebeurd’, zei premier Charles Michel (MR) gisteren amper een paar uur na de aanslagen op de luchthaven en in de Brusselse metro. ‘Blinde, gewelddadige en laffe aanslagen’, noemde hij het. Hij werd geflankeerd door alle betrokken ministers en procureur Frédéric Van Leeuw en riep iedereen op ‘kalmte en solidariteit te tonen’.

Oorlogsretoriek was nergens te bespeuren. Het verschil met de manier waarop de Franse president François Hollande zijn aangeslagen land toesprak in november 2015, was dan ook enorm. ‘La France est en guerre’, was het eerste wat hij zei.

Of hij ’m gelezen heeft is niet zeker, maar auteur David Van Reybrouck schreef Hollande toen een vlammende brief waarin hij hem verweet dat hij precies dat deed wat de terroristen wilden. ‘U bent erin getuimeld. U hebt hun uitnodiging tot jihad met graagte aanvaard. In uw poging om kordaat te reageren loopt u het levensgrote risico de spiraal van geweld nog verder te laten escaleren.’

Ook gisteravond, op een tweede persconferentie, roerde Michel de oorlogstrom niet. Hij sprak over ‘de meest tragische en dodelijkste aanslagen ooit in Brussel en België’. En stond stil bij de ‘afgebroken’ levens. ‘Afgebroken in volle vlucht, weggemaaid door de meest extreme barbarij.’

In tegenstelling tot Hollande, had Michel ‘helemaal de juiste toon beet’, vindt Van Reybrouck. ‘Met zijn “wat we vreesden” vat hij direct het “wij” en het emotionele. En hij doet dat op een kalme en vastberaden wijze. Ook als hij spreekt over de pijn van de slachtoffers en de nabestaanden. Je ziet ook dat hij een teamspeler is. Hollande deed het alleen, in statige zaal. Michel zit daarentegen aan een volle tafel en in zijn toespraak betrekt hij er de ploeg, de kern, het Ocad, Defensie, de veiligheidsdiensten, het Crisiscentrum, de douane en de buurlanden bij.’

Niet dat Michel daardoor een softe boodschap bracht: ‘Aan hen die ervoor gekozen hebben om de barbaarse vijand te worden van de vrijheid, de democratie en de fundamentele waarden, zeg ik dat we die verenigd en vastberaden zullen verdedigen. Samen met de bevolking zullen we er alles aan doen om onze fundamentele vrijheden te beschermen. Dat is een gemeenschappelijke strijd, zonder grenzen, die we vastberaden moeten voeren.’

Daarmee ontwijkt Michel de valkuil om één enkele bevolkingsgroep of religie te stigmatiseren, zegt Van Reybrouck. ‘Hij zegt “zij die ervoor gekozen hebben”. Hij mikt dus heel precies op de daders. Betrokken, rustig en vastberaden.’

Nog een interessante vaststelling én een belangrijk verschil met Hollande, is volgens Van Reybrouck dat hij IS zelfs niet bij naam noemt. ‘Hij gunt hen die naamsvermelding niet eens. Ik ben echt onder de indruk van de communicatie van deze regering.’

bron: http://www.standaard.be/cnt/dmf20160322_02197964

Ik sluit me hier volledig bij aan. Michel heeft me ongelooflijk verrast met deze reactie. Hij is nuchter, maar ziet de ernst van de situatie goed in en laat dit ook merken. Hij heeft het niet over België of heel de wereld tegen IS. Hij spreekt over 'We' verdedigen ons tegen 'hen'. 'We' staat voor iedereen die volledig buiten deze strijd staat, maar er toch bij betrokken raakt door een aanslag als deze en 'hen' staat voor de lafaards die op barbaarse wijze een tragische massamoord gepleegd hebben op Belgische bodem.

Door zijn nuchtere reactie vermijdt hij olie op het vuur te gooien en het geweld tegen IS, de rassenhaat of stigmatisering van een religie en ander nutteloos geweld te promoten. Onthou goed: niet elke moslim is een IS-strijder, maar alle IS-strijders waren ooit moslims (ik gun ze die titel niet meer, er is geen enkel godsdienst die zinloos geweld toejuicht).

De reactie van Hollande (toen en nu) staat nu in erg contrast met die van Michel. Hollande sprak meteen over represailles en 'We zullen IS vernietigen', waarmee we bij wijze van spreken onze r.s.v.p. gaven op hun uitnodiging tot oorlog. Deze boodschap is veel sterker omdat Michel niet spreekt over onmiddellijke wraak, maar stelt duidelijk dat de aanslagen niet alleen op België zijn gepleegd, wel op de vrijheid en de democratie. Daarmee geeft hij de boodschap dat IS meer hooi op hun vork neemt dan ze aankunnen en dat ze dat snel genoeg zullen merken.