do 27/11/08 11:32 -

Bij een golf van aanvallen tegen twee luxehotels en politiekantoren in de Indiase stad Mumbai zijn zeker 100 doden gevallen. In de hotels worden nog steeds westerse toeristen gegijzeld. De politie probeert hen te bevrijden. De aanslagen zijn opgeëist door een onbekende organisatie.
Gisteravond omstreeks 23 uur vielen gewapende mannen Mumbai, het financiële centrum van het land, binnen, vermoedelijk vanop zee. Ze vielen zeker zeven doelwitten in de stad tegelijk aan met machinegeweren en granaten. Daarbij maakten ze al zeker 100 doden en bijna 300 gewonden.

De terroristen hadden het onder meer gemunt op twee luxehotels, het Taj Mahal Palace en het Oberoi Trident. Onder de, voornamelijk buitenlandse, aanwezigen viseerden ze vooral Britse en Amerikaanse toeristen.

Volgens getuigen moesten de toeristen urenlang op de grond liggen, met tientallen in een kamer. Militairen konden al 50 toeristen uit het Taj Mahal Palace evacueren. Daar brak tijdens de aanslagen brand uit.

Nog tientallen toeristen gegijzeld
Intussen wordt er nog steeds een veertigtal toeristen gegijzeld in beide hotels. Er zouden zes toeristen zijn omgekomen, maar hun nationaliteit is nog niet bekend.

De terroristen vielen verder in de stad ook een ziekenhuis, politiekantoren, een restaurant en een treinstation aan.

Verscheidene doelwitten werden getroffen door bommen. Daarbij is het hoofd van de antiterreureenheid van Mumbai omgekomen.

Er zouden ook vier terroristen zijn doodgeschoten en negen anderen zijn volgens de politie opgepakt.

EU-parlementsleden in Mumbai
De aanslagen vonden plaats net nadat een groep van Europese parlementsleden zijn intrek had genomen in het hotel Taj Mahal. De meesten zouden net voor de aanvallen de stad zijn ingegaan.

Ze maakten deel uit van een delegatie die een top tussen Europese en Indiase leiders moest voorbereiden. Mia De Vits maakt deel uit van de EU-delegatie, maar verblijft niet in Mumbai.

Volgens De Vits zijn de EU-parlementsleden naar een ander hotel overgebracht, maar is het niet duidelijk wat er met de rest van de delegatie is gebeurd.

Bron: VRT, deredactie.be

Niet wijken


De Indiase stad Mumbai is al vaker het doelwit geweest van terrorisme. Maar wat de jongste twee dagen gebeurd is, slaat alles: meer dan honderd doden, tientallen mensen gegijzeld, een financieel centrum dat stilvalt.


Toen de filosoof Karl Popper in 1945 zijn boek 'De open samenleving en haar vijanden' schreef, dacht hij aan specifieke vijanden van de westerse liberale democratie. Maar wat hij toen schreef, is vandaag perfect van toepassing op de moslimterroristen die opnieuw toegeslagen hebben:

'Dit boek probeert te bewijzen dat de beschaving nog niet volledig bekomen is van de schok die met haar geboorte gepaard ging - de overgang van de tribale of gesloten samenleving naar de open samenleving, waarin de kritische vermogens van de mens vrij spel krijgen. Het poogt aan te tonen dat de schok van die overgang één van de factoren is die de weg hebben vrijgemaakt voor reactionaire bewegingen die gepoogd hebben, en nog altijd proberen, de beschaving te vernietigen en terug te keren naar het tribalisme.'

Mumbai is de financiële hoofdstad van India, dat steeds meer toenadering zoekt tot het Westen - getuige het nucleair akkoord dat India sloot met de VS. Het vormt zo een geliefd doelwit voor de ideologie van de terroristen. Natuurlijk hebben de oorlogen in Irak en in het Afghaans-Pakistaanse grensgebied de gefrustreerde gemoederen van extremistische moslims nog meer verhit en duizenden in de armen gedreven van de leiders van spin-offs van Al-Qaeda. Maar nog voor Afghanistan en Irak waren er de aanslagen op de WTC-torens in 1993 en 9/11, of op de Amerikaanse ambassades in Kenya en Tanzania in 1998.

Voor veel moslimfundamentalisten vormen de open samenlevingen de bedreiging van hun gedachtegoed, dat oplossingen voor de 21ste eeuw denkt te vinden in de letterlijke interpretatie van een boek uit de 7de eeuw. Ook al biedt die piste geen enkel perspectief, het is hun goed recht. Het valt zelfs te verklaren vanuit hun dagelijkse leven, dat gebukt gaat onder de gevolgen van corrupte en tirannieke regimes - die soms gesteund worden door het Westen.

Maar een kleine minderheid onder hen blijft teruggrijpen naar blind terrorisme, waarvoor geen enkel excuus verzonnen kan worden. Dat soort lieden haat open samenlevingen, of het nu om India of om de VS of Europa gaat, in de eerste plaats om wat ze zijn.

Het is een heilloze strijd. De mensen in Madrid, in Londen, in de soennitische driehoek in Irak en in Mumbai hebben dat al eerder bewezen. Alleen zijn de terroristen te blind om het te zien, of laten ze zich manipuleren - in dit geval wellicht door een Pakistaanse hand. Een open samenleving rouwt om de doden van dit terrorisme en vergeet niet. Maar ze gaat verder en wijkt niet, omdat ze blijft geloven in haar eigen samenlevings- en beschavingsmodel.


DS, 28-11-2008 (Bart Beirlant)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

India's 'nine-eleven'


Wie zijn de daders van de bloedige aanvallen in Mumbai en wat bezielt hen? Het duurt nog wel even voor die vraag beantwoord kan worden, maar er zijn alvast een paar aanwijzingen, zegt Mia Doornaert.


Ook al loopt elke vergelijking mank, er zijn overeenkomsten tussen de aanslagen van 11 september 2001 in New York en die van de afgelopen week in Mumbai. Ze troffen beide de financiële hoofdstad van het land en waren erop gericht dat financiële hart te verlammen. Ze vormden aanvallen op een open, multiculturele miljoenenstad. En in beide gevallen kwamen er belangrijke financiële middelen en een grondige voorbereiding en training aan te pas.

Al die elementen maken het wat simplistisch om nog maar eens 'armoede' en 'achterstelling' in te roepen als reden voor moslimfundamentalistische aanslagen. Het is een feit dat een meerderheid van India's 140 miljoen moslims aan de onderkant van de maatschappij leeft. Diverse rapporten hebben de gebrekkige toegang tot hoger onderwijs en overheidsbanen belicht, en open of verdoken discriminatie aan de kaak gesteld.

Er zijn echter nog andere groepen in India die in abjecte armoede leven, bijvoorbeeld de dalits, de zogenaamde onaanraakbaren. Er zijn doorheen de wereld, in Azië, in Afrika, in Latijns-Amerika bevolkingen of bevolkingsgroepen die door extreme armoede en/of discriminatie gekweld worden. Dat leidt soms tot gewelddadige protesten of botsingen, maar niet tot het soort aanslagen als 9/11 of Mumbai. Arme boeren of arbeiders wie de ellende plots te veel wordt, zijn niet in staat om van op zee een operatie te lanceren zoals die in Mumbai. En de terroristen van 9/11 waren zonen van de bourgeoisie, geen verschoppelingen.

Ook de doelwitten in Mumbai waren veelzeggend. Protesten tegen sociale en economische discriminatie zouden zich vooral tegen overheidsgebouwen of grote Indiase bedrijven gericht hebben. Maar in Mumbai werden onder andere twee dure hotels en een bij toeristen geliefd restaurant, aangevallen. Dit was een aanslag op het internationale, 'westerse' karakter van de stad. Zeer revelerend was ook de aanval op een joods centrum waar vijf gijzelaars vermoord werden. Er zijn hoop en al enkele duizenden joden in India. Het is wel een zeer extreme vorm van paranoia om die minuscule gemeenschap verantwoordelijk te achten voor het lot van zijn 140 miljoen moslims.

Het 'jihadistische' karakter van de aanslagen doet India natuurlijk met wantrouwen naar buurland Pakistan kijken. De Pakistaanse leiders ontkennen in alle toonaarden enige betrokkenheid. Het Indiase wantrouwen is echter begrijpelijk. Een aantal van de terroristen in Mumbai zou uit Pakistan afkomstig zijn. De middelen waarover ze beschikten doen buitenlandse hulp vermoeden. En het is bekend dat er bij een deel van de Pakistaanse strijdkrachten aanzienlijke sympathie bestaat voor de gewelddadige fundamentalisten van de Taliban en Al-Qaeda.

De aanslagen dreigen alvast de toenadering tussen de twee landen te doorkruisen, die ook een diplomatiek streefdoel van president-elect Barack Obama is. Dat is mogelijk juist de bedoeling van de 'Deccan Mujahideen', een tot nu toe onbekende naam die mogelijk een dekmantel vormt. Een andere jihadistische organisatie, de 'Indian Mujahideen', voegde de hindoes al toe aan het 'complot van de kruisvaarders en zionisten' waartegen de islamisten te keer gaan, en gewaagde van de 'hindoe-kruisvaarders-zionistiche alliantie'. Voor dergelijke fanatici zou een verzoening tussen Pakistan en India onaanvaardbaar zijn, hoezeer die ook in het belang van beide bevolkingen zou wezen.

Het jihadistische discours van de terroristen van Mumbai toont dat sociale gerechtigheid in India niet hun grote bekommernis is, en dat ze aansluiting hebben met een internationaal netwerk dat de 'vijanden van de islam' bestrijdt.

Hun haat wortelt onder meer in wrok over de achterstand van moslimslanden en -bevolkingsgroepen. Maar ze zijn niet uit op verbetering van die achterstand, integendeel, ze willen de moslimwereld verder in fundamentalisme en dus armoede wegdrukken. Ze bestrijden de moderniteit die zowel ten westen als ten oosten van de moslimswereld welvaart schept. Het is geen toeval dat ook een Aziatische stad die deze moderniteit symboliseert het slachtoffer werd.


DS, 29-11-2008 (Mia Doornaert)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

India overweegt opschorting vredesproces met Pakistan


De Indiase regering denkt eraan het vredesproces met buurland Pakistan op te schorten. Dat heeft het Indiase persbureau PTI vernomen. De terreuraanslagen in Mumbai worden toegedicht aan extremisten die Pakistan als uitvalsbasis hebben.


"Sommigen in de schoot van de regering vinden dat India het vredesproces en de dialoog zou moeten opschorten, om Pakistan duidelijk te maken dat we het bloedbad van Mumbai niet licht opnemen", zo citeerde het agentschap officiële bronnen.


Diep geschokt

De regering, met inbegrip van premier Manmohan Singh, zijn diep geschokt want hij heeft het gevoel dat Pakistan zijn beloftes om een einde te maken aan tegen India gericht terrorisme niet gerespecteerd heeft, zo vervolgt het agentschap.

Volgens de bronnen van PTI vinden de komende dagen enkele ontmoetingen op hoog niveau plaats, waar een beslissing zal worden genomen over de toekomstige relaties met Pakistan. India en Pakistan hebben sinds hun onafhankelijkheid in 1947 drie oorlogen gevoerd. In 2004 werden vredesbesprekingen tussen de twee landen opgestart.


Blog HLN, 30/11/08

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

India zoekt de schuld ditmaal bij zichzelf


Hoe heeft een handvol terroristen het Indiase Mumbai bijna drie dagen in zijn greep kunnen houden? Tien gewapende mannen gingen onopgemerkt in rubberboten aan land en richtten groot onheil aan. India kan niet naar Pakistan blijven wijzen, maar begint onder ogen te zien dat de eigen politie corrupt is.


De rookwolken zijn verdwenen boven het eens zo majestueuze Taj hotel, met z’n weidse uitzicht over de haven van Mumbai. De afgetimmerde arcadebogen verbergen de geblakerde ravage in zijn luxe restaurants, lobbies en kamers. Ook andere plekken in de stad die werden aangevallen door terroristen, waaronder het Oberoi-Trident hotel en het Narimanhuis waar een joodse organisatie huisde, maken een levenloze indruk.

Dat valt niet te zeggen over de bewoners. Hun zwijgende spanning over het lot van de gegijzelden heeft plaatsgemaakt voor oorverdovende kritiek op de veiligheidsdiensten. Bovendien rijst de vraag hoe een handjevol terroristen de Indiase zakenstad bijna drie dagen in zijn greep kon houden. En zullen de terroristische aanslagen, waarbij 172 mensen omkwamen en honderden gewond raakten, iets veranderen aan de manier waarop verschillende groeperingen in India, met name moslims en hindoes, met elkaar omgaan?

Op donderdagavond vorige week kwamen tien „tot de tanden toe gewapende” mannen aan land met opblaasboten bij de kust van Mumbai. Ongehinderd liepen zij met hun kalasjnikovs over de schouder de stad in. In twee hotels, een ziekenhuis, een zakencentrum, een treinstation en een populair café schoten ze zonder schroom hun eerste slachtoffers neer, gijzelden ze bezoekers, terwijl anderen in de hotelkamers op gasten joegen. Pas drie dagen later kwam er een einde aan het drama.

Hoe konden de kust- en landbeveiliging en de Indiase inlichtingendienst zo ernstig falen, vraagt Prakash Singh zich af. Hij is voormalig hoofd van de Indiase grensbeveiliging. Het ontbreekt de kustwacht weliswaar aan schepen en personeel, geeft hij toe. Maar tien gewapende mannen, die had de kustwacht toch moeten opmerken.

Y.P. Singh, een voormalig elite-officier van de staatspolitie en tegenwoordig advocaat (geen familie van Prakash Singh), wijt het gebrekkige optreden aan het politieapparaat. „Dat slechts tien mensen vier tot vijfduizend politiemensen drie dagen lang kunnen laten rondrennen, dat is belachelijk.”

Y.P. Singh zegt dat de politie behalve voor haar taken op het land ook verantwoordelijk is voor de wateren die aan haar werkgebied grenzen. Zij moet hier onderzoek doen, criminelen arresteren en hen voor het gerecht brengen. Niet de Indiase marine of kustwacht, maar de politie heeft gefaald. „Het heeft geen zin om onszelf een schouderklopje te geven. Tegenover de hele wereld hebben we onze onkunde laten zien. De politie is doorspekt van corruptie.” In een onderzoek van Transparency International eind vorig jaar noemde 72 procent van de geïnterviewden de politie extreem corrupt.

Politieagenten laten zich betalen door criminelen om de andere kant op te kijken, zegt Y.P. Singh.

Hij heeft het van dichtbij meegemaakt. Maar toen bleek dat hij er als politieagent niets tegen kon doen, nam hij ontslag. Hij schreef er een boek over, ’Carnishe by Angels’.

De 18-jarige studente Pankhuri Shah steekt een wit kaarsje aan bij een ijzeren hek op een plein op een steenworp afstand van het getormenteerde Taj hotel. Het hek markeert een geïmproviseerde gedenkplaats, waar al diverse kaarsjes branden. Shah verloor gelukkig geen bekenden bij de aanslagen. „Iedereen zegt dat we door onze veerkracht weer kunnen terugkeren naar hoe het tevoren was. Maar ik denk niet dat we terug moeten keren. Er moet iets veranderen. Genoeg is genoeg”, zegt ze, terwijl de zeewind haar lange zwarte haren in de wind laat wapperen.

Shah is niet de enige die vindt dat er iets moet gebeuren tegen de stroom aanslagen in India. De laatste maanden nam het aantal terroristische aanslagen in India drastisch toe. Iedere keer beloofden politici beterschap en onthulden ze plannen voor een nieuwe strategie om terrorisme tegen te gaan. En iedere keer vervlogen alle mooie woorden, schrijven de Indiase kranten. Een artikel in de Indiase krant Sunday Times ging zelfs een stapje verder: Genoeg is genoeg is allang gedateerd.

Indiase analisten zeggen dat er structurele veranderingen nodig zijn. Maar ook moeten bestaande organisaties beter hun werk doen. Zo kwamen de speciale eenheden, de National Security Guards, pas tien uur na het begin van de aanvallen aan in Mumbai, schrijft het dagblad Times of India. De manschappen moesten uit India’s federale hoofdstad New Delhi komen. Het beschikbare vliegtuig bleek echter geen 200 mensen te kunnen vervoeren, dus moest er een vliegtuig uit een andere stad komen. Dat vliegtuig moest eerst nog volgetankt worden. De reis naar Mumbai nam vervolgens twee uur in beslag. „De NSG zit alleen in New Delhi. Ze zouden in alle strategisch belangrijke steden gestationeerd moeten zijn”, zegt Jatin Desay, een Indiase journalist en analist.

Hoewel er waardering is voor de moed die de veiligheidstroepen getoond hebben bij het bevrijden van de gijzelaars, zetten analisten ook vraagtekens bij hun professionaliteit. De speciale eenheden bleken bijvoorbeeld niet in het bezit van een plattegrond van het Taj hotel, waar veel gasten als ratten in de val zaten. En dat terwijl de eigenaar van het hotel in een interview aan CNN liet weten dat het hotel bedreigingen had gehad.


Trouw, 01-12-2008

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Enige levende schutter Mumbai was een straatdief


De enige schutter die het er bij de aanslagen in Mumbai van vorige week levend van af bracht was een straatdief die tot zelfmoordguerilla werd gedrild. Dat heeft de hoogste onderzoeker van de aanslagen gezegd.


Redelijk mededeelzaam

De 21-jarige Mohammed Ajmal Kasab was een van de tien mannen die met een rubberen bootje in Mumbai aan wal kwamen en er vervolgens dood en verderf zaaiden. Sinds Kasab is gearresteerd wordt hij regelmatig verhoord door de politie, zei hoofdonderzoeker Rakesh Maria, die overigens niet wilde zeggen welke verhoormethoden er worden toegepast. Maria zei alleen dat Kasab 'redelijk mededeelzaam' was.


Farid Kot?

Kasab zei volgenms Maria dat hij uit een gezin met vijf kinderen kwam in het Pakistaanse stadje Farid Kot. Zijn vader werkte als arme verkoper op straat. Maar de inwoners van Farid Kot, zo'n 140 kilometer onder Lahore, zeggen nog nooit van Kasab te hebben gehoord. De burgemeester van het stadje zei onderzoek te hebben gedaan, maar geen spoor van de verdachte te hebben gevonden.


Eigen bende

Kasab zei tijdens de verhoren verder dat hij als tiener mensen onder bedreiging van een mes beroofde. Maar het liefste wilde hij leider van zijn eigen bende worden. Daarvoor ging hij in de buurt van Lahore op zoek naar wapens en zo kwam hij in contact met iemand die hem wel naar een wapentraining wilde sturen. Zo kwam Kasab terecht in een trainingskamp van Lashkar-e-Taiba, een verboden groepering die volgens inlichtingenmensen nauwe banden onderhoust met de Pakistaanse geheime dienst. Op een bepaald moment besloot Kasab de heilige oorlog tot doel van zijn leven te maken.


Heilige oorlog

In verschillende trainingskampen, en gedurende een periode van achttien maanden, werden Kasab de kneepjes van het vak bijgebracht: hij deed veel aan conditietraining, leerde schieten en ook varen en navigeren. Ondertussen werd hij geïndoctrineerd met het gedachtegoed van de heilige oorlog.


Vijf teams

Drie maanden voor de aanslagen werd Kasab met negen hem volslagen onbekenden in afzondering geplaatst in een huis in Pakistan en werden zij getraind voor de aanslagen in Mumbai. Dat gebeurde door vier of vijf operationeel leiders. De tien werden verdeeld in vijf teams van steeds twee man. Kasab en zijn partner werden ingedeeld voor de aanslag op het Chhatrapati-treinstation. Ze werden overhoord aan de hand van zeer gedetailleerde foto's van het station, kennelijk genomen door een handlanger in India.


Namen gegeven

De opdracht was eenvoudig: zo veel mogelijk slachtoffers maken en de gijzelingen en bezettingen zo lang mogelijk laten duren. De mannen kregen alle tien vervalste identiteitskaarten van Indiase universiteiten, om wanneer de terroristen eenmaal dood zouden zijn, onderzoekers in de war te brengen over de oorsprong van de aanslagplegers. Kasab heeft de politie inmiddels de echte namen van zijn medeterroristen gegeven. Die worden vrijgegeven als de politie ze heeft gecheckt, aldus Maria.


Blog DM, 07/12/08 (novum/odbs)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB