Bron: De Standaard (www.standaard.be)

Zes op de tien ouderen boven de 65 voelen zich niet eenzaam. Dat blijkt uit een onderzoek dat de Koning Boudewijnstichting organiseerde bij 1.500 ouderen boven de 65 jaar. Daartegenover staat dat 1 oudere op de 10 zegt zich dikwijls alleen te voelen en 1 op de 3 soms.

Acht ouderen op de tien hebben minstens éénmaal per week contact met hun kinderen en voor 3 op de 10 gaat het zelfs over dagelijkse contacten. Sociaal isolement komt vaker voor bij bewoners van rust- en verzorgingstehuizen die dan ook dikwijls meer contacten wensen, vooral met hun kleinkinderen.

Meer dan één op de vijf (21%) gebruikt het internet om te communiceren. Vooral e-mailen is populair: 97% van de ouderen die het internet gebruiken, doet een beroep op dit medium.
Het onderzoek laat zien dat er zich geen verslechtering in de situatie van ouderen voordoet. Maar door de demografische evolutie en het feit dat er steeds meer ouderen bij komen, neemt het aantal eenzame en geïsoleerde 65-plussers toe in absolute cijfers.

De enquête werd uitgevoerd door het onderzoeksbureau IPSOS en twee academische partners, LUCAS-KU Leuven en de afdeling Gezondheidswetenschappen van de Universiteit van Luik. IPSOS ondervroeg 1.507 personen ouder dan 65 jaar in de drie regio's van het land. De bevraging gebeurde via rechtstreekse contacten en ging zowel over hun sociaal leven, hun eenzaamheid en het isolement waarin ze al dan niet verkeren. Er werden niet enkel 1.210 mensen thuis geïnterviewd, maar ook 297 ouderen die in een rust- of verzorgingstehuis leven.

Mijn mening:

40% van onze 65-plussers voelt zich eenzaam. Dat zijn er best wel veel. Daartegenover staat wel dat 60%, en dus de meerderheid, vindt dat ze genoeg sociale contacten hebben en zich niet alleen voelen. Dat is wel goed nieuws.
Onze oudjes worden vaak over het hoofd gezien als het om vereenzaming gaat. Het lijkt ons genoeg om hen van voldoende pensioen en degelijke medische verzorging te voorzien. Maar net dat sociale aspect is zo belangrijk voor hen. Hoe ouder je wordt, hoe belangrijker de mensen om je heen zijn. Je hebt geen werk meer, kunt geen bijzondere hobby’s meer beoefenen wegens gezondheidsredenen en in sommige gevallen ben je niet meer mobiel genoeg om alleen te been te gaan. Menselijk contact is alles wat deze mensen nog hebben.
Het verrast me wel dat zo veel oudere mensen het internet gebruiken. Wel 21% van de 65-plussers gebruikt het internet om hun familie te contacteren! Tja, soms moeten ze wel met hun tijd meegaan om de jeugd bij te houden en op die manier contact te houden met kleinzoon of -dochter…
Dat eenzaamheid eerder voorvalt in rust- en verzorgingstehuizen, is niet verwonderlijk. Vele bejaarden willen niet graag naar het rusthuis, maar zitten er toch op vraag van hun familie. Het is begrijpelijk dat je niet altijd zelf voor je ouders of grootouders kan zorgen, maar dan mag een wekelijks bezoekje aan het bejaardentehuis zeker niet ontbreken. Ook al blijf je maar een halfuurtje, je maakt die mensen zo gelukkig. Ze hebben hun familie nodig en kunnen wel wat warmte en steun gebruiken om zich beter te voelen in het rustoord. Dat is waarom het zo belangrijk is om onze oudere generatie te steun. Op een dag zijn ze er niet meer en is het te laat. We moeten nu voor hen klaarstaan!

Het is nu eenmaal een feit dat er steeds meer personen ouder worden.
In mijn familie hebben de ouders van mijn vader geluk dat ze nog steeds alleen kunnen wonen en elkaar nog hebben. Na bijna 59 jaar huwelijk vind ik het fantastisch dat het nog steeds probleemloos verloopt. Bovendien zijn er voldoende kinderen en (achter) kleinkinderen die regelmatig een bezoekje brengen.
Langs de kant van mijn moeder is mijn grootmoeder ondertussen nog maar alleen, maar één van mijn tantes woont bij haar in. Zonder mijn tante, die zelf verpleegster is, zou mijn grootmoeder niet in staat zijn alleen te kunnen wonen. We vinden het hier ook geweldig dat 'ons moeke' nog steeds vlak bij ons woont en we haar meerdere keren per week gemakkelijk kunnen bezoeken. Natuurlijk is dit vooral mogelijk omdat mijn tante zelf geen gezin heeft.
Ik ben dus zeer gelukkig dat mijn grootouders nog vlakbij ons wonen en de typische familiefeesten nog steeds in het ouderlijke huis kunnen doorgaan.
Bij mijn familie heb ik dus twee keer een droomscenario, geen enkele grootouder die verblijft in een rusthuis.
Dus ik ben ervan overtuigd dat het mogelijk is om je grootouders minder eenzaam te laten voelen, hoewel ik begrijp dat niet iedereen zulke droomscenario's heeft zoals die in mijn familie. Toch is het belangrijk dat je, zoals Charissa zegt, nog tijd maakt voor deze generatie. Zij hebben trouwens ook hun hele leven tijd voor jou gemaakt, of toch jouw ouders grootgebracht.

E-mailen (en chatten) met je grootouders die in het rusthuis zitten...

Dit vind ik ronduit belachelijk. Is het fout om nu te denken dat 40 % van de bevolking hun ouders niet of toch niet vaak bezoekt vanaf ze in een rusthuis zitten?

Het is zo verontwaardigend om te lezen... En dan moet je weten dat diegene die toch de moeite doen om op zondag naar de grootouders te gaan, dit vaak doen om gewoon een centje los te krijgen voor de kleinkinderen en om hun buikje vol te eten…

Ikzelf vind het schitterend om bij mijn grootvader te zijn. Die mensen hebben zoveel ervaring. Ze hebben al zoveel dingen meegemaakt. Ik vind het geweldig als mijn grootvader vertelt over vroeger.
Verhalen over hoe er vroeger met de broertjes en zusjes gevochten werd om de dikste snede brood te krijgen. Of verhalen over de dunne klederdracht tijdens de winter..

De gedachtenschets van hoe het leven hier in ons - tegenwoordig uitgesproken als Apelandje - vroeger was voor, tijdens en na de tweede wereldoorlog, zet jezelf aan tot nadenken. Het brengt mijzelf met men voetjes op de grond. Telkens zeg ik: ‘Amai ma wij hebben het nu zooo goe en toch zijn we nooit content!!!'

Het is echt belangrijk dat er ook naar de grootouders geluisterd wordt. Mensen met zulke ervaringen zeggen de dingen niet zomaar. Soms wou ik dat ik ook zoveel ervaring had en daardoor veel beter mijn weg zou vinden in moeilijke keuzemomenten.

Ik besef ook wel dat de meeste grootouders (en ouders?) soms enorm kunnen zagen over:
-het steeds voorzichtig zijn met de auto;
-het voorzichtig zijn bij seks;
-het niet te laat uitgaan:
-niet te roken;
- enz,

maar ook dat mag geen reden zijn om er minder te komen.. Integendeel! Ze bedoelen het zo goed en hebben vaker gelijk dan je denkt! (ondervinding.. )

Eerst en vooral: Noël, zalige post! Echt raak en waar!
Eenzaamheid bij 65 plussers! Eerlijk gezegd verschiet ik hier niet van dat dit voorkomt in onze maatschappij! Eigenlijk wel jammer natuurlijk!
Ik bekijk die eenzaamheid bij 65 plussers als een soort van gebrek aan liefde of warmte van anderen. En liefde is inderdaad niet te koop, dat moet spontaan er zijn! Eén keer op de maand naar de bomma en de bompa gaan voor centjes voor de kleinkinderen is dus inderdaad valse liefde! In tegenstelling tot mensen zoals Noël schenken die dus wel echt liefde. En natuurlijk werkt dit het eenzaamheidsgevoel bij oudjes tegen! Vrij logisch, niet?
Die eenzaamheid is volgens mij moeilijk handelbaar en iets ontastbaars terwijl het tegelijkertijd wel zichtbaar en voelbaar is bij de oudjes zelf.
Ik denk dat jezelf als oudje wel ook een bepaalde draai kan geven aan je eigen eenzaamheid. Ik weet van mezelf dat als ik later me eenzaam voel, ik iets ga zoeken waar ik in contact kom met anderen. Kaarten, biljarten, quizzen,...
Hier opvolgend vind ik de uitspraak van de Amerikaanse humorist Josh Billings (1815-1885) wel toepasselijk
"De eenzaamheid is een goede plaats om te bezoeken, maar een slechte plaats om te verblijven."