‘Als de gemeenschap de misviering als waardevol en zingevend ervaart, dan maakt het geslacht van de man of vrouw vooraan weinig uit.’ Sabine Vanquaethem, een (soort van) vrouwelijke priester, zou graag officieel gewijd worden.

Vrouwelijke priesters? Een steengoed idee, vindt Sabine Vanquaethem. Tijdens de week werkt de Brugse als kwaliteitscoördinator, op zondag leidt ze in beurtrol de misvieringen in De Lier, een vernieuwend liturgisch initiatief.

De gemeenschap volgt de katholieke leer, maar ook niet-gewijde ‘voorgangers’ leiden de bijeenkomsten in de kapel. ‘De waarde, de zingeving, staat voorop’, zegt Vanquaethem.

Maar als dat kon, zou u wel gewijd willen worden?

‘Ja, graag. Al ben ik niet echt *theologisch geschoold.’

Hoelang leidt u de vieringen al?

‘Al zeven jaar. Zonder ook maar één seconde spijt.’

‘Theologen discussiëren al jaren over de kwestie van vrouwelijke priesters, zonder ooit tot een conclusie te komen. Voor elk argument vóór valt een argument tegen te verzinnen. Onze gemeenschap wilde wegblijven van die debatten en waagde gewoon de sprong. We dachten: we gaan doen wat we denken dat goed is.’

‘Overigens: in religieuze debatten bestaat geen zwart of wit, maar wel veel grijs. Dat leerde ik van mijn man, zelf een theoloog. En ja, in de Bijbel staat dat Jezus twaalf mannelijke discipels telt, daarom kunnen vrouwen nooit het ambt krijgen. Maar de apostels droegen ook allemaal baarden. Betekent dat dat priesters die ook moeten laten groeien?’

Voelt u zich wel onderlegd voor de taak?

‘De eerste keer dat ik mij klaarmaakte, dacht ik wel: wat doe ik nu? Maar de tweede keer verdween alle ongemakkelijkheid. Dat vormt voor mij persoonlijk dan ook het belangrijkste argument: het voelt natuurlijk en evident aan. Ik voel me als een vis in het water; het doet deugd.’

‘Ook de gelovigen stappen vlot mee in het verhaal. Natuurlijk bestond eerst wat argwaan – de mens is en blijft een beetje een gewoontedier – maar de scepsis verdween redelijk snel. De openheid groeit bij de basis. Ik heb een oom die priester is. In het begin was hij weinig enthousiast over wat zijn nichtje ging doen. Nu zegt hij: het is de toekomst, onze plicht zelfs.’

Bron: De Standaard, 20-05-2016

Mening:

Er zijn steeds minder en minder mensen die priester willen worden. Het is namelijk zo dat er nog weinig mensen echt gelovig zijn. Als er dan toch mensen zijn die de taak op zich willen nemen, ook al is het een vrouw, waarom zou dit dan niet mogen? Omdat het een vrouw is die het wil worden, dat vind ik onzin. Ik vind dat een man en vrouw gelijk staan in de maatschappij, het is niet meer zoals vroeger. Toch zie je dat er nog vaak gezegd dat de vrouw 'onderdanig' is en dat kan gewoon niet meer. Als er een vrouw in het leger wilt gaan bijvoorbeeld worden ze vaak uitgelachen en wordt er gezegd dat ze daar te slap voor is. Tot ze uiteindelijk in het leger zitten en sommige mannen er zelfs naar opkijken.

Ik vind dat het zeker en vast moet kunnen dat in de huidige maatschappij vrouwen priester worden. Als man en vrouw echt als gelijke gezien en behandeld zouden worden dan mag het toch zeker geen probleem geven? Maar misschien dat net daar het schoentje wringt. Onze maatschappij pretendeert wel dat er geen onderscheid is, maar volgens mij is dit er nog altijd. Zoals Priscilla al aanhaalde, worden vrouwen ook nog altijd raar beken wanneer ze het leger in gaan en ook bij jobs zoals metser, vrachtwagenchauffeur etc kijkt men vaak raar als een vrouw dit doet.
Nu het geloof een steeds minder prominente plaats inneemt in on leven, vinden ook veel minder mensen hun roeping om priester te worden. Ik vind het dan ook spijtig dat vrouwen die deze roeping wel gevonden hebben, omwille van in mijn ogen angst voor vernieuwing, hun 'droomjob niet mogen uitoefenen.

Ik heb nooit echt begrepen waarom een vrouw geen priester zou kunnen worden. De dag van vandaag mogen we toch geen onderscheid meer maken tussen man en vrouw, jammer genoeg gebeurt dit nog wel. Zoals Priscilla al aanhaalde, er zijn heel weinig mensen die nog zeer gelovig zijn en dus misschien de ambitie hebben om priester te worden. De gemiddelde leeftijd van priesters in België ligt opvallend hoog. Ik vind dat als er mensen zijn die zich geroepen voelen, zij de kans moeten krijgen om dit te doen, ondanks hun geslacht.

Het toelaten van vrouwelijke priesters is een stap in de goede richting voor de kerk, maar ik ben bang dat het het probleem enkel zal uitstellen en niet oplossen.
Hoeveel vrouwen staan te wachten op de kans om priester te worden?
Priesterschap is een beroep dat de laatste jaren zeer negatieve connotaties heeft gekregen, het heeft zeker niet meer de respect die het ooit had.
Het is een mooi doel om naar te werken, maar volgens mij komt het te laat.