02/12/13, 04u20 − Bron: Belga


Zowat een kwart van de 96.000 mensen die een leefloon ontvangen, werkt intussen voor zijn uitkering. Dat besluit Het Laatste Nieuws vandaag uit cijfers van de Overheidsdienst Maatschappelijke Integratie. Tegenover vijf jaar geleden is volgens de krant een vijfde meer leefloners aan de slag.

De voorbije maanden hebben opnieuw zes gemeenten een nieuw 'activeringsbeleid' uitgestippeld voor leefloners. Daarbij wordt de betrokkene aangemaand aan de slag te gaan als vrijwilliger of sociaal tewerkgestelde onder 'artikel 60'. Dat houdt in dat ze voor een jaar werk onder OCMW-vleugels 500 euro per maand extra krijgen. De gemeenten in kwestie argumenteren dat ze de leefloners zo weer dichter bij de normale arbeidsmarkt brengen.

Armoede-experts zijn het daar echter niet mee eens, aldus de krant. "Deze mensen zijn geen profiteurs, maar met deze werkvoorwaarden behandelen we hen wel zo", vindt Gulay Temur van Samenlevingsopbouw. "Ze hebben zware moeilijkheden, vaak zowel financieel, psychisch als fysiek." Het heeft geen zin hen meteen te gaan pushen klusjes op te knappen, vindt Temur. "Ze moeten eerst tijd krijgen om hun leven wat op orde te krijgen."

De cijfers van de overheidsdienst lijken dat te bevestigen: amper een derde van de leefloners die als sociaal tewerkgestelde aan de slag gaat, heeft een jaar later nog een job. 43 procent is werkzoekend, 18 procent verhuist naar andere opvangstelsels en 8,5 procent is weer afhankelijk van een leefloon, aldus nog de kant.

Bron: De Morgen: http://www.demorgen.be/dm/nl/989/Bi...ers-werkt.dhtml
(geraadpleegd op 02/12/2013)
Mening: Ik denk dat het goed nieuws is dat het beter gaat met deze problematiek. Ik ben het er ook mee eens dat leefloners de kans moeten krijgen om hun leven op orde te krijgen omdat ze het niet gemakkelijk hebben. We moeten in ons achterhoofd houden dat hun situatie hen vaak niet instaat stelt om te werken. Toch vind ik het geen slecht idee om ze dichter bij de normale arbeidsmarkt te brengen als ze deze mogelijkheid hebben, en ze aan te sporen om te gaan werken. Uit de cijfers zien we dan wel dat de meerderheid werkzoekend is of een job heeft. Vaak wordt er gezegd dat leefloners profiteurs zijn omdat ze niet gaan werken en toch geld krijgen van de staat, maar door deze cijfers wordt dat duidelijk weerlegd.

Vorige week hebben we tijdens Focus op zorg gastsprekers gehad die over armoede kwamen vertellen. Vóór deze sessie zou ik ook gezegd hebben dat mensen maar moeten werken als ze steun krijgen van de overheid. Er zijn heel wat vooroordelen over mensen met een leefloon. We noemen ze profiteurs, maar zoals dat me alle vooroordelen is, mogen we niet alle mensen over dezelfde kam scheren.

Tijdens de sessie van FOZ kwamen et mensen aan het woord die zelf in armoede geleefd hebben. Als je deze getuigenissen hoort, schrik je toch wel. Daarom denk ik dat ik nu ook minder snel zal oordelen over mensen. Mensen die in armoede leven schamen zich enorm. Ze zeiden dat de psychologische kant veel zwaarder doorweegt dan de financiële problemen. Dit is toch iets waar we ook rekening mee moeten houden. Dus ik vind ook dat mensen even de tijd mogen krijgen om hun zinnen op een rijtje te zetten en dan zijn ze pas echt klaar om terug te gaan werken. Zo zullen mensen meer gemotiveerd zijn om te blijven werken.

Ook ik ben het eens met het feit dat de mensen de kans moeten krijgen om alles weer op een rijtje te zetten, maar wel vind ik dat hierin een grens getrokken moet worden. Zo vind ik het tewerkstellen van mensen in armoede een enorm goede zaak, indien zij al enige tijd werkloos zijn. Wanneer iemand dus werkloos zou vallen vind ik dat hij/zij bijvoorbeeld 2-3 maanden de kans moet krijgen om alles weer op een rijtje te zetten, eventueel opnieuw op zoek gaan naar werk,...
Indien er dan nog geen verandering in de situatie te zien is, lijkt het tewerkstellen van deze mensen mij enorm positief. Tijdens FOZ zeiden de getuigen ons ook dat vele mensen in armoede hun ritme kwijt zijn, waardoor velen niet meer 'kunnen' gaan werken omdat ze toch altijd te laat zijn/zich niet aan afspraken houden/... Dit werken voor hun leefloon is al een eerste goede stap richting de regelmaat van het werkende leven, alsook komen zij via deze manier weer dichter bij de werkvloer zoals gezegd in dit artikel. Dus persoonlijk vind ik dit erg positief.