Eén op de vier Vlaamse en Nederlandse adolescenten zegt zichzelf ooit opzettelijk te hebben verwond. Dat blijkt uit een studie aan de KU Leuven bij 1.013 Vlaamse en Nederlandse jongeren tussen 12 en 19 jaar. Dat meldt Metro vandaag.
"Dit zijn alarmerende, maar geen uitzonderlijke cijfers. Internationaal zien we gelijkaardige resultaten", zegt psycholoog Glenn Kiekens. Zelfverwondend gedrag wordt onder meer gebruikt als een manier om met negatieve gevoelens of stress om te gaan, maar ook als middel om een gevoel van controle te ervaren, te ontsnappen aan eisen uit de sociale omgeving en aandacht te krijgen.

Het gedrag ontwikkelt zich voornamelijk tijdens de adolescentie. "Het gedrag komt even vaak voor bij meisjes en jongens, maar de methoden verschillen wel: jongens gaan vaker over tot hoofdbonken, terwijl meisjes zichzelf meer snijden of krassen", zegt Kiekens.

bron: Het Laatste Nieuws - 06/10/14

eigen mening: De maatschappij waarin wij de dag van vandaag leven vraagt enorm veel van ons. Ik kan goed begrijpen dat de stress bij sommige jongeren op een bepaald moment te veel wordt en ze niet meer helder kunnen nadenken. Tijdens de adolescentie worstelen jongeren sowieso al met meer vragen en problemen. Ik vind dat jongeren tijdens de adolescentie zelf moeten kunnen ontdekken wie ze zijn en tot wie ze willen groeien maar zowel scholen als ouders zouden beter ondersteund moeten worden om deze periode voor sommige jongeren draagbaarder te maken.

Ik vind het persoonlijk wel erg veel, één op de vier jongeren die zich opzettelijk verwond. Ik schrok wel van deze cijfers. Ik kan het me niet goed voorstellen dat zoveel jongeren zich 'slecht' voelen en tot zo'n daden overgaan. Ergens denk ik dat het gevoel van erbij horen hier ook een oorzaak van kan zijn. Volgens mij is dit erg gevaarlijk. Wie weet loopt het ooit fout af. Toch denk ik dat er weinig aan te doen is. Ik heb in ieder geval niet direct een idee voor een oplossing. Hopelijk kan er toch iets gebeuren, zodat er niet te vaak onbedoelde, maar foute gevolgen zullen zijn. Misschien dat we ons er bewuster van moeten zijn dat jongeren het niet gemakkelijk hebben, zeker niet tijdens de puberteit. Ze moeten hierin begeleid worden. Misschien dat een betere begeleiding, door ouders of school, wel een mogelijke oplossing kan zijn voor sommige jongeren. Dat hoop ik althans toch.

Ik denk dat het niet per se een kwestie is van "zich slecht voelen". Volgens mij gaat het vaak om helemaal niets voelen of niet weten wat te voelen en dit is ook een groot probleem want wat doe je hieraan? Ik herinner mij duidelijk dat er bij mij in het middelbaar ook een aantal leerlingen waren met krasjes in hun armen. Hoe weet ik dit? Omdat sommigen altijd korte mouwen droegen zodat nog eens extra hard opviel. Anderen deden dit dan gewoon na. Op den duur werd het een soort uniform. Voor zover ik weet waren deze jongeren niet echt ongelukkig maar ik durf geen al te grote uitspraken doen over de mentale toestand van mensen die ik niet goed kende. Ik wil alleen maar zeggen dat zich opzettelijk verwonden niet per se nog in verband staat met depressiviteit de dag vandaag, moet ik dan toevoegen. Jongeren zijn nieuwsgierig en weten dikwijls niet wat ze van alles waarmee ze geconfronteerd worden moeten maken. Het gaat hier om het kiezen van een identiteit en dit zorgt voor een hoop verwarring en frustratie want dit vergt veel moeite. Op de ene plaats sluit men zich aan bij een gang. Elders kiest men ervoor om voor een bepaalde groepering te gaan vechten. In België en vele andere landen verwondt men zich blijkbaar met opzet. Allemaal symptomen van een generatie die overrompeld wordt door een teveel aan keuzes.