Steeds meer mensen komen terecht op een wachtlijst voor psychische hulp. Vlaams minister van Welzijn Jo Vandeurzen wil die tijd aanzienlijk verkorten door te starten met een soort van online-therapie.
"De zorg moet vermaatschappelijkt worden", vertelt Jo Vandeurzen tegen de kranten van Corelio. De minister bedoelt daarmee dat de geestelijke gezondheidszorg dichter bij de mensen moet komen te staan. Hij wil dat doen door de Centra voor Geestelijke Gezondheidszorg meer de hand te laten uitsteken naar alle plaatsen waar kinderen en jongeren in de problemen komen, en online-therapie op te starten. "Dat moet wel kwaliteitsvol gebeuren en aansluiten op de huidige behandelingsvorm", aldus Vandeurzen.
Bron: www.vandaag.be
29/11/2010

Mijn mening:
Het is goed dat men alternatieven zoekt om de wachttijden voor psychische hulp te beperken, maar ik heb mijn twijfels over deze online-therapie als oplossing. Volgens mij mag je menselijk contact niet onderschatten. Voor de personen die hulp nodig hebben, is het kunnen zien en horen van een psychiater belangrijk. Mensen veranderen van therapeut omdat het niet klikt. Maar hoe kan er in hemelsnaam een klik zijn, als je de persoon waartegen je je hart uitstort niet eens kan zien? Men is hier met labiele mensen bezig en zij hebben ‘echte’ ondersteuning nodig. Het kan zelfs voorvallen dat iemand al zijn problemen uit de doeken aan het doen is tegen zijn psychiater, terwijl deze met de strijk bezig is. Hoe kan je iemand in vertrouwen nemen als je niet eens fatsoenlijk weet tegen wie je praat/ typt? En hoe kan je op iemand zijn gevoelens inspelen via de laptop? Ik plaats hier serieuze vraagtekens bij!

Ik ben het eens met Yana. Het menselijke aspect verdwijnt hier volledig. Een computer kan een mens van vlees en bloed toch niet vervangen?! Men heeft nood aan steun, begrip, een goede babbel. De psychiaters kunnen de dingen die je typt anders interpreteren dan dat je werkelijk bedoelt. Via mondelinge therapie kan je jezelf verduidelijken, dat is hier niet het geval. Gemoedstoestanden, gezichtsuitdrukkingen,lichaamstaal en dergelijke kunnen niet worden waargenomen via de computer. Hoe kan men hier dan de juiste diagnoses stellen?