Ook de 13 spoorbazen zijn het waard


Een goeie manager is een dure manager. Volgens verdedigers van hoge lonen heeft dat te maken met ‘de markt’. Talent is schaars, iedereen wil talent, en dus wordt talent pokkeduur. Voor die zeldzame talenten hebben we het woord ‘top’ uitgevonden, van topvoetballer over topmodel tot topmanager. Zij verdienen toplonen omdat ze top zijn. De slogan van cosmeticamerk L’Oréal past elk van hen: omdat ik het waard ben.


Samen vormen ze een fijne dertien-koppige regering die de spoorwegen van dit land leidt

Zouden die tien directeurs-generaal en de drie ceo’s van de NMBS, Infrabel en de Holding dat ook over zichzelf denken? Samen vormen ze een fijne dertienkoppige regering die de spoorwegen van dit land leidt. Het moet zijn dat de NMBS internationaal in fantastisch hoog aanzien staat, want stuk voor stuk verdienen deze toppers meer dan premier Di Rupo, en dus een eind meer dan de andere federale ministers. Het loon van de premier zou voortaan voor overheidsmanagers gelden als moreel baken en (met wat bonussen erbovenop) als grens, maar tegen dat plan groeit verzet.

Nu en dan behoeft de discussie over hoge lonen nuance. Zoals dat het bij privébedrijven uiteindelijk de zaak is van de aandeelhouders hoe riant ze hun managers betalen. Of dat sommige managers wel degelijk een cruciaal verschil maken. Denk aan Johnny Thijs van Bpost, die laat weten dat hij het niet wil doen voor 290.000. Thijs verdient nu 1,1 miljoen.

If you pay peanuts, you get monkeys, plegen verdedigers van hoge lonen met een guitige knipoog te zeggen. Maar soms maakt het kennelijk niet veel uit hoeveel je betaalt.

Want dertien toplonen in de NMBS en Infrabel? Een bedrijf waarvan de belastingbetaler de aandeelhouder en klant is. Een bedrijf dat moet worden gered. De schuld is in vier jaar tijd van 2,4 naar bijna 3,8 miljard euro opgelopen. Elk jaar rijden meer treinen met vertraging, meer treinen worden afgeschaft en de reizigers geven minder dan 7 op 10 voor de dienstverlening. In geen enkel bedrijf wordt meer gestaakt. Maar het is waar, het had wellicht nog slechter gekund.

Het is bovendien leerrijk om verderop in deze krant te lezen hoe de regering een nieuwe manager zoekt die dit bedrijf van 35.000 werknemers kan leiden. Een telefoontje van een headhunter, een gesprek van een uurtje om 7 uur ’s morgens, enkele regeltjes cv die fout blijken, bevriend zijn met de vicepremier. Zoiets helpt niet om de mythe in stand te houden van de zeldzaam getalenteerde en dus dure topmanager.

De regering is volgende week terug. De benoemingscarrousel en de begrenzing van de lonen liggen samen op tafel. Een prijs voor deugdelijk bestuur is niet meer te winnen, een beetje eer misschien nog wel.


DS, 24-08-2013 (Karel Verhoeven)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Dieper vallen kan niet meer

Guy Tegenbos


Gisteren werd het absolute dieptepunt bereikt in de benoemingensaga en in de discussie over de lonen van de toplui van de federale overheidsbedrijven.


MR-vicepremier Didier Reynders stelde voor 291.000 euro – 130 procent van het salaris van de federale premier – als absoluut maximumsalaris in te voeren, maar in de overheidsbedrijven waarvoor men zich niet daartoe wil beperken (Belgacom, Bpost, ...), de privésector de overhand te geven zodat de privépartner de beslissing over het salaris mag nemen en de toplui ook kan benoemen.

De coalitie was al diep gezakt, met deze hypocrisie zakt ze nog wat dieper.

Al sinds haar aantreden – meer dan 541 dagen geleden – slaagt de zespartijencoalitie er niet in te beslissen over de vacante topfuncties bij de spoorwegen en een rist andere overheidsbedrijven.

De schande bestaat er niet alleen in dat ze onbekwaam is om te beslissen, maar dat ze ook blijft weigeren de bekwaamste kandidaten te nemen. De zes partijen willen die functies plat politiek onder elkaar verdelen.

Het gaat dus niet over goed bestuur, het gaat over postjes uitdelen en het overheidsapparaat laten bezetten door eigen vriendjes.

Naast deze dubbele schande werd deze zaak ook nog een klucht: de zes partijen hadden een headhuntersbureau veel overheidsgeld betaald om een schijn van onpartijdigheid te wekken, maar dat mislukte toen bleek dat toch een kandidaat was doorgelaten die niet eens aan de formele voorwaarden voldeed.

De laatste dagen blijken de ambities wat af te zwakken: de partijen laten merken dat ze niet noodzakelijk de eigen kandidaat benoemd willen zien, als ‘die van de ander’ maar niet benoemd wordt. Men zoekt nu naar kandidaten waartegen het minst politieke weerstand bestaat. Maar dat is ook een methode die garandeert dat niet de meest bekwame kandidaat wordt gekozen.

De coalitie kan in dit dossier niets goeds meer doen. Wat ze ook doet, het zal niet in het algemeen belang zijn en daar ook niet op lijken. Wie benoemd wordt, zal bij niemand geloofwaardigheid hebben of vertrouwen wekken, twee eigenschappen die nodig zijn om een goed manager te zijn.

De coalitie moet dit schandelijk proces afbreken, zich erbij neerleggen dat zij niet zal benoemen en dat haar eigen lievelingen het niet zullen halen; ze moet een nieuwe procedure starten en haar eigen neutraal selectiebureau Selor de beste kandidaten laten zoeken, en de beslissing overlaten aan de volgende regering. Dat de huidige topfiguren dan nog een jaartje langer die bedrijven blijven leiden, moet er dan maar bijgenomen worden.


DS, 30-08-2013 (Guy Tegenbos)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB