In België behoort 18,5 procent van de kinderen onder de zestien jaar tot een gezin dat moet rondkomen met een inkomen onder de armoedegrens. Dat blijkt uit de armoedecijfers van de Algemene Directie Statistiek en Economische Informatie.

De kinderen uit deze gezinnen hebben minder toegang tot materiële goederen zoals nieuwe kleren, speelgoed, een fiets of boeken. Ook mist 34 procent van die kinderen een plaats om buitenshuis op een veilige manier te spelen. Bij gezinnen met een inkomen boven de armoedegrens is dat zes procent.

De armoede vormt ook een ernstige hinderpaal voor het sociaal leven van de kinderen. Meer dan een kwart van hen kan om financiële redenen niet op regelmatige basis deelnemen aan activiteiten van een sportclub of jeugdbeweging.

Daarnaast is er in 11 procent van de arme gezinnen geen geld om verjaardagen of communies te vieren. In 13 procent van de gezinnen kunnen de kinderen geen vriendjes uitnodigen.

Er zijn ten slotte ook grote verschillen in de voedingsgewoonten. Zo krijgt 13 procent van de kinderen uit arme gezinnen om financiële redenen niet minstens een maaltijd per dag te eten die vlees, vis of een proteïnerijk alternatief bevat. Tien procent van de kinderen eet geen drie maaltijden per dag en 7 procent kan niet minstens een keer per dag vers fruit of verse groenten eten.

Bron: http://www.deredactie.be/cm/vrtnieu...rmoede_kinderen (vrijdag 14/10/2011)

Bij het lezen van dit artikel verschoot ik er toch wel een beetje van dat in België zoveel armoede heerst en welke impact dit heeft op het sociale leven van de kinderen. Dit zijn dingen waar we niet onmiddellijk bij stilstaan, maar misschien toch wel vaker moeten doen. Veel mensen beseffen denk ik niet hoe goed ze het hebben, al is het maar omdat ze zonder al te veel moeite te moeten doen maandelijks rondkomen..

Ik hoorde dit nieuws gisteren op de radio en het eerste dat ik dacht was: 'Waarom verschiet ik hier niet van?'. Mensen die leven onder de armoedegrens mogen al blij zijn dat ze op het eind van de maand rond komen en elke dag hebben kunnen eten. Laat staan dat er geld is voor extraatjes. Kinderen lijden hier onder.

De overheid weet dit. Ze doet jaarlijks onderzoek naar hoeveel mensen er onder de armoedegrens leeft en toch zien we geen verbetering.
Wanneer je zo'n onderzoek doet verwacht je toch dat er oplossingen komen.
Wel zie ik kledingcontainers waar mensen hun oude kleding in kunnen loodsen. Maar waar gaat deze kledij naar toe? Juist, arme landen.
Er wordt niet genoeg stilgestaan bij de arme burgers binnen ons eigen land.

Natuurlijk zijn er wel enkele oplossingen. Zo bestaat er namelijk een vrijetijdspas. Gezinnen met een laag inkomen kunnen deze aanvragen via het gemeentehuis of via het lokale OCMW. Met deze pas worden er heel wat kortingen toegestaan. Vaak gaat dit om een korting van 50%. Waar je allemaal korting op kan krijgen hangt af van stad tot stad.

Verder zijn er helaas geen initiatieven voor gezinnen met armoede en dit betreur ik want zoals in dit artikel ook staat: de kinderen zijn er de dupe van. Hier zou toch zeker iets aan gedaan moeten worden!