'Komen eten', van tv-hype tot Vlaamse volkstraditie


BRUSSEL - Het is een nieuw sociaal fenomeen in Vlaanderen: met vrienden of collega's een rondje 'komenetenspelen'.
Weinig tv-programma's kunnen dat zeggen: Komen eten is op weg om een Vlaamse volkstraditie te worden. Met een groepje vrienden afspreken om beurtelings bij elkaar op bezoek te gaan, waarbij de gastheer of gastvrouw een potje kookt, het gebeurt momenteel her en der in Vlaanderen.

Komen eten startte in het voorjaar van 2009 op VijfTV, maar sloeg pas echt aan sinds het eind augustus van dat jaar naar VT4 verhuisde. De kijkcijfers maakten een mooie klim van gemiddeld zo'n 250.000 kijkers in het najaar van 2009 naar zo'n 350.000 nu. Geen recordcijfers als ze worden vergeleken met die van de toppers op Eén of VTM, maar het maakte van Komen eten wel de speerpunt van VT4's geslaagde initiatief om zich een Vlaamser profiel aan te meten.

Onder vrienden en collega's

Het programma heeft woorden als cuisson en uitdrukkingen als 'culinair orgasme' in de Vlaamse woordenschat gesmokkeld. En nieuwe verwachtingen gecreëerd over hoe je mensen thuis ontvangt. Want in de reeks wordt er commentaar gegeven op alles - de tafeldecoratie, de hapjes, de inrichting, het praatje van de gastheer. Maar de jongste maanden wordt Komen eten ook gespeeld onder vrienden en collega's. Soms heel informeel, maar vaak ook met alles erop en eraan. Inbegrepen het geven van punten en het uitroepen van een winnaar.

'Ik heb Komen eten van in het begin elke dag gevolgd', vertelt Gerda Crols uit Hasselt. Eind vorig jaar sprak ze af met twee bevriende echtparen (allemaal in de leeftijdsgroep 45 tot 55) om onderling een rondje te spelen. Helemaal zoals in het programma. 'We hadden op voorhand wel een budget afgesproken', vertelt ze. Achteraf werden er punten gegeven, en er was zelfs een prijsje voor de winnaar. 'Maar het was toch vooral de bedoeling er een gezellige avond van te maken.' Die punten bleken een pijnpunt. 'Als we het opnieuw zouden doen, dan niet meer met punten. Dat heeft toch een beetje voor wrijving gezorgd.'

Tot dezelfde slotsom kwam een groepje collega's bij Q8 in Antwerpen, met leeftijden tussen 25 en 30. 'Wij keken allemaal, en er werd op kantoor altijd over gepraat', zegt Raquel Molero. 'Toen kwam iemand op het idee om het ook eens te doen. Maar dat rondsnuffelen in het huis hebben we uiteindelijk maar niet gedaan. En punten geven, daar zijn we niet meer aan toe geraakt, want dat is toch een stuk makkelijker als je elkaar niet kent.'

Ook vier Gentse studenten hebben er een rondje Komen eten op zitten. Pauline (21): 'We zaten met z'n vieren op café. Fanatieke kijkers zijn we niet, maar we hadden het allemaal wel al gezien. We hadden het er al eerder over gehad en opeens bleek dat we die week allemaal konden.' En dus werd er een week lang goedkoop én gezellig gegeten. Na het dessert werden punten gegeven, op een digitale camera. De punten werden pas achteraf opgeteld en vergeleken.

Herkenbaarheid

Julie Van Beek, eindredacteur van het programma, is niet verrast over de nieuwe trend. 'De Vlaming kookt graag en nodigt graag vrienden uit. En er is niet veel voor nodig om Komen eten na te doen.' De reeks zet al van in het begin in op herkenbaarheid. 'We proberen een leuke, diverse groep van kandidaten samen te stellen', zegt Van Beek. 'De kandidaten komen ook echt uit alle hoeken: arbeiders, chique mensen, dat maakt het juist zo leuk.'

DS Online, 24-05-2011 (Dominique Deckmyn)

Ook ik ben een enorme fan van het programma. Door het vele schoolwerk ontbreekt het mij vaak aan tijd om er in de week naar te kijken, dus neem ik het op en kijken we vrijdag met de vrouwen uit het gezin naar alle afleveringen van die week. Je kan er eerst en vooral heel goed mee lachen, sommige mensen laten je toch versteld staan. Maar het is niet enkel uitlachtelevisie, je vangt een kleine glimp op van hoe het er bij andere mensen aan toe gaat en dat is ook gewoon leuk om naar te kijken. Voor mij is een avondje 'Komen eten' kijken pure ontspanning! Ook de receptjes zijn handig, ik heb er zelf al veel lekkere dingen mee gemaakt.
En het programma brengt de mensen natuurlijk ook dichter bij elkaar: met enkele klasgenoten zijn we zelf ook een beetje 'Komen eten' aan het spelen. We zijn ermee begonnen in oktober en zijn ondertussen bijna rond, en het heeft al telkens een heel leuke avond opgeleverd. Van mij mag het programma gerust nog een paar seizoenen mee gaan. Hersenloze commerciële televisie? Moet kunnen! Al hoop ik wel dat de slechte manieren van veel mensen (zomaar in elkanders kasten neuzen) en de muggenzifterij (ik durf al geen papieren servetten meer op tafel leggen) ook geen Vlaamse volkstraditie worden...

Bijgesloten Plaatje(s)

 

Het is spijtig hoe een programma zo als dit kan uitdraaien op iets totaal anders. Als je terugkijkt naar de eerste uitzendingen van "komen eten", was het ook echt hoe eet jij bij je thuis? Er werden potten en pannen op tafel gezet, en het was er gezellig.
Tegenover als je nu kijkt, het kan niet duur genoeg worden. Kreeft, kaviaar, oesters, noem maar op... Alles om de tegenstander te imponeren...
Dan vraag ik me af onder een goede M!LF slogan... "Waar zedde gij mee bezig?"

Het programma is totaal uitgedraaid naar een commerciële hit waar alles moet, en niet meer enkel een optie is.

Bijvoorbeeld: Stoffen servetten, het is een MUST. Anders voelen ze zich ineens niet meer welkom...
De gastheer is de slaaf van de gasten, Nu moet ik nog zelf zorgen dat mijn glas wijn gevuld blijft? Oh schandalig!...
En zo zijn er nog vele andere...

Komen eten mag voor mij afgeschreven worden, het leuke is er nu eenmaal af.. Net zoals bij Idool, so you think, X factor... In de vuilbak die handel...
Ik wil kwaliteit op mijn televisie!

Alle schrijffouten in de bovenste tekst zijn met opzet. Gelieve ze te zoeken! !

__________________
Pain Is Only Temporary, Pride Is Forever.

Semper Fidelis