Toen we tijdens PDV3 over het M-decreet moesten leren had ik hier al mijn bedenkingen bij. Men heeft gelijk dat wanneer men zegt dat sommige jongeren evenveel slaagkansen hebben in het gewoon onderwijs mits enige hulp. In één van mijn stageklassen zat er een jongen met autisme (hij had veel moeite met sociale contacten) maar als ik duidelijk tegen hem zei met wie hij samen moest werken en wat ze moesten doen was er geen enkel probleem.
MAAR! Sommige jongeren zitten met een reden in het bijzonder onderwijs, dit is niet zomaar. 3 jaar geleden ben ik als monitor mee gegaan op een kamp voor kinderen met een mentale beperking en als ik eerlijk mag zijn, kan ik zeggen dat de helft het waarschijnlijk niet zou halen in het gewoon onderwijs. Er was een jongen die een extreme vorm van autisme had en compleet in zijn eigen wereld leefde. Op kamp hebben we hem ook een persoonlijke begeleider gegeven die hem bij wijze van spreken 24/24 volgde en hielp omdat dit anders niet lukte.
Ik begrijp dat men inclusie wilt en elke jongere een kans wilt geven op een 'normaal' leven in het gewoon onderwijs, maar zoals Sien al zei is het zeker zo belangrijk dat de jongeren hun zelfvertrouwen op peil blijft en niet vermindert omdat ze niet mee kunnen in het gewoon onderwijs.