BRUSSEL - Verscheidene partijvoorzitters kregen de voorbije dagen vragen over BHV voorgeschoteld.

Van onze redacteurs

Heel de Wetstraat kijkt al wekenlang uit naar de initiatieven die koninklijk bemiddelaar Didier Reynders (MR) neemt om een BHV-oplossing in elkaar te knutselen. Daarmee moet hij bewijzen dat zijn partij in staat is om een BHV-deal te maken.

Reynders lijkt er nu echt aan begonnen, nadat hij vorige week met identiek dezelfde opdracht opnieuw het veld werd ingestuurd door koning Albert.

Ditmaal omzeilt Reynders BHV niet, zo blijkt. De partijvoorzitters kregen vragen over welke thema's zij aanvaardbaar zouden vinden als gespreksthema in een BHV-onderhandeling. 'Het lijkt wat op een Vollezele (waar voorzitters Bart De Wever (N-VA) en Elio Di Rupo (PS) vorige zomer afspraken maakten over welke thema's aan bod mochten komen tijdens de onderhandelingen met de zeven partijen, nvdr)', zegt een partijvoorzitter.

Het resultaat moet een agenda zijn, of een menu waar alle onderhandelaars het over eens zijn. Daarin moet duidelijk worden of de MR bereid is om de uitbreiding van het Brussels gewest te laten vallen. Van de N-VA wordt verwacht dat ze bereid is om over tegenprestaties voor de splitsing van BHV te praten.

Uit de vragen die Reynders zijn gesprekspartners stelde, blijkt dat hij bezig is met de splitsing van de kieskring BHV voor de Kamer, niet voor de Senaat, Europa of het gerechtelijk arrondissement BHV. Hij wil de Franstaligen uit de zes faciliteitengemeenten een inschrijvingsrecht geven om te stemmen in Brussel.

Van een uitbreiding van het Brussels gewest was geen sprake. Wel komt de metropolitane gemeenschap rond Brussel ter sprake, die niet alleen gewest-, maar ook sommige gemeenschapsmateries zou behandelen.

Reynders werkt ook nog rond een soepeler taalwetgeving in de rand, de mogelijkheid om Franstalige rechters op te nemen in de kamer van de Raad van State die over geschillen in de rand moet oordelen. De benoeming van de burgemeesters in de Vlaams rand moet worden geregeld na de gemeenteraadsverkiezingen van 2012. Reynders heeft tot 1 maart om over de gespreksthema's een compromis te vinden. In zijn huidige voorstellen staan meerdere onderdelen die bij de Vlaamse partijen op een njet stoten.

Bron: http://www.standaard.be/artikel/det...ikelid=HI36LDL5

Mijn motivatie: Ik betwijfel of Reynders de geschikte man is om een akkoord uit zijn hoed te toveren. Ook hij zat in mei 2010 aan tafel en ook toen bestond het kartel MR/FDF, net zoals nu. In mei 2010 koos Reynders niet voor een oplossing voor BHV, maar voor zijn kartel. Waarom? Heel eenvoudig: in de Brusselse rand heeft de MR héél veel aan het FDF. Mocht BHV gesplitst worden, zou de MR daar veel stemmen mee verliezen. Daarom heeft Reynders dat akkoord niet aanvaardt en volgde hij de weg van Olivier Maingain. Wanneer ik die laatste bezig hoor over wat de compensaties moeten zijn, of wat de Vlamingen wel mogen en niet mogen, dan vraag ik mij af of het echt gaat lukken. In 2007 zaten FDF en N-VA ook samen aan tafel (bij de formatiepoging van Yves Leterme) en ook toen lukte het niet. Deze twee zullen elkaar nu opnieuw ontmoeten met één verschil: N-VA is niet langer de kartelpartner van de CD&V maar is nu een 'volwaardige' partij. FDF is nog steeds in staat om de MR te 'gijzelen'. Kernvraag in deze fase van de formatie blijft dus: Hoever wil Reynders gaan of krijgen we verkiezingen in zicht? Hoever krijgt hij het FDF mee of is het einde van het kartel MR/FDF in zicht?

Vandaag moet Reynders weer bij de koning komen, maar geen mens die gelooft dat hij een doorbraak zal kunnen maken uit de politieke impasse. Hij had dan ook geen kans van de start: de twee ontegensprekelijke hoofdrolspelers (Di Rupo en De Wever uiteraard) vertolken perfect de Vlaams-Waalse tegenstellingen, zowel in denkcultuur als in belangen. Die twee hebben het afgelopen jaar nog meer met elkaar gesproken dan met hun vrouw, me dunkt (vandaar ook de term: 'gevangenen van de Wetstraat'). Conclusie: ze groeien met elk gesprek verder van elkaar, en van een mogelijk compromis, weg.

Toch zullen nieuwe verkiezingen volgens mij ook geen heil brengen: die zouden enkel leiden tot toenemende polarisatie, waardoor je - vereenvoudigd gesproken - gewoon De Wever en Di Rupo opnieuw tegenover elkaar zou brengen, ditmaal met nog minder belangrijke gesprekspartners. In dit scenario zie ik helemaal geen uitweg meer, Vlaanderen en Wallonië zouden pal tegenover elkaar geplaatst worden. Vraag is hoe lang de koning dan de stukken nog aan elkaar kan blijven lijmen.

Ik vrees dat ons land op politiek gebied nog lang niet uit de problemen is. Zo lang NVA-topman De Wever voor zwart blijft gaan en PS-topman Di Rupo voor Wit, gaan we nooit tot een oplossing komen. Ze moeten elk wat water de wijn doen, om zo een 'grijze' gemeenschappelijke zone te bekomen.

Maar, elke partij heeft zijn standpunten en wilt hier natuurlijk niet snel van wijken. Ik heb het gevoel dat we over een half jaar nog steeds geen nieuwe regering zullen hebben. Ik betwijfel of nieuwe verkiezingen een oplossing kunnen bieden. Laat ons hopen van wel!

Hopelijk hebben we snel weer een regering, want dit duurt gewoon VEEL TE LANG!

Klein detail om hieraan toe te voegen voor zij die het "wereldrecord regeringsvormen" vierden onlangs; de regeringsformatie van 2007 (o.l.v. Yves Leterme) is mislukt. De noodregering die toen werd aangesteld (o.b.v. functionaliteit i.p.v. op basis van de stemmen) door Verhofstadt en overgedragen is geweest aan Leterme, heeft tot 2 maal toe zijn onstlag aangeboden. Wanneer ze die kreeg kwamen de verkiezingen van 2010, die nog geen resultaat hebben tot hier toe: de artificieel samengestelde én ontslagen "noodregering" is degene die nu nog het land regeert. Wat mij betreft is de mislukte regeringsvorming dus terug te tellen naar 2007, niet naar juni 2010...