Muis met twee vaders geboren
Techniek voorlopig niet toepasbaar bij mensen

woensdag 22 december 2010 Auteur: © NRC Handelsblad Aanraden 12 Delen

ROTTERDAM - Voor het eerst zijn er muizen geboren met twee vaders en geen moeder. Om de tweevadermuis te maken was nog wel een vrouwelijke 'tussenmuis' nodig.

Muizen met twee moeders waren eerder al gemaakt, maar nu lukt het ook met twee vaders, schrijven wetenschappers uit de Verenigde Staten in het tijdschrift Biology of Reproduction.

Nageslacht genereren uit twee vadermuizen ligt voorlopig nog iets ingewikkelder dan twee mannetjesmuizen bij elkaar in de kooi zetten. Een vrouwelijke 'tussenmuis' is noodzakelijk om de genen van een van de vaders op de juiste manier in een eicel te krijgen.

Bij de natuurlijke vorming van een eicel wordt het DNA op specifieke wijze veranderd. Deze inprenting bestaat uit het koppelen van methylgroepen aan genen. Deze methylering bepaalt of genen actief zijn. Zonder moederlijke inprenting zijn embryo's niet levensvatbaar. Simpelweg mannelijk DNA injecteren in een lege eicel werkt dus niet, doordat de juiste inprenting ontbreekt.

De tussenmuis werd gemaakt door een tiental stamcellen van de eerste vader samen te voegen met evenzoveel cellen van een vrouwelijk embryo. Hieruit ontstond een vrouwtjesmuis die voor de helft bestaat uit normale vrouwelijke cellen, en voor de andere helft uit cellen van de eerste man. Zo'n 'chimere' vrouwtjesmuis produceert eicellen met een correcte inprenting én vaak ook met de genen van die eerste vader.

De ontstane eicellen konden vervolgens met het sperma van de tweede vader worden bevrucht. De eicellen hadden allemaal een X-chromosoom. De spermacellen van de tweede man kunnen zowel een X- als een Y-chromosoom bijdragen, zodat de twee muizenvaders zowel mannelijke als vrouwelijke nakomelingen kregen.

Vooralsnog zijn de seksuele en genetische verschillen tussen mens en muis te groot om deze techniek te kunnen toepassen bij mensen. Het grootste obstakel is natuurlijk de 'chimere tussenmoeder'. Het is niet mogelijk de menselijke eicellen nu al in het laboratorium te kweken. Toch denken de onderzoekers dat het eens mogelijk zal zijn dat twee mannen een eigen zoon of dochter krijgen.

Bron: http://www.standaard.be/artikel/det...&subsection=173

mening:
Ik wist eerst niet goed wat ik hiervan moest verwachten. Maar nu las ik dat er nog steeds een soort van 'tussenmoeder' nodig is om dit te laten gebeuren. Ik vind dit eigenlijk een goede vooruitgang, want dan kunnen homokoppels ook kinderen krijgen. Deze techniek is nog niet toegepast op mensen, maar ik weet zeker dat dit een van de jaren zal lukken. Dit zou een grote vooruitgang zijn.

__________________
Do it you own way!

Het is verbazingwekkend wat de wetenschap toch allemaal kan! Voor homoseksuelen is het misschien een veelbelovend project. Misschien zullen deze koppels later ook zelf kinderen kunnen maken. Maar persoonlijk vind ik dit er toch wel wat over. Waarom moeten we zo knoeien met de natuur? Zijn er niet ontzettend veel beperkingen, neveneffecten, gevaren,....? Is het niet gemakkelijker om adoptie vlotter te laten verlopen? Dan krijgen arme kinderen ook nog een kans.

Jullie beginnen hier al meteen te vertellen dat het goed zou kunnen zijn voor homokoppels, maar late we niet vergeten dat die "tussenmoeder" gesyntehiseerd is. Als we dus een gesynthetiseerde mens gaan maken als tussenmoeder denk ik niet dat de meesten dit ethisch verantwoord gaan vinden.

Ik vind het eerst en vooral zeer positief dat de wetenschap stilletjes aan verder geraakt met de vernieuwde technieken voor kinderen. Het is en blijft natuurlijk een grote stap voorwaarts in de evolutie en ontwikkeling van de wetenschap enerzijds, maar anderzijds is ook de ontwikkeling van de mens hierbij zeker betrokken. In dit artikel gaat het enkel maar om muizen, maar het verschijnsel bij vrouwelijke muizen bestaat ondertussen ook bij vrouwen. De volgende stap is om het verschijnsel bij mannelijke muizen ook bij mannen toe te passen. Het is dan ook een groot gebaar en signaal naar de homo's toe, die ondanks hun geaardheid en gebreken toch kinderen willen krijgen op een redelijk natuurlijke manier. Zelf vind ik dit heel persoonlijk, vooral omdat je ondanks je geaardheid toch nog altijd een kinderwens kan hebben die niet op adoptie steunt. Je wilt kinderen van jezelf of van je partner. Maar natuurlijk is het etische daarmee ook verbonden, en ik ben dan ook niet helemaal akkoord met alles wat er gebeurt. Er moet altijd een vrouwelijke tussenpersoon zijn en deze is synthetisch, ethisch is dat niet echt. En zoals ook al aangehaald, gaat de wetenschap redelijk ver. Er zijn natuurlijk voordelen die ik al heb besproken, maar er zijn ook een heleboel nadelen aan verbonden en waar niet altijd rekening mee wordt gehouden. We wachten af hoe het proces verder verloopt en misschien worden er oplossingen of alternatieven gevonden die wel ethisch verantwoord zijn.