De Vlaamse regering trekt dit jaar 13,7 miljoen euro uit voor de werking van 'strategische adviesraden'. Maar veel van die miljoenen lijken weggegooid geld. De manier waarop de ministers de adviesraden inschakelen over hun vakdomein is bedroevend, net als het gebrekkige gebruik van hun adviezen.

Dat blijkt uit rapporten van de KULeuven en van de Sociaal-Economische Raad van Vlaanderen (SERV), de belangrijkste adviesraad.

De regering is verplicht advies te vragen aan de raden over nieuwe decreten. De KUL-onderzoekers wijzen er in hun rapport op dat de kans bestaat dat de adviesraden dan ook worden ingeschakeld ‘omdat het moet, eerder dan omdat zij een belangrijke meerwaarde voor het beleid zouden kunnen betekenen.’ De adviezen worden al te vaak als een 'schaamlapje' gebruikt, blijkt uit getuigenissen.

Pro forma

De 12 adviesraden (over onderwijs, milieu, cultuur, mobiliteit enzovoort) klagen erover dat ze veel te laat om advies worden gevraagd zodat de adviesvraag veeleer ‘pro forma’ gebeurt, dat ze amper tijd krijgen voor een onderbouwd advies, dat met hun adviezen te weinig wordt rekening gehouden en dat ze amper feedback krijgen. Deze gang van zaken is volgens de SERV in een ontwerprapport niet alleen ‘een verspilling van mensen en middelen, maar creëert ook een vertraging van de besluitvorming.’ En laat een snellere besluitvorming nu net een prioriteit zijn van de regering van Vlaams minister-president Kris Peeters (CD&V).


Bron: De Tijd 02/12/2009


Eigen mening
Wat ik uit dit artikel begrijp: € 13 miljoen onnodig weg, verdwenen... Dus: de ministers vragen advies, dit kost een hele hoop geld, maar ze volgen dat advies niet op zoals het zou moeten, en vragen het nog eens veel te laat, zodat de adviesraden zelfs de tijd niet eens hebben om een 'fatsoenlijk' advies te kunnen geven. Misschien moeten de ministers wat anticiperen, zodat de adviesraden met een 'volledig en zinvol advies uit de hoek kunnenn komen (doordat ze genoeg tijd hebben).

Deze duurbetaalde adviezen lijken weggesmeten kapitaal in tijden van economische crisis. Nochtans kan ik begrijpen dat politici informatie willen inwinnen en een beroep doen op mensen uit de praktijk die hopelijk met enige afstand een problematiek bekijken, los van politieke belangen. Misschien vormt een beperking van deze adviesraden een oplossing. Bovendien bevat dit artikel wel een zekere tegenstelling. Een belangrijke adviesraad namelijk de Sociaal - Economische Raad van Vlaanderen beweert dat het bestede geld voor een groot gedeelte gebrekkig uitbesteed wordt.