"Minder onveiligheidsgevoel wanneer buurtbewoners zich verbonden voelen"

Wanneer buurtbewoners zich verbonden voelen en elkaar helpen, voelen ze zich minder onveilig. Dat blijkt uit de masterproef waarmee Stephanie Dom zopas aan de KU Leuven promoveerde tot Master in het Management. Dom onderzocht op basis van een bevraging van 1.869 Belgen in de European Social Survey (ESS) de impact van socio-demografische kenmerken, buurtkenmerken en algemene gevoelens van onbehagen op onveiligheidsgevoelens.
Buurtkenmerken blijken significant samen te hangen met onveiligheidsgevoelens. Niet alleen de sociale cohesie heeft een impact. Dat is ook het geval met de verstedelijkingsgraad. Het veiligst voelen zich boerderijbewoners op het platteland. De onveiligheid neemt toe in dorpen en is het hoogst in kleine steden om terug af te nemen in grote steden en in buitenwijken van een grote stad.

Vrouwen banger
Bij de socio-demografische kenmerken stelde Dom significante verschillen vast voor geslacht, leeftijd en opleidingsniveau. Vrouwen hebben hogere onveiligheidsgevoelens dan mannen, ouderen meer dan jongeren, gepensioneerden meer dan anderen en weduwnaars meer dan wie gescheiden leeft. Hoe hoger opgeleid hoe veiliger de persoon zich voelt. Dat is ook het geval voor mensen met een hoger inkomen. Er is ook een verband met de beroepssituatie. Mensen zonder baan gedurende de laatste 7 dagen voelen zich significant onveiliger.

Televisie
Andere significante verbanden die ze vaststelde waren bijvoorbeeld het feit dat hoe meer uren een persoon naar televisie kijkt, hoe onveiliger hij zich voelt, al geldt dit niet voor actualiteitsprogramma's. Vertrouwen in de eerlijkheid van de medemens en in instituties helpt ook om zich veiliger te voelen. Ook personen die geïnteresseerd zijn in politiek, politieke initiatieven nemen zoals het ondertekenen van een petitie en menen dat België democratisch bestuurd wordt, voelen zich veiliger.

Bron: http://www.demorgen.be/dm/nl/989/Bi...en-voelen.dhtml
Datum: 25/07/2014 om 19u46

Mening

Het is een hedendaags fenomeen: het onveiligheidsgevoel. Er zijn veel mensen die ’s nachts niet meer buiten durven komen uit angst om overvallen, aangevallen, … te worden. Persoonlijk kom ik ook niet graag buiten wanneer het donker is. Je zou voor minder! Zet ’s avonds om 19.00 de televisie maar eens op VTM. Tijdens Het Nieuws zie je elke dag dergelijke gebeurtenissen. Moorden, verdwijningen, verkrachtingen, overvallen, ontvoeringen,… . Ieder weldenkend mens zou hier bang van worden. Hoe meer je erover nadenkt, hoe banger je zal worden.

Dit artikel gaat over hoe mensen zichzelf opnieuw veilig kunnen voelen in hun leefomgeving. Dit lijkt mij een moeilijke opgave. De huidige maatschappij kent zijn/haar eigen buren niet meer, laat staan de andere buurtbewoners. Het is onmogelijk om een band op te bouwen met iemand die je niet/ nauwelijks kent. Hoe gaan we dit dan aanpakken? Dorpsfeesten? Ontmoetingsdagen? Uitstapjes met de hele gemeente? Hier moeten we over nadenken. Het klopt dat mensen zich veiliger zouden voelen wanneer ze een band hebben met de buurtbewoners, want als je een band hebt vertrouw je elkaar. Dit is in onze maatschappij net het probleem, we hebben geen vertrouwen meer in elkaar en dat is jammer.

Ik sluit mij aan bij de mening van Sofie. Alleen denk ik dat een band met de buurtbewoners zelfs niet altijd voldoende is om je veilig te voelen. Zo waren wij twee jaar geleden op vakantie toen er bij ons thuis werd ingebroken. Onze buurman, met wie wij een goede band hebben en die onze dieren ook gaat eten geven wanneer wij op vakantie zijn, had iets gehoord en ging op straat kijken of hij iets zag bij ons thuis. Hij zag dat er twee mannen boven met een zaklamp bezig waren. Hij heeft dan de politie gebeld, maar verder heeft hij niets gedaan. Persoonlijk zou ik proberen om lawaai te maken aan de voordeur ofzo om de dieven te verjagen. Nu was het resultaat dat ze alles hadden meegenomen en de politie was te laat. Of onze buurman er nu was of niet, het had geen verschil gemaakt.
Ook zie je vaak dat wanneer er iemand wordt lastiggevallen op straat, dat niemand iets doet, uit schrik om zelf ook lastig gevallen te worden. Ik denk dat je de persoon in kwestie wel sneller zal helpen wanneer je je verbonden voelt met hem/haar, maar dan nog vrees ik dat weinig mensen iets zullen doen.
Nu lijkt het alsof ik zeg dat het niet of weinig uitmaakt of je je verbonden voelt met de buurtbewoners, dus dat moet ik nog eventjes rechtzetten. Ik denk namelijk wel dat het een goede zaak is wanneer we weer zouden streven naar een groter gemeenschapsgevoel, ook al is dit misschien moeilijk in deze prestatiemaatschappij. Wanneer je het gevoel hebt er niet alleen voor te staan ga je je sowieso beter voelen en dus waarschijnlijk ook minder onveilig. Op dit moment zijn veel mensen het vertrouwen in het goede van anderen grotendeels kwijt, wat ik persoonlijk erg jammer vind. Zelf ervaar ik dit niet echt zo. Ik voel mij ook wel angstig wanneer ik 's avonds laat alleen met de fiets buiten rijd, maar als ik bijvoorbeeld naar de fitness ga dan doe ik mijn kastje met mijn spullen in nooit op slot. De meeste mensen doen dit wel uit schrik dat iemand iets zou stelen, maar ik vertrouw (misschien ten onrechte?) op de goedheid van de andere mensen daar. Ik ben niet graag de hele tijd op mijn hoede.