Studenten met een studiebeurs hebben een lagere slaagkans aan hogescholen en universiteiten. Terwijl 52 procent van de studenten zonder beurs een universitair diploma op zak heeft, is dat bij de beursstudenten maar 38 procent. Dat blijkt uit cijfers die SP.A-parlementslid Tine Soens heeft opgevraagd bij minister van Onderwijs Hilde Crevits (CD&V).

‘De cijfers baren mij grote zorgen. Ze wijzen er immers op dat studenten die uit minder gegoede milieus komen, minder kans hebben op een goed diploma en een goede job en dus minder kans hebben om het leven uit te bouwen waarvan ze dromen’, zegt Soens.

De verschillen zijn opvallend, zeker aan de universiteiten. Daar haalt 51,8 procent van de studenten zonder studiebeurs na vier jaar een diploma. In de groep beursstudenten gaat het maar om 38,4 procent, een verschil dus met 13 procentpunt. Bij de hogescholen is een gelijkaardige tendens zichtbaar, zij het minder uitgesproken. Daar ligt de slaagkans na vier jaar op 48,5 procent voor niet-beursstudenten en op 42 procent voor beursstudenten.

SP.A-parlementslid Tine Soens maakt zich zorgen over de cijfers. Zij benadrukt dat het inkomen van de ouders niet bepalend mag zijn voor het diploma van de kinderen.

ASO

Zowel voor beursstudenten als voor andere kansengroepen wordt bij gebrekkige doorstroom al vlug gewezen naar de vooropleiding in het secundair. Alleen blijkt dit volgens Soens voor beursstudenten niet te kloppen. ‘81 procent van de beursstudenten aan de universiteiten heeft een ASO-achtergrond tegenover 83 procent van de niet-beursstudenten. Het hoog aantal beursstudenten dat naast de studie moet bijklussen om rond te komen, zou wel een verklaring kunnen bieden’, aldus Soens.

De sp.a-politica interpreteert de cijfers als een pleidooi om te investeren in de studenten. Soens: ‘Mits voldoende contacturen met docenten, met een toegankelijke studiebegeleiding en met de juiste financiële omkadering hoeft je afkomst je toekomst niet te bepalen’.

Bron: De Standaard, 22/05/2017 http://www.standaard.be/cnt/dmf20170522_02893300

Eigen mening:
Ik vind het jammer dat een beursstudent beduidend minder slaagkans heeft dan een niet beursstudent maar ergens lijkt het mij ook wel heel logisch. Beursstudenten zijn vaak studenten waar ze het thuis minder breed hebben, kinderen en jongeren die het thuis minder breed zijn, zijn vaak kinderen en jongeren met laag opgeleide ouders. Ik denk dat bij hoog opgeleide ouders da kans op intellectuele gesprekken thuis een stuk groter is. Jongeren van hoogopgeleide (rijke) ouders moeten zich minder zorgen maken om geld en kunnen zich meer focussen op hun schoolwerk.

Ik vind het ook jammer dat beursstudenten volgens gevraagde cijfers een lagere slaagkans hebben aan hogescholen en universiteiten. Michiel haalt naar mijn mening een argument aan waar ik me deels in kan vinden. Het kan zijn dat de behaalde diploma's van ouders een rol kunnen spelen bij de slaagkansen van de jongeren uit een minder goed milieu, maar dat kan er ook niets te maken mee hebben.
In mijn ogen moet de regering meer investeren in de studenten. Enkel de opleiding volledig of gedeeltelijk betalen, is soms onvoldoende. Als de jongeren naast hun opleiding nog moeten werken om andere zaken omtrent hun studie te kunnen betalen, moet de regering hier vragen bij stellen.
Soens geeft aan dat voldoende contacturen met docenten, met een toegankelijke studiebegeleiding en de juiste financiële omkadering voldoende zijn om dit probleem aan te pakken. Ik ben hiermee akkoord, maar Soens moet dit wel concreter moeten realiseren. Ze verwoord de 'oplossing' vrij vaag.

Ik vind het goed dat deze cijfers aangehaald worden, want dat wijst erop dat men het toch belangrijk vindt dat iedereen gelijk behandeld wordt.
In het artikel haalt men namelijk aan dat deze studenten vaak uit minder gegoede milieus komen. Wat Michiel hierover zegt, stoort mij een beetje. Namelijk dat deze studenten 'lager opgeleide ouders' hebben. Dit zal voor enkele studenten ook de situatie zijn, maar ik vind dit wat veroordelend.
De thuissituatie van de student kan ook drastisch veranderd zijn en dit kan economische gevolgen met zich meegebracht hebben. Ik denk hierbij aan een scheiding, het verlies van één van de ouders, enz.
Zoals Lisa reeds aanhaalde vind ik de oplossingen nog eerder vaag geformuleerd. Deze zouden ze naar mijn mening nog wat mogen concretiseren.