Wéér die hetze


Stoute kindjes moeten niet, zoals Kabouter Wesley op de radio zei, naar het bijzonder onderwijs. Het was maar om te lachen. JONAS GEIRNAERT hoopt dat iedereen dat intussen begrijpt.


Komkommertijd, een Humo-radiospot met een grap over het buitengewoon onderwijs, en een paar lezersbrieven in kranten en op het web: ziehier de weinige benodigdheden voor - hou u vast, beste lezer - een hetze. Een hetze, jawel, u leest het goed!

Voor alle duidelijkheid: het was nooit de bedoeling om wie dan ook te kwetsen of te beledigen met de radiospot. En ja, het kan zijn dat we te ver gegaan zijn, of niet genoeg nagedacht hebben bij het verzinnen van de inhoud. Ik wil me dan ook oprecht verontschuldigen bij iedereen die zich gekwetst voelt. We wilden het buitengewoon onderwijs niet in een kwaad daglicht stellen, en misschien was het inderdaad eerder grof dan grappig. Mijn excuses.

Maar dus: een hetze! Was me dat weer smullen. In de media duurt een hetze gemiddeld drie dagen.

Op dag één komen de reacties op het internet. Die komen er altijd wanneer eender wie gelijk welke grap maakt over gelijk welke minderheid of religie. En altijd is het een schande en is het moord en brand en is het kot te klein en ze moesten die komieken ik weet niet wat aandoen. Het forum van De Standaard, bijvoorbeeld, is een geliefde pleisterplaats van een handvol - het zijn er gelukkig niet veel - licht ontvlambare lawaaimakers die over Alles een Mening hebben, en die ook graag verkondigen, omdat ze zich dan - heel eventjes - Heel Belangrijk kunnen voelen. Met hun Mening. Ik mag ze me graag voorstellen, woedend op hun toetsenborden rammend terwijl ze in gedachten al de verontwaardiging over het volgende artikel laten opborrelen en trachten te kanaliseren. Het onderwerp zelf, waar ze hevig voor of tegen zijn, is van ondergeschikt belang, zolang ze hun Mening maar kwijt kunnen. Een kleine groep lezers van de kwaliteitskrant die u nu in handen heeft verliest zich dan in krachttermen als 'goedkope achterlijkheid', 'marginale humor', 'wansmakelijk, dom, lomp en totaal onnodig', 'platvloerse debiliteit', en het nu al legendarische 'kakabouter weslie'. Aaw. Touché. Ik bespaar u dan nog een discussie over de term 'ironie' en het moddergooien dat daarmee gepaard gaat.

Dag één speelt zich dus grotendeels af op het internet. Die discussie wordt ook opgepikt door een journalist, die belt de komiek in kwestie op, en 's anderendaags staat er een stukje in de krant. Goeie titel, liefst niet te gematigd (hetze! kaakslag! woedend!), pro en contra worden netjes aan het woord gelaten. Dat stukje verschijnt op dag twee in de krant. Daarna belt nog een andere journalist, en nog een en nog één. Op dag drie verschijnen ook die stukjes, inhoudelijk min of meer onderling inwisselbaar, in alle andere kranten. En dan, op dag vier, is de hetze plots voorbij. Even snel verdwenen als ze gekomen was. En als alles goed gaat is het niet lang wachten op de volgende.

Tot slot nog dit: niet alle reacties op het forum van De Standaard zijn afkomstig van de eerder vernoemde verzuurde lawaaimakers. Zoals gezegd: het is een minderheid, en de meeste lezers hebben ook zinnige dingen te zeggen. Onderstaande reactie werd bijvoorbeeld het meest geapprecieerd door de andere bezoekers van De Standaard Online. En laat de 'hetze' daarmee voorbij zijn. Ik zal ze niet missen.

Op 27 augustus 2010 omstreeks 08u24, zei Marc N., Brugge:

'Much ado about nothing! Ik heb heel mijn lager onderwijs uitgezeten in De Berk in Hasselt, buitengewoon onderwijs, en ik stoor mij niet aan deze spot! We leven in verzuurde tijden... Mensen leer eens lachen en stel u niet altijd op als slachtoffer. Er zijn ergere dingen dan een al dan niet “misplaatste, grap.'

Jonas Geirnaert, bedenker (en stem) van kabouter Wesley


DS, 28-08-2010

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB