De Canadese senaat heeft een regeringsplan goedgekeurd waardoor de volgende vier jaar jaarlijks 70.000 grijze zeehondjes mogen afgemaakt worden. Dat zijn er niet alleen 10.000 meer dan nu is toegelaten, de politici gaan nu ook subsidies en premies geven aan zeehondenjagers. Die incentive is nodig, want doordat in veel landen, ondermeer ook de EU-landen een import- en handelsverbod is gekomen op zeehondenproducten, is de markt ingestort, en worden er sinds 2009 jaarlijks slechts enkele honderden zeehondjes doodgeknuppeld. De reden die de politici aanhalen om het doodknuppelen van zeehonden weer nieuw leven in de blazen, is dat het nodig zou zijn om de kabeljauwbestanden voor de Canadese kust te herstellen. Zowat alle wetenschappers en marinebiologen wijzen er echter op dat dit onzin is, en dat de nieuwe maatregel er komt uit electorale overwegingen, en dat het doden van zeehonden op deze schaal alleen maar meer schade zal toebrengen aan het tanende visbestand.


De grijze zeehond is sowieso al niet interessant voor zeehondenjagers, die bij voorkeur de pups van zadelrobben (harp seals) doden omdat die een mooiere, dikke witte vacht hebben. Maar ook die markt is helemaal ingestort wegens geen vraag en afzet meer, ondermeer omdat nogal wat landen, waaronde de EU-landen Canadese zeehondenproducten in de ban hebben geslagen. Zelfs Frank Pinhorn, de executive director van de Canadian Sealers Association, geeft toe dat het afslachten van grijze zeehonden voor zijn leden niet interessant is: "Tenzij de prijs spectaculair stijgt, is het niet de moeite voor zeehondenjagers om achter grijze zeehonden te gaan. Er is totaal geen markt voor."



Het voorgestelde "verwijderen" van de grijze zeehond met een quota van 70.000 per jaar, is bovendien nog specifiek gericht op de Saint Lawrencebaai. Er leven daar ongeveer 104.000 grijze zeehonden, en gesteld dat het quotum gebruikt wordt, betekent dat wellicht de totale uitroeiing van die soort daar in een periode van vier jaar.

Het rapport van het Department of Fisheries and Oceans (DFO) waarop de Canadese politici zich baseren om de nieuwe quota en bijhorende premies goed te keuren, noemt het "verwijderen van 70.000 zeehonden uit ecosysteem" een "noodzakelijk experiment dat kan leiden tot het herstel van de kabeljauwbestanden". Canada's kabeljauwbestand, ooit geschat op tussen 1,5 en 2,5 miljard volwassen kabeljauwen, stortte begin jaren negentig compleet in wegens overbevissing. Er werd een ban ingevoerd om kabeljauw te vangen, maar die heeft na twintig jaar de kabeljauw niet teruggebracht.

Commercieel niet interessant
De grijze zeehond is sowieso al niet interessant voor zeehondenjagers, die bij voorkeur de pups van zadelrobben (harp seals) doden omdat die een mooiere, dikke witte vacht hebben. Maar ook die markt is helemaal ingestort wegens geen vraag en afzet meer, ondermeer omdat nogal wat landen, waaronde de EU-landen Canadese zeehondenproducten in de ban hebben geslagen. Zelfs Frank Pinhorn, de executive director van de Canadian Sealers Association, geeft toe dat het afslachten van grijze zeehonden voor zijn leden niet interessant is: "Tenzij de prijs spectaculair stijgt, is het niet de moeite voor zeehondenjagers om achter grijze zeehonden te gaan. Er is totaal geen markt voor."

Dat beseffen de Canadese politici ook wel, en dus willen ze systeem van subsidies en premies installeren.

't Is crisis
Het voorgestelde "verwijderen" van de grijze zeehond met een quota van 70.000 per jaar, is bovendien nog specifiek gericht op de Saint Lawrencebaai (Gulf of Saint Lawrence), de baai aan de monding van Saint Lawrencerivier in de Atlantische Oceaan. De baai wordt begrensd door het Labrador-schiereiland in het noorden, Newfoundland in het noordoosten, in het zuidwesten door het schiereiland Gaspésie en in het zuiden door New Brunswick en het Cape Bretoneiland. Er leven daar ongeveer 104.000 grijze zeehonden, en gesteld dat het quotum gebruikt wordt, betekent dat wellicht de totale uitroeiing van die soort daar in een periode van vier jaar.

Niet meteen een pr-stunt van de Canadezen zou je zeggen, maar ook in Canada is het crisis en staat visserijminister Gail Shea zwaar onder druk van de visserijsector, die elk jaar krimpt wegens toenemende uitputting van de visgronden. Grijze zeehonden doen het daarentegen wel behoorlijk goed. In de jaren zeventig waren er maar een paar duizend meer, maar omdat er niet meer op gejaagd wordt wegens niet lucratief zijn er ondertussen weer 300.000 langs de Canadese kust.

Logica
In het DFO-rapport staat "omdat er meer zeehonden zijn, en omdat elke zeehond nu eenmaal 1 à 2 ton vis eet per jaar, het gewoon logisch is dat zeehonden een belangrijke factor zijn in het verdwijnen en niet herstellen van de bestanden van kabeljauw, lange schar (een soort tong), rog en witte heek".

Het is een stelling die door ondermeer marinebiologen wordt weggelachen. Ze schreven een open brief aan de Canadese regering en stuurden autoriteit aangaande research naar de evolutie van visbestanden, Jeff Hutchings naar de senaatscommissie. Die waarschuwde de politici dat er geen enkele wetenschappelijke aanwijzing is om het 'verwijderen' van de grijze zeehonden te rechtvaardigen, en dat integendeel, de ingreep zou leiden tot een verdere afname van het kabeljauwbestand. "Het is een illusie om te geloven dat de kabeljauw gaat weerkeren door dit te doen", aldus Jeff Hutchings. "We hebben hier te maken met een complex ecosysteem, dat bestaat niet gewoon uit grijze zeehonden en kabeljauw. Dit is een politiek verhaal, geen wetenschappelijk."

"Electoraal behoud"
"Zeehonden worden gebruikt als zondebok, net zoals het doden van walvissen ooit werd verantwoord door te stellen dat ze alle vis opaten", zegt marinebioloog Hal Whitehead. "Deze maatregel heeft geen enkele wetenschappelijke fundering. Dit komt neer op het afslachten van dieren voor geen enkele andere reden dan electoraal behoud. Dat het rapport van the Department Fisheries and Oceans zich baseert op 'vaststellingen van vissers' spreekt boekdelen."

Er is wel degelijk genoeg research gedaan naar het dieet van zeehonden om die "vaststellingen van vissers" te ontkrachten. Zo weten we dat, naargelang het soort, het dieet van zeehonden bestaat uit één tot maximaal zeven procent uit kabeljauw en soortgelijke commercieel interessante vis. Professor fysiologische ecologie Sara Iverson, die de jongste zeventien jaar quasi uitsluitend research deed naar wat zeehonden waar en wanneer eten, beaamt: "Zeehonden eten bij voorkeur vette vis. Kabeljauw heeft maar 1 procent vet en daar hebben ze niks aan. Makreel, haring, zalm, heilbot en spiering bijvoorbeeld staan op hun menu."

Er zijn een aantal andere redenen die verklaren waarom de kabeljauw niet terugkeert volgens de wetenschappers. De vissers zelf bijvoorbeeld: de ban op kabeljauw is nooit goed gecontroleerd en vissers halen jonge kabeljauw in hun netten, al dan niet als bijvangst. Een andere reden is dat wanneer in de oceaan een overvloedig aanwezige soort zoals kabeljauw verdwijnt, een andere soort die ecologische niche claimt.

John Bennett, executive director van 's werelds oudste milieuoragnisatie, de Sierra Club, noemt de beslissing van de Canadese regering "niets meer dan een subsidie aan een al dode industrie. Ze kunnen het geld dat ze nu gaan gebruiken om premies te betalen beter gebruiken om vissers en zeehondenjagers om te scholen naar andere, duurzame jobs."

bron: Het Laatste Nieuws, 16/11/2012
http://www.hln.be/hln/nl/2661/Diere...knuppelen.dhtml

Eigen mening:
Ik moest de titel van dit artikel 3 keer lezen voor het tot mij doordrong. Ik kan nog steeds niet geloven dat mensen nu al worden gesubsidieerd voor deze (in mijn ogen) misdaad. En dan zwijg ik nog maar over het argument dat men hiervoor gebruikt: 'Zeehonden eten te veel kabeljauw'
Men schuift hier de schuld gewoon op een onschuldig wezen. De reden waarom de vispopulatie zo daalt is enkel en alleen door overbevissing van de mens. Als de zeehond echt de schuldige was, zou de vispopulatie al jaren uitgestorven zijn (en dus ook de zeehonden). De zeehond consumeert de vis gelijkmatig, maar de mens gaat alleen maar meer en meer vissen! Hier moet gewoon een corrupt kantje aan zitten. Misschien is de hoofdreden dat men extra geld kan verdienen aan de verkoop van de zeehonden, en gebruikt men het tekort aan vis als een flauw excuus. Het gevolg van deze actie kan misschien leiden tot uitsterving van deze soort. Als het dan zover is, zal men wel acties ondernemen om deze uitsterving tegen te gaan, maar dan is het al te laat. Ik hoop van harte dat milieuorganisaties hier zeer hard tegen zullen optreden. Deze actie doet mij zeer hard denken aan de documentaire 'The Cove' waar dolfijnen jaarlijks massaal geslacht worden in Japan.

Dit kan toch niet! Ik vind dit absoluut niet kunnen. Er zijn niet veel grijze zeehondjes en toch gaan ze elk jaar 70 000 van deze zeehondjes doden over een periode van 4 jaar. Alsof het akkoord nog niet erg genoeg is, geven de politici nu ook nog subsidies en premies aan mensen die dit doen.

De reden vind ik gewoonweg flauw. De kabeljauwbestanden gaan we zeker niet omhoog krijgen door weerloze diertjes dood te knuppelen. Dit zou net hetzelfde zijn als wanneer we zouden zeggen “Er moet iets gebeuren aan het kabeljauwbestand, er zijn heel veel mensen die deze vissoort eten. Besluit: we knuppelen alle mensen dood die kabeljauw eten.”. Dit doen wij toch ook niet omdat dit onmenselijk is, waarom dan wel bij zeehondjes?

Wetenschappers tonen trouwens aan dat zeehonden veel meer andere vissoorten eten buiten kabeljauw! Ze eten vooral vette vis. Kabeljauw is absoluut geen vette vis, dus daar kunnen zeehonden niet van in leven blijven. Zeehonden eten liever makreel en zalm. Waarom maken ze zich in Canada daar dan zo druk over?

In het artikel staat al beschreven dat dit commercieel niet interessant is. Dit kunnen we dan ook niet gebruiken als extra excuus. Er is simpelweg geen markt meer voor. Er zijn zeer weinig mensen die zulke dingen nog willen kopen. De Canadese politici geven hiervoor dan wel het excuus dat men daarom subsidies en premies geven.

Om alles eventjes samen te vatten. Ik ben het volledig eens met de mening van j*smien. DIT SOORT PRAKTIJKEN KAN MET NIET TOLEREREN! Ik hoop dat er veel mensen zijn die het hiermee eens zijn en ik hoop ook dat er mensen in Canada zijn die zich hiertegen verzetten.

In 50 jaar tijd zijn we 5 keer zoveel vis gaan vangen. Dit komt omdat we dit nu kunnen, we kunnen dagen/ weken zelfs maanden op zee zijn. Vroeger was dit onbestaand met die kleine bootjes. Een enorm groot percentage, als ik me niet vergis zo'n 80 procent van de populatie ( heb het pas nog gelezen ) van de roofvissen is verdwenen (zoals kabeljauw ).
Nu vissen we met km's lange netten die we met grote boten slepen in de oceanen en zeeën, netten die de grond raken en zo de bodem naar de vaantjes doen ( groot deel van de Belgische vissers gebruiken deze methode ). Een bijkomend probleem van deze bodemvisserij is ook een enorm grote bijvangst ( dieren die we vangen maar eigenlijk is dit de bedoeling niet). Deze bijvangst verdwijnt terug over boort beschadigd of dood. Maar ik dwaal af.
De rede van een te kort aan vis ligt niet bij de zeehonden. Wij doen enorm hard aan overbevissing, we halen de oceanen en zeeën gewoon leeg als we zo verder blijven doen. De jonge dieren hebben nog niet eens de kans om zich voort te planten. We vissen dus zo snel dat wat we vangen zich niet terug kan herstellen. Het doodknuppelen van zeehonden gaat niets oplossen want dat is de basis niet van het probleem, het zou misschien het proces kunnen vertragen maar zou het zeker niet verhelpen. Duitse vissers hebben dit in het verleden ook al willen doen, het doden van zeehonden met de zelfde rede als de rede die in het artikel beschreven wordt. Dit ging wel over een kleiner aantal. Japan en andere landen steken de schuld op de dolfijnen en andere walvisachtige dus die moeten er daar maar aan geloven. Terwijl de echte oorzaak volledig bij de mens ligt! Buiten de overbevissing heb je ook nog vervuiling,... In mijn ogen is de enige goede oplossing gebieden aanleggen waar het visbestand zijn gang kan gaan dus zich terug kan herstellen ( soort van zeereservaat ). Zo dat meer delen van de oceanen beschermd geraken!