De Zuid-Koreaanse ferry Sewol overschreed bijna tijdens elke uitvaart de limieten van hun lading. Uit documenten blijkt dat de overheid systematisch te kort schiet om de binnenvaart te controleren. Bij de scheepsramp kwamen bijna 300 mensen om.

Een privébedrijf hield het gewicht van de ladingen bij, terwijl een ander bedrijf een limiet op de capaciteit zette. Uit de rapporten blijkt dat de bedrijven geen idee hadden van wat het andere deed. Zo moest de ferry de documenten van de ladingen bijhouden, maar die informatie werd niet gecontroleerd of gedeeld met een controleorgaan. De informatie raakte nooit bij de juiste diensten omdat ze niet met elkaar communiceerden.

Gat in wetgeving
Het Koreaanse 'Register of Shipping' onderzocht de Sewol begin vorig jaar toen het werd omgebouwd om meer passagiers te vervoeren. Maar ten spijt van de rederij sneed het register in het laadvermogen van het schip met meer dan de helft. De nieuwe limiet bedraagde 987 ton en het schip heeft meer dan 2.000 ton water nodig om in balans te blijven. Volgens deskundigen hadden ze de Sewol nooit mogen goedkeuren na de herinrichting van vorig jaar omdat de eigenaar niet in staat zou zijn om geld te verdienen met de nieuwe limieten.

Maar het register gaf het verslag alleen aan de rederij Chonghaejin Marine Co Ltd. Noch de kustwacht noch de Koreaanse Shipping Association, dat toeziet op de binnenlandse scheepvaart, krijgen informatie over de nieuwe limiet van de ferry. Sinds de vernieuwing van de veerboot in maart 2013 maakte het bijna 200 rondreizen en 394 individuele reizen. Op 246 van die reizen overschreed de verboot de 987-ton limiet, volgens documenten uit de haven van Incheon. Maar in de havens werd er nooit ingegrepen. In de Zuid-Koreaanse havens worden de gegevens niet gebruikt om veiligheidsredenen, maar eerder voor de statistieken.

Vrachtschepen strenger gecontroleerd
De scheepsramp legt de pijnpunten van de Zuid-Koreaanse binnenlandse scheepvaart bloot. De regels voor passagiersschepen zijn zelfs minder streng voor vrachtschepen. Veerboten moeten geen informatie over hun lading of aantal passagiers doorgeven voor ze vertrekken, terwijl vrachtschepen dat wel moeten doen. Het havenbedrijf heeft dus geen verslag van de lading uit de Sewol van laatste reis.

De gaten in de wetgeving zorgen voor veel ongenoegen bij de nabestaanden van de slachtoffers die de overheid met de vinger wijzen. De Zuid-Koreaanse premier Chung Hong-won heeft deze week zijn ontslag aangeboden.

Bron: De Morgen 4/05/2014
(http://www.demorgen.be/dm/nl/990/Bu...overladen.dhtml)

Mening:
Hoe is het mogelijk dat die twee bedrijven onderling geen communicatie hebben? Het gewicht van de lading en de limiet op de capaciteit van een boot staan wel degelijk in verband met elkaar. Dus wat is het nut van het rapporteren van deze informatie als er geen rekening mee wordt gehouden? Het bijhouden van deze informatie heeft toch niet enkel als doen om gebruikt te worden in statistieken? Mits een goede communicatie en het respecteren van de opgelegde limieten had dit ongeluk misschien kunnen voorkomen worden. Zo zou het leven van de vele passagiers gespaard zijn gebleven.

In het artikel wordt aangehaald dat er 246 keer de norm werd overschreden. Niemand greep in! Hoe is dit mogelijk? Is het overschrijden van de limieten dagelijkse realiteit geworden en moeten wij ons nu onveilig gaan voelen wanneer we ons daar op een ferry begeven?

Waarom controleert men vrachtschepen strenger dan passagiersschepen? Het lijkt mij logischer dat passagiersschepen strenger gecontroleerd moeten worden dan vrachtschepen. Wanneer mensen zich op een ferry begeven, willen ze zich veilig voelen. Is dat mogelijk als ze weten dat er geen strenge controles worden uitgevoerd?

Doet dit ongeluk nu geen belletje rinkelen bij de overheid dat er strengere maatregelen moeten genomen worden? We spelen hier namelijk met mensenlevens!