'Hier kan ik in de anonimiteit opgaan'


GENT - De Gentse eerstejaarsstudenten rechten voelen zich best goed bij de onpersoonlijke lessen in grote auditoria. Ze fluiten zelfs hun eigen studentenvertegenwoordigers terug als zij pleiten voor kleinere lesgroepen. 'De studenten willen blijkbaar zo veel mogelijk met rust worden gelaten.'


'Wie bepaalt de omvang van vertegenwoordiging bij voorlopig bewind, bijvoorbeeld van een bedrijf? Roep maar.' Het blijft lange tijd stil in auditorium 2 in de Ledeganck wanneer Gert Verschelden, hoogleraar privaatrecht, zijn blik over de menigte laat dwalen. De meeste studenten op de eerste rijen doen hun best om de andere kant uit te kijken, tot een van hen schuchter antwoordt: 'De vrederechter?'

Het auditorium, dat plaats biedt aan ongeveer 600 man, is goed volgelopen voor de les 'Inleiding tot het privaatrecht'. Sommige studenten moeten zelfs achteraan op de trappen plaatsnemen. 'Het is altijd een hel om een plaatsje te kunnen veroveren. De groep is gewoon te groot', zegt studente Isabelle Soinne (23).

Maar over het lesniveau heeft ze geen slecht woord over. 'Ik heb nog aan de Kulak (de campus van de KU Leuven in Kortrijk, red.) gestudeerd, en kreeg daar altijd les in klasverband. Hier ben je een nummer. De prof kent zelfs onze naam niet. Maar met de lessen van professor Verschelden heb ik geen enkel probleem. Dankzij de powerpointpresentatie kan ik goed volgen. Hij geeft ook veel voorbeelden uit de praktijk en herhaalt indien nodig de stof tien keer.'

Halfweg de les slaat bisser Matthias Diericx (19) zijn handboek toe. 'Ik geef het op', zegt hij. 'Maar dat ligt meer aan mij dan aan de les. In een groot auditorium heb ik het moeilijk om me te concentreren. Ik word snel afgeleid en voor mij is dat dodelijk. Voor mij zou het alvast beter zijn om in kleinere groepen les te krijgen. Maar ik weet niet of dat haalbaar is. De meeste proffen zijn in het dagelijkse leven jurist. Hebben ze wel tijd om nog meer les te geven? Ik denk het niet.'

Professor Verschelden kan dat alleen maar bevestigen. 'Ik geef nu al 12 uur les per week. Als ik mijn lessen moet ontdubbelen, heb ik geen tijd meer over voor andere zaken. Bovendien geef ik enorm graag les aan grote groepen, zeker in het eerste jaar. Die studenten zijn nog verwonderd over alles, en zijn vaak aandachtiger dan kleinere groepen in de hogere jaren. Maar misschien komt dat omdat de schrik voor mijn examen er goed inzit', lacht hij.

Haalt het gebrek aan interactie het niveau van de les niet naar beneden? 'Helemaal niet', meent Verschelden. 'Ik ken genoeg didactische technieken om de studenten bij de les te houden. Voor de pauze heb ik iets niet goed uitgelegd en mijn verhaal overgedaan. Had ik dat niet gedaan, dan was de hele les om zeep. Ook door in te spelen op de persoonlijke levenssfeer van de studenten, of door anekdotes uit mijn eigen omgeving te vertellen, hou ik hen aandachtig. En het helpt ook om af en toe eens te zeggen wat een goede examenvraag kan zijn.'

De studentenvertegenwoordigers van de rechten denken daar duidelijk anders over. 'Dit jaar hebben we 921 studenten in het eerste jaar rechten (waarvan een 200-tal bissers, red.). Dat is gigantisch veel', zegt Jeroen De Mets van de faculteitsraad. 'Interactie in de les is onmogelijk en de drempel voor de studenten om vragen te stellen te hoog. Iedereen in kleine groepen les laten volgen, is een utopie. Maar wij vragen om het eerste jaar zeker in twee groepen op te splitsen. Een auditorium voor 600 of 300 man maakt al een groot verschil.'

'Voor dit academiejaar hebben we ook al verkregen dat enkele praktijkvakken aan groepjes van niet meer dan 30 studenten worden gegeven.'

Alleen vinden de studenten dat niet. Zij zien het helemaal niet zitten om in 'klasverband' les te krijgen. Volgens professor Verschelden 'heeft het zelfs niet veel gescheeld of de studenten waren de studentenvertegenwoordigers bij de verkiezingen voor de faculteitsraad te lijf gegaan'.

De beste verklaring voor die houding komt misschien van Justine Van den Berghe (18), die haar aandacht al lang niet meer bij de les heeft en in de krant zit te lezen. 'Ik heb lang getwijfeld of ik mij aan de Kulak zou inschrijven, omdat je daar in klasgroepen les krijgt. Dat is veel beter om op te letten. Maar toen dacht ik: stel dat je een zwakke leerling bent? Dan word je er in de klas veel sneller uitgepikt. Hier voel ik me veiliger en kan ik in de anonimiteit opgaan. En als ik echt iets niet begrijp, zijn er nog altijd proefexamens.'

Ook Matthias Diericx heeft creatieve oplossingen zat. 'Ik heb veel vrienden die wel goed opletten. En ook het forum is heel handig als je de les niet begrepen hebt!'

De Mets geeft toe dat hij geschrokken is van het protest van de studenten. 'Praktijklessen vragen meer werk van de studenten. Maar blijkbaar willen zij zo veel mogelijk met rust worden gelaten. Voor volgend academiejaar zoeken we een compromis.'

'Laten we niet flauw doen', besluit Verschelden. 'Kleine lesgroepen zijn in het eerste jaar rechten helemaal niet wenselijk. Van alle eerstejaarsstudenten gaat slechts een op de drie door. Waarom zou je dan tijd steken in de rest? Er moet worden geschift. Stel je voor dat alle eerstejaars les zouden krijgen op hun eigen niveau en daardoor zouden slagen, dan zou dat een ramp zijn!'


DS, 21-10-2008 (Yves Delepeleire)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Ikzelf verkies liever een kleine klasgroep dan een grote aula. Je let er veel beter op, er is interactie, je leert elkaar beter kennen en er ontstaan veel hechtere banden onderling.
Bovendien ben je niet "zomaar een nummer" voor de leerkracht, de leerkracht kent jou persoonlijk en jouw capaciteiten. En ik vind het maar erg zielig als men enkel grote aula's organiseerd om de kaf van het koren te scheiden.. Ik bedoel dus om enkel maar de besten naar het tweede jaar te laten overgaan.