De oorlog in Syrië en Irak is een wespennest waarin uiteenlopende groepen het tegen elkaar opnemen. 'IS is niet de oorzaak van het conflict, wel het gevolg.'

VIDEO

Na de aanslagen in Parijs waren de meeste wereldleiders het er unaniem over eens: de verantwoordelijke (terreurgroep IS) moet bestreden worden. Maar over hoe dat moet gebeuren en wie er de macht in Syrië (en Irak) in handen moet krijgen, bestaat minder eensgezindheid.

De oorlog in Syrië en Irak is veel ruimer dan IS, de terreurgroep is onder meer een product van de Syrische burgeroorlog die voortvloeide uit de protesten tegen president Bashar al-Assad in 2011. Om de huidige oorlog te vatten is het volgens VOX belangrijk om de begrijpen hoe deze tot stand is gekomen en welke gebeurtenissen de afgelopen vier jaar meer olie op het vuur gooiden. Daarom maakte de nieuwszender een verhelderend filmpje waarin ze het ontstaan van het conflict uitlegt en de verschillende actoren (en hun agenda) belicht.

'IS verscheen pas na enkele jaren op het toneel en is dus niet de oorzaak van het conflict, maar wel een gevolg', aldus journalist Max Fisher. 'De strijd tussen het Syrische leger en de rebellen, verklaart deels waarom IS op relatief korte tijd zoveel land kon innemen.'

Iets wat ook duidelijk naar voor komt, is hoeveel verschillende landen betrokken zijn bij het conflict. En dat zij niet allemaal dezelfde redenen hebben om te strijden. Deze internationale contradicties verklaren ook waarom een oplossing zo moeilijk ligt en vredesonderhandelingen nauwelijks vooruitgang boeken.

Het Russische vliegtuig dat gisteren nog werd neergehaald door Turkije, toont opnieuw hoe landen die allebei strijden tegen IS, tegelijkertijd tegenover elkaar staan. Zowel Turkije, als Rusland streeft naar meer macht in de regio. Voor Turkije is het bovendien onaanvaardbaar dat al-Assad aan de macht blijft in Syrië. Rusland daarentegen doet er alles aan om zijn bondgenoot in het zadel te houden.

Bron: http://www.knack.be/nieuws/wereld/v...source=Facebook

Waarom relevant? Aan de toog, op de trein, in de supermarkt of aan tafel bij mijn grootmoeder hoor ik vaak hoe mensen IS zien als dé oorzaak van het conflict in Syrië. De publieke opinie is het erover eens: maken we IS 'kapot', dan is het ook afgelopen met oorlog voeren in Syrië. Helaas ziet de realiteit er helemaal anders uit. Door de, dezer dagen wel erg nabije, dreiging van IS in Europa, vergeten we dat het conflict in Syrië véél complexer is dan dat. Wat ALS we IS kapot krijgen? Ik hou mijn hart vast voor wat er ons, maar meer nog: de arme bevolking in Syrië, dan te wachten staat.. En laten we vooral ook de rol van de Al-Assad-familie toch maar niet vergeten..

Zoals je in dit videofragment ziet heeft de oorlog geen grenzen en ziet er ook eindeloos uit. Er zijn zoveel verschillende landen betrokken bij dit conflict dat men er geen duidelijkheid meer over kan scheppen. In 2013 reageert de USA op de chemische aanval van Assad op Syrische burgers, op dit moment realiseert iedereen het loopt 'daarachter' uit de hand want nu wordt het een probleem waar wereldwijd op gereageerd wordt. Het videofragment toont aan dat er veel verdeling is. Hoe gaan we dit oplossen? Ik heb het gevoel dat er hier de term 'the enemy of my enemy is my friend' past. De onduidelijkheid van de landen wie welke groep steunt word geleidt door de verschillende meningen over de groepen. Door deze verschillende meningen kunnen de landen niet als één front staan en het probleem oplossen. De landen moeten op één lijn zitten voor ze dit conflict kunnen oplossen.