Jessa Ziekenhuis spoort als eerste zuurstoftekort in hartspier op met een MRI-scan

Onderzoekers van het Jessa Ziekenhuis in Hasselt en de UHasselt hebben een nieuwe, niet-invasieve methode met MRI-scanners ontwikkeld om het zuurstoftekort in de hartspier vroegtijdig en accuraat op te sporen bij patiënten zonder acute hartklachten. "De ontwikkelingen kunnen bijdragen aan het terugdringen van het sterftecijfer voor hartinfarcten - dat in België aanzienlijk hoger ligt dan in onze buurlanden", zegt dokter Olivier Ghekiere.

Vandaag brengen artsen bij een vernauwing van de kransslagaders via de lies een katheter binnen in het lichaam van de patiënt, en schuiven die op tot in de kransslagaders om een eventueel zuurstoftekort op te sporen. Die methode is invasief voor het lichaam. "Als een vernauwing van de kransslagader zuurstoftekort veroorzaakt, moet de patiënt behandeld worden met een stent", zegt dokter Ghekiere. "Die houdt dan weer het bloedvat open en moet een hartinfarct in de toekomst vermijden."

In 2016 werden in België meer dan 27.000 stents geplaatst om een vernauwing op de kransslagaders te behandelen. "In minder dan 1.800 gevallen werd echter specifiek het zuurstoftekort opgespoord via een katheter", zo zei dokter Ghekiere aan het persagentschap Belga. "Dat komt omdat zo'n onderzoek veel tijd vergt, de patiënt moet worden opgenomen in het ziekenhuis en het tevens bepaalde risico's met zich mee brengt voor de patiënt."


Invasief onderzoek vaak niet nodig

Vaak is zo'n invasief onderzoek echter niet nodig, aangezien slechts één derde van de minder ernstige vernauwingen op de kransslagaders een zuurstoftekort veroorzaakt in de hartspier. "Twee derde van die vernauwingen hebben dus eigenlijk geen invasief onderzoek nodig - er moet immers geen stent geplaatst worden", aldus Ghekiere.

Dokter Ghekiere ging op zoek naar een alternatief en vond dat bij de MRI-scan. Hij voerde onderzoek uit bij vijftig patiënten. "Voor deze onderzoeken moet de patiënt niet opgenomen worden in het ziekenhuis, wat op zich al een enorme kostenreductie betekent", zegt de promotor van Ghekiere, professor dokter Paul Dendale. "Het eigenlijke onderzoek duurt slechts dertig minuten en is niet-invasief, wat de risico's sterk vermindert."

De resultaten van de wetenschappelijke studie zijn niet gepubliceerd in een tijdschrift met collegiale toetsing (peer review), maar werden voorgesteld op het jaarlijkse congres van de European Society of Cardiac Radiology (ESCR) in Milaan. De studie werd er zelfs erkend als "beste wetenschappelijk onderzoek".

Verder onderzoek is echter nodig om de bevindingen te kunnen bevestigen. De onderzoekers zullen het onderzoek dus opnieuw uitvoeren, maar dit keer op een grotere groep patiënten. Nu is het immers slechts op vijftig patiënten uitgevoerd, wat een beperkte groep is.

Bron: Jessa Ziekenhuis spoort als eerste zuurstoftekort in hartspier op met een MRI-scan, Luc De Roy voor VRT NWS (2017). Geraadpleegd op 10 november 2017 via https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2017/1...r-op-een-mri-s/

Mening: Aangezien ik zelf jarenlang de droom had om dokter te worden, interesseert wetenschappelijk onderzoek en de gezondheid van de mens mij (nog steeds) enorm. De onderzoeken op vlak van gezondheid staan niet stil en de nieuwe technieken die ze ontwikkelen worden beter en beter. Ik ben enorm benieuwd of deze nieuwe techniek in de toekomst ook effectief gebruikt zal worden. Een dergelijk onderzoek zoals het nu gaat met een katheterisatie via de lies is heel eng als je erover nadenkt en ook een redelijk ingewikkeld proces voor de arts/chirurg.

Daarom ben ik net zo'n voorstander van deze nieuwe techniek via MRI: vele mensen denken dat deze scan met radioactieve röntgenstraling werkt en als dat effectief zo is, valt het woordje "niet-invasief" wel te nuanceren. Toch is een MRI slechts wat magnetisme en radiogolven (zoals bij een echografie), en dus een stuk minder gevaarlijk dan bijvoorbeeld een CT-scan.

Het is ook een goede zaak dat het minder tijdrovend en duur is, zowel voor de patiënt als voor het ziekenhuis. Zo kunnen op een kortere tijd misschien wel veel levens gered worden, zeker in een land als België, waar de hartinfarcten opvallend meer voorkomen dan in andere landen. Hartinfarcten en tijdrovende open-hartoperaties vermijden, daar moet naar gestreefd worden!

Het enige spijtige aan deze zaak is dat deze manier niet voor iedereen toepasbaar is. Als het lichaam metaaldeeltjes bevat zoals bijvoorbeeld een pacemaker, een subcutane insulinepomp of -ironisch genoeg- een bepaalde hartklep, is het niet mogelijk om een MRI-scan te laten doen, omdat die dingen onder invloed van het magnetisme gevaarlijk zijn.

Kortom, het is een geweldige techniek om vele levens te redden en naar mijn mening ook baanbrekend onderzoek. Ik hoop dat het vaak zal worden toegepast in de toekomst en dat er misschien ook een minder-invasief alternatief komt voor mensen die niet geschikt zijn voor een MRI-scan.