Exact een halfjaar geleden ging De Standaard al langs bij de Gentse professor economie Gert Peersman. Net als nu zaten we in de aanloop naar een ‘onmogelijke’ begrotingscontrole.

‘Als de begroting deze regeerperiode in evenwicht raakt, eet ik mijn schoen op’, sprak hij uitdagend. Met 4,2 te zoeken miljarden om in 2017 budgettair op schema te blijven, is duidelijk dat hij zijn schoenen gewoon mag aanhouden. ‘Zelfs in de volgende regeerperiode raakt de begroting niet in evenwicht!’

‘Ik heb altijd gezegd dat er deze regeerperiode geen evenwicht zou komen, en ik zeg nu al dat het er de volgende regeerperiode ook niet zal komen. Daarvoor zou men nu al beslissingen moeten nemen. Dat de investeringen op een laag pitje gehouden worden, dat is gewoon absurd. Als men daar niet aan begint, komt er ook na 2019 geen ernstige groei. En dan de vergrijzing. Men neemt daar pas maatregelen voor 2025-2030.'

'Bovendien maakt men de fout om die ook compleet te overschatten. Het is onzin te denken dat iedereen plots twee jaar langer gaat werken, maar zo rekent men wel en men leunt op het gemak achterover.’

‘Wat je moet doen is de jaarlijkse impact van de vergrijzing becijferen en op die basis de pensioenleeftijd jaar na jaar optrekken met enkele maanden. Zo dicht je dat gat achteraan in de boot. Al het water dat je er dan vooraan uit schept, zal onmiddellijk resultaat opleveren.’

Europese normen

'De regering zal er wel in slagen om de Europese normen net te halen en nipt onder het tekort van drie procent te blijven. Als dat echt moet, lukt dat altijd. Gewoon op het einde van het jaar een paar uitgaven uitstellen tot na nieuwjaar en een paar belastingen wat vroeger innen. That’s it. Dat gaat om nominale cijfers, geen structurele maatregelen. Kijk eens, zeggen ze dan, we hebben onze norm gehaald. Maar het jaar nadien zit je weer in moeilijkheden.’

Een regering van woorden

'Het is meer een regering van woorden dan van daden. Dat is jammer, want dit was zogezegd de ideale samenstelling om stevig in te grijpen.’

'Als deze het niet kan, welke dan wel? Dat is het meest beangstigende. Er moeten maatregelen genomen worden, en het lukt blijkbaar niet om die te nemen, dus zie je de ijsberg waar we op afstevenen al opdoemen. Zo lang de rente laag is, zullen we het wel houden, maar dat blijft niet duren. En dan kom je in drastischer scenario’s terecht. Met Griekenland als grote schrikbeeld.’

‘Onze werkgelegenheid is structureel te laag. Er komen meer jobs bij, maar ook meer mensen op de arbeidsmarkt. Wij zitten echt helemaal achteraan in Europa. Zelfs tegenover landen als Griekenland. Het enige positieve daaraan is dat daar net de hoop ligt. Daar is een inhaalbeweging mogelijk. Als we daar naar het niveau van de Scandinavische landen kunnen, met een efficiënte arbeidsmarkt, zodat het voor bedrijven aantrekkelijk wordt om te investeren, ben je eruit. Maar makkelijk is dat niet. Daarvoor is echte kracht van verandering nodig.’

Bron: De Standaard, 24-09-2016 (door PdL)
weblink
Eigen mening:
Een begrotingsoefening is nooit een simpele zaak, maar de laatste jaren blijkt het nog meer en meer een titanenwerk. Zeker minister Van Overtveldt staat steeds in het oog van de storm. Incompetent? Het is gemakkelijk om meteen dergelijke woorden in de mond te nemen, maar we kunnen niet heen rond de (te vaak) gemaakte rekenfouten: een vergeten rekening, inkomsten te hoog ingeschat…

Bij elke begroting worden trucjes uitgevoerd en achterpoortjes gezocht om de oefening te doen kloppen. Sporadisch kan dat geen kwaad, maar een boot kan maar een x-aantal herstellingen aan vooraleer het zinkt. Problematische kwesties worden benoemd, maar het is frappant dat enkel een boekhoudkundig trucje het probleem ‘oplost’ en er geen maatregelen voorhanden zijn (en zelfs geeneens op tafel komen). Politieke impasse die veel politieke moed vergt om structureel orde op zaken te stellen. Een inkopper voor de oppositie, een blijvend struikelblok voor de regering. Iets voor de volgende regering, zeker?