Ontspannende, eerlijke column om te lezen met behoorlijk wat waarheid in. Ik zal alvast een 'afwijkende ambtenaar' zijn. Eén van mijn leerkrachten uit het secundair heeft mij ooit gezegd: Blijf nooit u hele leven lesgeven, maar trek er af en toe tussenuit naar de privé. Als je terugkomt, heb je een pak meer ervaring om door te geven.
Als de kans zich aandient, dan zal ik ooit dus wel eens gaan kennismaken met 'de mensen van het initiatief'. Al zou ik nu niet durven zeggen dat ik zelf geen initiatiefnemer ben.
-------------------------------------------------------------
BOMA EN DE COLLEGA'S
Gisteren las ik in De Standaard dat bijna drie Vlamingen op de vier ondernemers als de motoren van de economie zien. Dat moet blijken uit een enquête bij vijfduizend Belgen. Geen slecht resultaat voor een land dat lange tijd Balthazar Boma gelijkstelde met het archetype van de zakenman. Er is dan ook enkele jaren keihard gewerkt aan een kentering van dat karikaturale imago. Maar daarmee zijn we er nog niet. Met maar twee procent van de ondervraagden die ook maar overweegt een eigen bedrijf te beginnen, zullen we het niet ver schoppen in de wereldeconomie. Stel je voor: 98% van onze samenleving teert op het risico dat enkele Belgen nemen. Effectief die stap doen, staat in onze risicoschuwe samenleving blijkbaar nog steeds gelijk met het opvangen van een draaiende kettingzaag.


Het echte nieuws zat volgens mij elders in de enquête. Het algemene imago van een ondernemer mag dan best positief zijn, één bevolkingsgroep houdt er een duidelijk andere mening op na: de ambtenaar.

Negen op de tien ondernemers vinden -verrassend!- dat zij de drijvende kracht van de economie zijn. De overgrote meerderheid van de ondervraagde arbeiders, bedienden en niet-actieve Vlamingen zijn het daarmee eens. Alleen bij de ambtenaren gaat minder dan de helft van de respondenten akkoord met die stelling. Een even gering percentage staatsdienaars vindt dat 'ondernemer worden een volwaardige carrièrekeuze' is. En meer dan tien procent van de ambtsdragers vindt dat het welslagen van succesvolle ondernemers vaak ten koste gaat van werknemers of de overheid. Ondernemers lijken dat te voelen. Een meerderheid van hen is van oordeel dat ambtenaren negatief staan ten opzichte van hen. Gebaseerd op bovenstaande cijfers is het niet verwonderlijk dat het aantal ambtenaren dat ondernemersplannen heeft, te klein is om te registreren.

Het is dus duidelijk: ondernemers komen van Mars, ambtenaren van Venus. Nochtans spelen beiden een cruciale rol in onze economie. Dat we elkaar niet meer verstaan, is vrij letterlijk te nemen. Zo kreeg ik onlangs een vriendelijk briefje van de Eerst Aanwezend Inspecteur Belastingen en Invordering, Administratie van de Ondernemings- en Inkomensfiscaliteit, Sector btw in mijn bus. Dat begon zo: 'Ik heb de eer U eraan te herinneren dat, overeenkomstig artikel53 quinquies van het btw-wetboek, U ertoe gehouden bent om uiterlijk op 31maart de listing in te dienen van alle belastingplichtige afnemers waarmee U in het jaar 2007 handelingen hebt verricht voor een totaal bedrag, zonder btw, van minstens 250,00EUR.' Het kan aan mij liggen, maar dat heb ik twee keer moeten lezen. We hebben dus communicatieproblemen, maar we kijken ook op een andere manier naar de wereld. Menig beambte kijkt vol wantrouwen naar wat de man of vrouw met zin voor initiatief uitspookt. Terwijl een moderne overheid er juist voor zou moeten zorgen dat die mannen en vrouwen worden bijgestaan door een efficiënte en vlotte administratie. Het beeld van DeCollega's klopt al lang niet meer op vele plekken bij de overheid, maar toch zou dat nog een behoorlijke cultuurschok betekenen in veel administraties. Natuurlijk moet de overheid waken over de toepassing van haar regels, maar laat dat de taak zijn van diverse inspecties.

Zo'n vervreemdingsevolutie is het resultaat van het fenomeen 'onbekend is onbemind'. Waarom zouden niet meer ondernemers ambtenaren gedurende enkele weken laten meedraaien in hun bedrijf? En zouden niet meer bedrijfsleiders een kijkje kunnen gaan nemen bij de overheid? Een Open Bedrijvendag voor beiden misschien? Er zal in elk geval iets moeten veranderen willen we samen van Vlaanderen de meest ondernemende regio van Europa maken en eens en voor altijd Boma en Jomme Dockx achter ons laten.

Lorin Parys is voorzitter van Flanders DC, de Vlaamse organisatie voor ondernemingscreativiteit. Hij schrijft deze column in eigen naam.

Bron: www.standaard.be/biz, Columns: 'De Paradox van Parys', donderdag 20 maart 2008.

__________________