Wat kan nog en wat niet?


BRUSSEL - Een onderhandelde oplossing bereiken voor de splitsing van BHV lukt niet. Kunnen we die dan doordrukken met de Vlaamse meerderheid? Eigenlijk niet of nauwelijks. Het kan jaren duren. Dan toch maar weer aan de tafel?


Dan toch maar weer aan de tafel gaan, suggereerde CD&V-voorzitter Marianne Thyssen. Zijn er geen andere wegen? Jawel, maar alleen lange.


Kunnen de Vlaamse partijen de splitsing goedkeuren?

Ja, maar. Het wetsvoorstel dat de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde splitst, is in november 2007 goedgekeurd door een meerderheid in de kamercommissie: alle Vlaamse leden stemden voor, op één onthouding na (Groen!). De Vlaamse meerderheid kan dit op de agenda van de plenaire vergadering zetten: er zijn ruim dertig dagen verstreken sinds de Senaat op 18 maart advies gaf over het belangenconflict dat de Duitstalige Gemeenschap had aangespannen. Het overlegcomité van de regeringen deed niets in die tijd.

Voor zover bekend zijn alle Vlaamse partijen bereid het wetsvoorstel dan goed te keuren.


Kan men dit nog vertragen?

Ja, op twee wijzen. De Franstalige partijen kunnen de alarmbelprocedure toepassen. Gisteravond waren ze daar al (bijna) mee rond: drie kwart van de leden van de Franse taalgroep ondertekenden een motie die zegt dat het wetsvoorstel de verhoudingen tussen de gemeenschappen verstoort. De ministerraad - ontslagnemend of niet - heeft dan dertig dagen om een advies te geven. Daarna kan gestemd worden.

Het Parlement van het Brussels Gewest kan ook nog een belangenconflict inroepen. Dat schort de parlementaire procedure ook op, voor ruim twee maanden.


Is de splitsing meteen wet als de Kamer ze goedkeurt?

Neen. De Senaat kan het goedgekeurde ontwerp evoceren. Het volstaat dat 15 senatoren dit vragen. De Senaat kan de tekst ongewijzigd houden of amenderen. Bij amendering moet de Kamer er zich opnieuw over buigen. Volgens professor Paul Van Orshoven (KU Leuven) is het niet uit te sluiten dat in de Senaat ook nog eens de alarmbel geluid wordt en de rist belangenconflicten ingeroepen wordt.

Als al die kapen genomen zijn, is de wet nog geen wet. De regering en de koning moeten ze ondertekenen. Een ontslagnemende regering kan zo'n wet nog ondertekenen en volgens Van Orshoven volstaat het zelfs dat één minister tekent. Professor Johan Vande Lanotte (UGent, SP.A) meent van niet; hij zegt dat de regering een collegiaal orgaan is. Technisch-juridisch volstaat één minister, houdt Van Orshoven vol. Maar het is niet zeker of zo'n minister gevonden wordt. En dan moet de koning nog willen ondertekenen.


Moet met de splitsingswet helemaal van nul worden begonnen na verkiezingen?

Niet helemaal, maar alle vertragingsmechanismen kunnen opnieuw gebruikt worden. Dat kan weer jaren duren.


Kan de regering doorgaan als ze haar ontslag aanbood?

Ja. De regering is maar ontslagnemend als de koning het ontslag aanvaard heeft; dat is nog niet gebeurd. Ze kan haar eensgezindheid hervinden, er kan een regering gevormd worden met een andere samenstelling, het kan zelfs dat de regering doorgaat zonder Open VLD - ze heeft nog een meerderheid van 1 zetel (76/150).


Móéten er geen verkiezingen komen als de regering valt?

Neen. Het is zelfs de vraag of er verkiezingen kúnnen komen (zie kader). Als de koning het ontslag van een regering aanvaardt, wordt het parlement ontbonden áls dat er zelf mee instemt. De koning heeft het nog niet aanvaard. Hij kan ook een formateur benoemen om een nieuwe regering te vormen. Dan zal het parlement zichzelf wellicht niet ontbinden. Er komen ook verkiezingen als het parlement een motie van wantrouwen goedkeurt of een motie van vertrouwen afkeurt, of als Kamer én Senaat eenzelfde verklaring tot herziening van de grondwet goedkeuren.


Blog DS, 23-04-2010 (Guy Tegenbos)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

De geheime evaluatie van de Franstaligen


BRUSSEL - De onderhandelaars stonden niet echt dicht bij een akkoord over BHV. Dat blijkt alvast uit een analyse van het voorstel-Dehaene die de Franstalige voorzitters maakten.


Hoe dicht zaten de onderhandelaars bij een akkoord over de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde? Enkele Franstalige voorzitters lieten na het afspringen van de onderhandelingen verstaan dat een compromis binnen handbereik was. Ook gisteren werd dat langs beide kanten van de taalgrens her en der herhaald. Maar stemt dat beeld wel overeen met de realiteit?

Dat blijkt alvast niet uit een evaluatie die de voorzitters van MR, PS, CDH en Ecolo maakten van de voorstellen van Jean-Luc Dehaene. De analyse belandde via een gunstige wind op de redactie van De Standaard.

In een overzichtelijke tabel werden alle positieve en negatieve punten van het voorstel-Dehaene voor de Franstaligen en Vlamingen opgelijst. Het lijstje voordelen voor de Vlamingen was volgens de Franstalige voorzitters behoorlijk lang.

Het ging in de eerste plaats niet alleen om een splitsing van het kiesarrondissement BHV voor de Kamer, maar ook voor de Senaat en voor Europese verkiezingen. Daarnaast kregen de Nederlandstaligen een goedkeuring van het zogenaamde eerste pakket in de staatshervorming en een aanzienlijke grondwetsherziening. Ten slotte was er een splitsing van het gerechtelijk arrondissement BHV. Daardoor komt er een aanzienlijke vermindering van de rechten van de Franstaligen in Halle-Vilvoorde, luidde het. Zij zullen zich voortaan tot een Nederlandstalig parket moeten richten.

De voordelen voor de Franstaligen wogen een pak minder zwaar, zo blijkt uit de lijst. Een ad hoc voogdij voor bepaalde bevoegdheden in de zes faciliteitengemeenten. Maar voor een heel pak specifieke bevoegdheden, waaronder de taalwetgeving, zou die voogdij niet gelden. Daarnaast konden ze alleen pronken met een minder strikt tweetalig kader op de Brusselse rechtbanken.

Natuurlijk was er ook extra geld voor Brussel. Dat werd als positief beschouwd. Al werd opgemerkt dat het 'slechts' om een herfinanciering van ongeveer 100 miljoen euro zou gaan. Een pak minder dan de gevraagde 500 miljoen. Er werd zelfs opgemerkt dat er bij de onderhandelingen over het eerste pakket al 65 miljoen was toegezegd.

Niet alleen waren de positieve elementen voor de Vlamingen veel talrijker, aldus de Franstalige voorzitters. De lijst negatieve punten voor de Franstaligen was een pak uitgebreider dan die voor de Nederlandstaligen. Die laatsten moesten alleen slikken dat de gouverneur van Vlaams-Brabant voor een beperkt deel van de voogdij in de zes faciliteitengemeenten rekening moest houden met een advies van het College van gouverneurs.

Daar stond tegenover dat 50.000 Franstaligen in de rand rond Brussel niet langer voor Brusselse politici zouden kunnen kiezen voor Kamer, Senaat en Euopa. Die 50.000 Franstaligen buiten de zes faciliteitengemeenten zouden ook niet langer op het Brusselse parket terecht kunnen.

In totaal stonden er volgens de vier voorzitters tegenover drie positieve punten voor de Franstaligen, negen voor de Vlamingen. Bij de negatieve punten lag de verhouding omgekeerd: vijf voor de Franstaligen, één voor de Vlamingen.

Op basis van die analyse lag een communautair akkoord niet echt voor het grijpen.


Blog DS, 27-04-2010 (Steven Samyn)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB