Nu het ontslag van de Italiaanse premier Silvio Berlusconi zeker lijkt, blijft de vraag welke nieuwe regering er nu de beloofde besparingen moet doorvoeren. Niet enkel de toekomst van Italië, maar ook die van Europa staat op het spel.

Gisteren werd duidelijk dat de rechtse Italiaanse premier Silvio Berlusconi geen meerderheid meer heeft in het parlement. Ook zijn coalitiepartner Lega Nord heeft om zijn ontslag gevraagd. Berlusconi is bereid om op te stappen, maar enkel nadat het parlement zijn nieuw besparingsplan van 60 miljard euro heeft goedgekeurd. De bal ligt nu in het kamp van president Giorgio Napolitano. Die kan ingaan op de vraag van Berlusconi om nieuwe verkiezingen te houden, maar dat houdt risico's in. Niet enkel wordt dan kostbare tijd verloren, maar bovendien is het niet zeker dat er na de verkiezingen een stabiele regering komt, want ook de oppositie is erg verdeeld.

Berlusconi heeft vanmorgen in de Italiaanse pers gezegd dat hij bij eventuele vervroegde verkiezingen geen kandidaat zal zijn. Die beslissing zou definitief zijn. "De kandidaat van centrumrechts voor de post van premier zal Angelino Alfano zijn, voormalig minister van Justitie. Zijn kandidatuur is door iedereen aanvaard", zegt Berlusconi aan de krant La Stampa.

Er zijn ook andere opties. Zo kan de president de partij van Berlusconi vragen om een nieuwe kandidaat-premier voor te stellen. Die zou dan een nieuwe regering kunnen vormen, eventueel uitgebreid met enkele centrumpartijen.

Een andere optie die in de media opgang maakt, is dat er een regering van technocraten komt die de zware besparingen zal doorvoeren. Als leider van die regering wordt de naam genoemd van voormalig EU-commissaris Mario Monti, die internationaal een stevige reputatie geniet.

Valt met Rome ook de euro?

Hoe dan ook moet er snel een oplossing komen voor de politieke crisis in Italië, want het geduld van de financiële markten is nu wel aan het opraken.

Gisteren is de rente op Italiaanse staatsobligaties gestegen tot 6,77%, al is dat cijfer nadien wel teruggevallen. Dat is erg dicht bij 7%, de drempel waarop Griekenland, Ierland en Portugal eerder om internationale hulp moesten vragen.

Italië -de derde economie in de eurozone- heeft een schuld van 1.900 miljard euro (120% van het bruto binnenlands product). Dat is meer dan de schulden van Griekenland, Ierland, Portugal en Spanje samen en een veelvoud van wat het Europese noodfonds EFSF aankan.

"Too big to fail" bestaat niet langer en als Rome valt, zou de eurozone zelf in gevaar kunnen komen. De analogie met de afzetting van de laatste West-Romeinse keizer Romulus Augustus is dan niet veraf meer.

Bron: Deredactie.be

Mijn motivatie:
Opnieuw zijn het cruciale dagen voor de euro. Sommige mensen juichen het ontslag van Berlusconi toe, maar hij was eigenlijk toch wel een man die 'rust' creëert. Ik ben geen fan van hem en snap dat er veel kritiek op hem is, natuurlijk ken ik ook zijn hele bunga bunga verhalen en straffe uitspraken. Maar als je kijkt naar wat hij nalaat, is het toch ook niet positiever gesteld. Een verdeelde oppositie, een haperende economie, ... Verkiezingen gaan veel kostbare tijd verloren laten gaan. Er moet snel gehandeld worden, in alle landen van Europa. Als Italië valt, is het denk ik helemaal gedaan met de euro en daarmee ook met de EU. Ik ben nog altijd hoopvol dat er een oplossing komt, maar dan moet het NU gaan gebeuren!