Zonder GPS zijn we verloren


Weer iets dat we verliezen door computers: ons oriëntatievermogen. Hoofdrekenen, spellen, telefoonnummers en verjaardagen onthouden, dienstregelingen uitvogelen en met de hand schrijven gingen al voor.


Wie zijn oriëntatievermogen niet gebruikt, raakt het kwijt. Dat staat wel vast, schrijft Roger McKinlay in een commentaar in Nature. McKinlay is medeschuldig. Hij schrijft hoe hij in 1984 lid was van een ingenieursteam dat een apparaat bouwde om signalen van navigatiesatellieten op te vangen. Een gps heet zoiets tegenwoordig. ‘Na weken fouten oplossen kwam de wazige informatie met willekeurige cijfers op één punt uit. We grepen een kaart en bepaalden het punt. Het kruisje kwam precies op het gebouw waarin we zaten.’

Dertig jaar later zijn we afhankelijk van die apparaatjes, schrijft hij. Inmiddels zijn reddingsteams de bergwandelaars zonder plan B doodmoe. Er was die vrachtwagenchauffeur die bij het Gibraltar Point natuurreservaat aan de Engelse Noordzeekust aankwam, terwijl hij richting Spanje moest.

Een beetje richtingsgevoel is dus handig. Oriëntatievermogen is leerbaar en daarvoor ontwikkelen we ook een hersengebiedje. Het bewijs daarvoor dragen Londense taxichauffeurs in hun hoofd. Die moeten blindelings de weg weten in Londen, en dat doen ze ook.

We kunnen dat oriëntatievermogen ook verliezen. Het is een vroeg teken van dementie. En mensen die in een rijsimulator navigatieapparatuur gebruiken, weten minder goed waar ze uiteindelijk zijn dan mensen die met een kaart hun weg zoeken.

Kunnen we ons richtingsgevoel missen? McKinlay vindt het te vroeg om op de gps-apparaatjes te vertrouwen. Op aarde kan het signaal worden gestoord. En ze kosten veel geld. Complexe systemen hebben vaardige gebruikers nodig, vindt McKinlay: scholen moeten onderwijs geven in kaartlezen.


DS, 05-04-2016

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Ik las dit artikel een paar dagen geleden in de krant. Ik vond het wel leuk om te lezen dat iemand die zelf meewerkte aan de GPS ook vond dat het weer iets is waardoor we onze eigen hersencellen niet moeten gebruiken. Alles wordt overgenomen door de technologie. Ik ken veel jongeren uit mijn buurt die ook leren rijden met de GPS. Thuis hebben we ook een GPS, maar wij gebruiken die amper. Mijn moeder en ik zijn avontuurlijker ingesteld en zoeken graag onze eigen weg. Pas als we echt vastzitten, zullen we naar de GPS rijden. Ze heeft me ook leren rijden op plaatsen waar ik nooit eerder kwam en ik moest mijn weg zoeken. Ik heb een goede leerschool gehad. Naast het letten op de weg en de borden, moest ik er ook voor zorgen om mijn weg naar huis weer te vinden. We rijden nog altijd verkeerd naar de camping waar we elk jaar naartoe gaan, maar het is ons plezier en dat laten we ons niet afnemen door de GPS. We hebben nog steeds kaarten in onze auto liggen. Je weet maar nooit wanneer je verkeerd kan rijden.