Onderzoekers van de Vrije Universiteit Amsterdam brachten dertien buitenlandse interventies samen waarvan wetenschappelijk bewezen is dat ze succesvol zijn bij het voorkomen en bestrijden van eenzaamheid in de geestelijke gezondheidszorg, de gehandicaptenzorg en de ouderenzorg. Met de publicatie van deze bundel willen ze andere zorginstellingen inspireren om actief te werken aan het wegwerken van eenzaamheid.

Zo blijkt bijvoorbeeld dat het gezelschap van een hond een tot drie keer per week helpt om eenzaamheid te verminderen en dat voor mensen die niet met een echte hond kunnen omgaan een robothond even goed werkt. Ook een interactieve robotzeehond die reageert op zicht, geluid, balans en contact helpt de eenzaamheid verdrijven. En samen de dagelijkse zorg voor kippen op zich nemen, blijkt vooral demente ouderen te helpen.

Naast dieren zorgden ook vrijwilligers ervoor dat bewoners zich minder geïsoleerd voelden door hen in moeilijke periodes te ondersteunen. En verder bleek ook dat computer- en internetcursussen, geheugentrainingen, discussiegroepen en activeringsprogramma’s interessant kunnen zijn.

Volledig overzicht van onderzoek: http://www.eenzaam.nl/sites/eenzaam...litie-erbij.pdf

Bron: EOS Wetenschap (7 december 2015). 13 tips om eenzaamheid in de zorg te verminderen. Gevonden op 7 oktober 2015 op het internet: http://eoswetenschap.eu/artikel/der...-te-verminderen

Mening:
Als ouderen eigenlijk niet meer op hunzelf kunnen leven en naar een instelling/rusthuis moeten krijg je vaak als tegenargument te horen dat ze dit niet willen omdat ze dan steeds alleen op hun kamer zullen zitten. Ze geven aan dat hun familie minder zal langskomen en hun eenzaamheid dus zal groeien. Als je langsgaat in een rusthuis krijg je dan ook vaak te horen dat de oudere blij zijn dat ze bezoek krijgen omdat ze vrij eenzaam zijn. Dit is zelfs niet enkel in rusthuizen maar ook bij andere instellingen. Het feit dat men hier een oplossing voor wilt zoeken vind ik alvast zeer positief.

Vervolgens wordt er vaak aangehaald dat het de taak is van de zorgverleners/verplegers om de ouderen/patiënten bezig te houden en dus die eenzaamheid weg te werken. Echter is het de realiteit dat de verplegers zo’n strak schema hebben, omdat ze bij elke patiënt een aantal zaken moeten controleren, dat zij bijna geen tijd hebben om eens een rustig praatje te maken. Zij moeten zo veel doen op zo weinig tijd dat je niet kan verwachten dat zij met elke patiënt een uitgebreid gesprek voeren.

Vrijwilligers of dieren zouden inderdaad kunnen helpen om deze eenzaamheid weg te nemen. Zo zijn er bijvoorbeeld enkele scholen die een aantal keer per maand, op een afgesproken moment, een bezoekje brengen aan het rusthuis. De kleuters spelen dan samen met de ouderen. Dit vind ik een zeer goed initiatief omdat het een positief effect heeft langs beide kanten. De kleuters oefenen hun sociale vaardigheden en de ouderen doorbreken hun eenzaamheid en krijgen ineens hun beweging voor de dag. Wel wil ik nog aanhalen dat ze moeten oppassen als ze met dieren gaan werken omdat niet alle mensen even vlot op dieren reageren. Zo zijn er velen die bijvoorbeeld bang zijn voor honden. Een oplossing hiervoor zou zijn om de ouderen/patiënten te waarschuwen en hun de optie te geven om contact te hebben met het dier. Als je echter werkt met dementia patiënten of dergelijke gaat deze oplossing minder effect hebben.

Zelf heb ik een grootmoeder die net in een rusthuis is ingetrokken. Ze had enorm veel angst om deze stap te nemen. Echter heeft ze me laatst verteld dat ze het daar best fijn vind omdat ze eigenlijk meer onder de mensen kwam dan vroeger. Dit juist omdat er enkele activiteiten aanwezig zijn die zorgen dat de mensen uit hun kamer komen en socialiseren met de andere bewoners.

De mening van K*tleen is uitgebreid en duidelijk. Mijn mening sluit hier ook bij aan. Mijn grootouders zijn ook op leeftijd, maar weigeren naar een rusthuis te gaan. De grootste reden hiervoor is dat ze niet alleen achter willen blijven. De eerste maanden zullen er wel mensen langskomen, maar na enkele maanden zal iedereen hen vergeten zijn. Dit is toch wat ze denken. Ik vind het daarom goed dat er tips tegen de eenzaamheid in de zorg gegeven worden. Hetgeen wat K*tleen aangaf over scholen die op bezoek gaan in rusthuizen, vind ik al hoopvol. Zo zijn de mensen zeker dat ze op bepaalde tijdstippen bezoek zullen krijgen en kunnen ze er naar uitkijken. Het is belangrijk dat mensen naar iets kunnen uitkijken, dat kan hen zin in het leven geven. Als huisdier denk ik bijvoorbeeld spontaan aan een goudvis. Een goudvis in een kom geeft niet te veel werk en kan voor gezelschap zorgen. Het idee om vrijwilligers in te zetten vind ik ook een goed idee. Ik ben blij dat er naar manieren gezocht wordt om eenzame mensen zich minder eenzaam te laten voelen, want iedereen heeft het recht om zich gelukkig te voelen.