De Vlaming geeft elk jaar 967 euro aan de Walen. De Brusselaar legt daar nog eens 211 euro bovenop. Het levert elke Waal jaarlijks 1.783 euro op. Dat blijkt uit een studie van de Nationale Bank van België, die voor het eerst de transfers in ons land in kaart brengt.


Het is de eerste maal dat een nationale instelling zich waagt aan een studie over de transfers. Steevast leiden zulke studies tot felle politieke polemieken. De laatste studie dateert al van eind 2003. De bank-verzekeraar KBC berekende dat in 2002 5,4 miljard euro van Vlaanderen naar Wallonië en Brussel stroomde. Volgens een actualisering, door de Vlaamse administratie, ging het in 2003 al over 6,6 miljard euro.

De Nationale Bank besliste niet voort te borduren op het studiewerk van KBC. Ze maakte haar eigen berekeningen op basis van cijfers uit 2005. Daaruit blijkt dat zo'n 5,8 miljard euro van Vlaanderen naar Wallonië vloeit. En vanuit Brussel gaat er nog eens ruim 200 miljoen euro naar Wallonië.


Hogere inkomens
De transfers manifesteren zich vooral aan de zijde van de overheidsontvangsten. Dat heeft te maken met de hogere inkomens in Vlaanderen. Langs de directe en indirecte belastingen vloeit 5 miljard euro van Vlaanderen naar Wallonië en nog eens 83 miljoen van Brussel naar Wallonië.

Aan de kant van de overheidsuitgaven, met name de pensioenen, de werkloosheidsuitkeringen en andere uitkeringen, nemen de transfers af. Vanuit Vlaanderen gaat er 790 miljoen naar Wallonië, en vanuit Brussel vloeit er nog eens 130 miljoen naar Wallonië, dat 920 miljoen euro ontvangt.

Dat de transfers in de overheidsuitgaven relatief gering zijn, heeft te maken met de vergrijzing van Vlaanderen. Daardoor ontvangt Vlaanderen al 838 miljoen euro in de pensioenen. In de gezondheidszorg is van een transfer haast geen sprake meer.

Uit prognoses blijkt dat de demografische evolutie de komende jaren zal leiden tot een verdere daling van de transfers van Vlaanderen naar Wallonië.

WVDV


07:30 - 25/09/2008 Copyright © De Tijd
http://www.tijd.be/nieuws/binnenland/



Reactie
Wat mij betreft gaat het niet om een onafhankelijk vlaanderen. Het gaat erom dat in onderhandelingen elkeen zijn plaats moet kennen. Franstaligen weigeren koortsachtig elke vlaamse eis of stellen er een prijs voor op. Eens die prijs betaalt, bedingen ze een hogere prijs. Ze verstaan als de beste de kunst om oude koeien uit de gracht te halen (cfr. Reynders over BHV na het vertrek van NVA). Het probleem is er al lang geen meer van koppigheid, eerder van (terecht) wantrouwen. Eén ding vind ik spijtig: door dit hele debacle zal er langs beide kanten van de taalgrens waarschijnlijk extremere gestemd worden…met halucinante situaties tot gevolg: vandaag zit langs vlaamse kant de meerderheid in de opositie!!! Is dat dan democratie?