Grote verrassing bij sp.a: Frank Vandenbroucke maakt zijn rentree bij de Vlaamse socialisten. Vandenbroucke, specialist in pensioenen en sociale zekerheid, wordt vicepremier en minister van Volksgezondheid en Sociale Zaken. Ook CD&V verrast met een totale outsider op Binnenlandse Zaken.

Sp.a-voorzitter Conner Rousseau had een wit konijn beloofd, iemand van buiten de politiek. Dat werd niet viroloog Marc Van Ranst, zoals lang rondzoemde, maar oudgediende Frank Vandenbroucke. Hij werd in 2009 bij de vorming van de Vlaamse regering nog verrassend aan de kant geschoven door voorzitster Caroline Gennez. Zijn pijnlijke gedwongen vertrek werd algemeen gezien als een groot verlies voor de socialisten, ook binnen de partij. Vandenbroucke is tegenwoordig hoogleraar sociaal beleid aan de Universiteit Amsterdam.

Nu keert Vandenbroucke terug door de grote poort. Hij moet voor sp.a het zwaargewicht worden in de nieuwe federale regering. Op zijn superdepartement moet hij de grote rode prioriteiten realiseren: een hervorming van de gezondheidszorg met betere financiering maar ook het verhoogde minimumpensioen. Hij moet dat doen in een bonte coalitie die geleid zal worden door Alexander De Croo (Open Vld). De Vivaldi-coalitie zal bestaan uit liefst zeven partijen: Open Vld, MR, sp.a, PS, Groen, Ecolo en CD&V. Wat zorgt voor een dichtbevolkt kabinet: zijn ploeg krijgt veertien ministers en vijf staatssecretarissen.

Vandenbroucke is niet de enige surprise. Bij CD&V gaat de zware portefeuille van Binnenlandse Zaken naar Annelies Verlinden, een zakenadvocate uit Schoten. Bij Open Vld zou Eva De Bleeker, voorzitster van de vrouwenafdeling van de partij, als staatssecretaris gelanceerd worden.

Loting
Een nieuw verhaal uitzetten, dat is wat Vivaldi wil doen. Qua inhoud, qua toon en dus ook qua gezichten. De regering zal de komende jaren daarom ook werk maken van democratische vernieuwing die de burger dichter bij het beleid brengt. De aanslepende politieke crisis lijkt nog meer mensen in de armen van de antipolitiek geduwd te hebben. Er komen experimenten met burgerkabinetten; uitgelote burgers zullen deelnemen aan debatten in de Kamer. Via burgerpetities moet de bevolking de aanzet geven voor wetsvoorstellen in het parlement.

De zeven Vivaldi-partijen hielden woensdagavond laat een toetredingscongres waar de leden nog hun fiat moesten geven voor regeringsdeelname. Het was vooral uitkijken naar het congres van CD&V. Verschillende parlementsleden en burgemeesters voelen zich niet goed bij Vivaldi. Ze wilden vasthouden aan een Vlaamse meerderheid en de samenwerking met N-VA. Uiteindelijk keurde 73,9 procent van de CD&V-leden het regeerakkoord goed. De meerderheid verzoent zich dus met Vivaldi, maar de tegenstand binnen de partij is tegelijk erg groot. Voor voorzitter Joachim Coens zijn de zorgen na dit congres niet weg.

Donderdagochtend om 10 uur legt de nieuwe regering de eed af bij koning. Daarna zal premier De Croo zijn project presenteren aan de Kamerleden, die uitzonderlijk zitting houden in het Europees Parlement. Op vrijdag volgt dan het debat over die regeerverklaring en op zaterdag de vertrouwensstemming. N-VA, de grootste oppositiepartij, vreest dat er een “belastingregering in de steigers staat”. Het Vlaams Belang heeft het over “de negatie van de Vlaamse kiezer”.

Bron: De Morgen
Datum: 01/10/2020

Mening:
Ligt het aan mij of begrijp ik het principe van democratie niet meer? Lang geleden hebben ze mij geleerd dat het woord democratie uit het Grieks komt. Demos: het volk, cratie: macht, democratie: het volk aan de macht. Dit vertaalt zich in de stemming waarbij de burgers een stem uitbrengen op een persoon of partij die hen mag vertegenwoordigen in de regering.

Nu mijn vraag... Hoe is het mogelijk dat er een persoon in de regering mag zetelen wiens naam nooit op de kieslijst heeft gestaan?
De enige mogelijke verklaring die ik zou kunnen bedenken is dat een partij meer zetels heeft gewonnen dan at het leden heeft en nog iemand moet gaan zoeken. In dit geval lijkt me dat niet het geval en dus begrijp ik niet waarom een persoon met 0,0 stemmen op zijn naam naar voor wordt geschoven ten koste van anderen die wel stemmen hebben gekregen of ten minste met hun naam op de kieslijst stonden!

Hoi Tim,

Over de regeringskwestie op federaal vlak spreek ik me niet uit.

Wel kan het, met het oog op je politieke interesses, interessant zijn om eens te kijken wat er zich in 2018 in Herentals afspeelde. (En nee, dan heb ik het niet over de broodzakkenoorlog . )
Er gebeurde iets gelijkaardigs - op kleine schaal, weliswaar - in Herentals bij de gemeentelijke verkiezingen van 2018. Toen werd Mien Van Olmen, lijsttrekker van het “verloren” CD&V, burgemeester.

Mien Van Olmen wordt burgemeester

“CD&V heeft er namelijk akkoord gesloten met N-VA, die de grootste partij is geworden, maar toch de sjerp aan Van Olmen laat. Burgemeester Bertels, nochtans het stemmenkanon in Herentals, wordt daardoor buitenspel gezet.”

Nieuwe coalitie in Herentals

Groetjes
Indy

De regering-De Croo telt drie ministers die niet via de kiezer passeerden, en nog eens drie die alleen lokaal verkozen waren. Kan dat? En is dat uitzonderlijk?

Twee ministers en een staatssecretaris van de regering-De Croo hebben geen verkozen mandaat: Annelies Verlinden (CD&V), Frank Vandenbroucke (SP.A) en Thomas Dermine (PS). Daarnaast zijn minister Karine Lalieux (PS) en staatssecretarissen Eva De Bleeker (Open VLD) en Mathieu Michel (MR) alleen lokaal verkozen.

Een regeringslid wordt in ons land niet rechtstreeks verkozen. Het volstaat dat de regering, de uitvoerende macht, het vertrouwen krijgt van een meerderheid van de Kamer, de wetgevende macht. Onverkozen ministers zijn niet uitzonderlijk, vroeger niet en ook meer onlangs niet.

Vooral de Vlaamse christendemocraten hebben een traditie om ministers zonder verkozen mandaat te lanceren. In de huidige Vlaamse regering is Benjamin Dalle minister, die in 2019 niet verkozen was geraakt op de Brusselse CD&V-lijst voor het Vlaams Parlement. Dalle werkte al jaren achter de schermen bij de partij.

Dehaene, Van Rompuy en Eyskens
Bij CD&V komen de witte konijnen wel vaker van kabinetten. Koen Geens werd in 2013 onverwacht minister van Financiën, zonder ooit verkozen te zijn geweest. Hij had eerder wel voor toenmalig Vlaams minister-president Kris Peeters (CD&V) gewerkt. Maar ook figuren die nadien tot absoluut boegbeeld uitgroeiden, startten hun ministercarrière zonder via de kiezer te passeren.

In 1981 ging Jean-Luc Dehaene van de post van kabinetschef naar het ministerschap van Sociale Zaken en Institutionele Zaken. Herman Van Rompuy verhuisde in 1988 van de studiedienst van de partij naar de regeringsbanken. Mark Eyskens kwam in 1976 rechtstreeks over van de universiteit om staatssecretaris te worden. Daarna werden ze uiteraard lijsttrekkers.

Peeters en Muyters
CD&V plukte niet alleen uit de eigen partij, soms werden ook externen tot minister gebombardeerd – zij het dat ze vaak van bevriende middenstandsorganisaties kwamen. De niet-verkozen Kris Peeters maakte in 2004 de overstap van zelfstandigenorganisatie Unizo naar de Vlaamse regering. Ook de N-VA deed een soortgelijke operatie: in 2009 kwam Philippe Muyters rechtstreeks over van de werkgeversorganisatie Voka.

Een ouder voorbeeld is Robert Vandeputte. Hij werd in 1981 minister van Financiën in de regering van Mark Eyskens. Eerder was hij hoogleraar en gouverneur van de Nationale Bank. Niet al die transfers liepen even goed af. In 1992 werd Mieke Offeciers door CD&V in de regering-Dehaene gedropt als minister van Begroting. Ze kwam over van het Vlaams Economisch Verbond, de voorloper van Voka. Maar een jaar later stapte ze weer op.

Expertenregeringen
In sommige Europese landen zijn externe technocraten normaal als regeringsleden, of zelfs als premier. De huidige Italiaanse premier Giuseppe Conte was een onverkozen professor toen hij in 2018 aantrad. Eerder leidde Mario Monti, na de economische en financiële crisis van 2008, er een hele regering met technocraten.

Griekenland, Tsjechië en ook Tunesië kenden in de recente geschiedenis allemaal onverkozen premiers, vaak wel door een crisissituatie. Ook in Oostenrijk en Roemenië waren er de jongste jaren expertenregeringen aan de macht.

bron: De Standaard
datum: 01/10/2020