Korea, 1938. Joo-ran is een meisje (met TBC) dat wordt overgebracht naar de Gyeongseong Boarding School in de buurt van Keijyo, het latere Seoel. Daar krijgt ze een nieuwe naam: Shizuko. Maar de Gyeongseong School is geen normale school. De locatie van de school is geheim en het bestaan ervan is zelfs niet bekend bij het publiek, maar het leven lijkt er niet anders te zijn dan in andere internaten. Toevallig komt Joo-ran/Shizuko te weten dat er een meisje was met precies dezelfde naam, dat op bizzare wijze verdwenen is. Shizuko is ervan overtuigd dat er iets niet pluis is met de school en gaat op een gevaarlijk onderzoek om de geheimen uit te ontrafelen.

Zelf vond ik het verhaal zeer geslaagd. Sporadisch kwam je meer te weten over het hoofdpersonage en kon je al vermoeden wat het schoolhoofd net van plan was. De film is op zich niet al te bloederig, hoewel hij onder het genre horror/thriller valt. Het was, en ik spreek voor mezelf, in het begin moeilijk de personages uit elkaar te houden.
Naar het einde toe lukte dat aardig; toen kwam het hele verhaal in een stroomversnelling terecht. Je hoort me misschien al aankomen, maar het is eens iets anders, dat Koreaans. Ben best wel fan van “niet-Amerikaanse” films. Er is namelijk zo’n ruimer spectrum aan film-mogelijkheden dan dat wat ons vanuit Amerika bereikt.

Maar dat terzijde. Het verhaal speelt zich af rond de ’40 in Korea, waardoor het in mijn ogen best vreemd is deze leerlingen en leerkrachten vol lof over Japan te horen spreken; ze dromen weg om daar een beter leven op te bouwen. Op een bepaald punt zegt de directrice zelfs dat ze met veel aanzien en op eigen houtje naar Japan wil emigreren… Werd Korea destijds niet door Japan geannexeerd? (antwoord: ja)

Zou je dan niet verwachten dat men een degout heeft van het land dat het jouwe “overnam”?
Ik moet eerlijk zijn en zeggen dat mijn kennis van de Oosterse geschiedenis niet zo ver rijkt om hier het fijne van te weten.

Over het algemeen was dit een leuke film. Door de Harry Potter boeken altijd al op een internaat willen zitten; klasgenoten zijn dan net iets meer dan klas-genoten, je kent ze door en door. In de film zie je onderling ook echt karakters ontwikkelen. Op het einde werd het geheel een beetje luguber, maar het kan veel erger. Zou hem zelf eerder bij drama geplaatst hebben dan Horror. Qua bloed vond ik hem het niveau van “Silence of the lambs” maar dan zonder het creepy verhaal (waar je nog nachten van wakker ligt). Eerder een "griezelverhaal" à la "Zusjes Kriegel"*

Als ik mezelf de eer mag geven een score uit te rijken aan een film, dan zou ik hem een 7 op 10 geven. Maar… wie ben ik om te oordelen over films? Smaken verschillen. Ik kan alleen zeggen dat ik hem zeker aanraad!

Hier vind je de trailer: https://www.youtube.com/watch?v=_14SuIO3diw
De film zelf staat op Netflix.

*https://www.youtube.com/watch?v=-a1BrvUee6k