Een kopje dat bewaard wordt in het Auschwitz-museum heeft na zeventig jaar een ware schat onthuld. Onder een dubbele bodem zaten een gouden ring en een ketting verstopt. Een Joodse familie probeerde wellicht zo te verhinderen dat haar kostbare bezittingen in handen vielen van de nazi's in de concentratiekampen.

Medewerkers van het museum deden de opmerkelijke vondst tijdens onderhoudswerken aan de collectie van keukenwaar. De juwelen waren verstopt onder een dubbele bodem. "Het was erg goed verstopt, al is de tweede bodem met het verstrijken van de jaren losgekomen", zegt Hanna Kubik in naam van het museum Auschwitz-Birkenau.

De nazi's vertelden allerlei leugens aan de Joden die werden gedeporteerd. "Zo zeiden ze onder meer dat de Joden een kleine hoeveelheid bagage met zich mee konden nemen", aldus de directeur van het museum Dr. Piotr M. A. Cywinski. "Zo vertrouwden de nazi's erop dat ze in die bagage de laatste waardevolle bezittingen van de Joodse families gingen vinden."

Dat Joodse families op hun beurt hun bezittingen verstopten, wijst op twee zaken, aldus het museum. "Enerzijds waren de slachtoffers zich bewust van het gevaar op diefstal en anderzijds toont het dat de families ook hoop hadden."

Het museum zal de juwelen voorzichtig onderzoeken. Nu al zou uit onderzoek zijn gebleken dat de juwelen tussen 1921 en 1931 in Polen zijn gemaakt.

Bron: De Redactie
http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/ookdatnog/1.2659542

Mening:
Persoonlijk vind ik het altijd vreemd om na te denken over vondsten uit het verleden en hoe mensen in die tijdsperioden reageerden op bepaalde gebeurtenissen. Dezer dagen kunnen we redelijk veel te weten komen uit dagelijkse voorwerpen die men terug vindt, maar die jaren oud zijn. Zoals dit kopje. Het verbergt een verhaal van mensen zoals wij, die lugubere tijden hebben meegemaakt. En het toont ook aan dat zij goed genoeg wisten wat er met hun ging gebeuren. Ik kan me hun emoties niet voorstellen. Hoe angstaanjagend dit moet geweest zijn. En toch heeft dit voorwerp al die tijd doorstaan en een "schat" kunnen verbergen.

Ik vind het prachtig dat er nog steeds nieuwe dingen zijn die we kunnen leren over het verleden. Vondsten zoals deze maken het leven van een historicus interessant. Zoals Lynn al aanhaalt krijgen we een kijk in het leven van mensen die vele jaren geleden leefde en hoe ze gereageerd hebben op deze situatie. Het is prachtig om te zien hoe mensen kunnen blijven leven door het materiaal dat ze om zich heen hadden.