Nu de speculaties over een Israëlische aanval op de nucleaire installaties van Iran steeds luider klinken, wordt de positie van de atoominspecteurs die zich op Iraanse bodem bevinden hachelijker. Dat meldt persagentschap Reuters. .

Kopzorgen voor Yukiya Amano, de nucleaire nummer één van de Verenigde Naties. Terwijl zijn mensen in Iran moeten afrekenen met steeds meer gespannen relaties met het regime, komt daar nu nog eens de dreiging van een Israëlische luchtaanval bovenop.

Blijven of vertrekken?
In 2003 werden VN-inspecteurs discreet gewaarschuwd door de Verenigde Staten net voor die de oorlog tegen Irak startten, maar zelfs als de Israëli's beslissen om de waarnemers tijdig te briefen omtrent een eventuele militaire actie, zijn de problemen nog niet van de baan. De inspecteurs lopen immers niet alleen het gevaar dat ze ergens ter plekke zijn wanneer Israël een raketaanval lanceert. Ze riskeren ook de woede van de Iraanse bevolking na een dergelijke interventie. Maar als ze op voorhand worden weggehaald om zich te beschermen, zou dat de wereldwijde kennis van het Iraanse atoomprogramma enorme schade toebrengen.

"Het Internationaal Atoomagentschap moet ook opletten dat het weghalen van zijn personeel niet gezien wordt als een daad die een militaire interventie vergemakkelijkt", zegt ontwapeningsexpert Trevor Findlay van de Harvard-universiteit tegenover Reuters. "Zo'n terugtrekking kan plaatsvinden na een Israëlische waarschuwing, of eenvoudigweg door te gissen wanneer een aanval kan plaatsvinden."

Atoomagentschap onder vuur
De inspecteurs staan de jongste tijd onder steeds zwaardere kritiek van Teheran, dat het Internationaal Atoomagentschap verwijt dat het geïnfiltreerd is door terroristen en nucleaire geheimen aan Israël doorspeelt.

De spanningen tussen Iran en Israël lopen op nu verwacht wordt dat de Israëlische premier Netanyahu bij de Verenigde Naties zal pleiten om stappen te ondernemen tegen het Iraanse kernprogramma. De eerste minister zou ook ontkennen dat er onenigheid tussen de VS en Israël bestaat, ook al zijn de Israëli's ontgoocheld over het feit dat president Obama in zijn toespraak voor de VN van afgelopen dinsdag geen deadlines aan Iran oplegde rond het stopzetten van zijn nucleair programma. De Iraanse president Mahmoud Ahmadinejad van zijn kant liet al weten dat Iran "zich zal verdedigen" als het tot een Israëlische aanval komt.
(bron: www.demorgen.be)

mening: Eerst en vooral is het eigenlijk merkwaardig dat Iran zo wordt geviseerd voor zijn atoomprogramma. In de regio zijn nog drie andere kernmachten aanwezig die -in tegenstelling tot Iran- het proliferatieverdrag niet getekend hebben, namelijk India, Pakistan en Israël. Van deze drie is Pakistan (de bondgenoot van de V.S.) onbetrouwbaarder en instabieler dan Iran.
Iran wordt trouwens ook niet enkel bevolkt door zwart gesluierde vrouwen en bebaarde fanatiekelingen. Bewijs hiervoor zijn de opstanden van de middenklasse in de steden na de herverkiezing van de radicale president Ahmadinejad. Of luister maar eens naar de speech van de Iraanse regiseur die dit jaar de oscar voor beste buitenlandse film won. Die staat in schril contrast met de belachelijke tirades die de president te pas en te onpas voert en die Iran pas echt in het foute plaatje van de Westerse media doet passen.
Een militair conflict zal niet het regime maar het volk treffen. Dat zal zich dan ongetwijfeld verenigen achter het radicale regime. Teheran zal dan geen moeite meer hebben om uit te leggen dat enkel kernwapens een afschrikkingsmiddel tegen de vijanden van Iran kunnen zijn.

Persoonlijk denk ik dat heel die situatie, zoals zoveel situaties tegenwoordig, weer enorm overdreven is. Mensen zoeken altijd problemen waar ze niet zijn, ze blazen de boel op en op deze manier escaleren uiteindelijk de gemoederen en dit leidt jammer genoeg tot sneller wordende conflicten.

In dit geval gaat het over het atoomprogramma van Iran, waarbij het land enorm wordt geviseerd voor haar atoomprogramma. Net zoals omliggende buurlanden zullen deze landen vanuit Westers perspectief altijd in het vizier blijven. Elke misstap blijft goed om actie te kunnen ondernemen, in dit geval op een negatieve manier. Hoe kan er dan ooit vrede heersen als je elkaar nog niet eens het voordeel van de twijfel gunt?

Als ik dit op kleine schaal richting mijn onderwijsvisie trek, denk ik dat het van groot belang is om jongeren zichzelf te laten zijn. Geef hen het voordeel van de twijfel en ga nooit af op één actie of een eerste indruk om een oordeel te vellen over iemand! Dat is een boodschap die ik graag wil rondsturen, het zou de verdraagzaamheid in elk geval meer dan eens ten goede komen!