In 34 landen ter wereld is het verboden om kinderen te slaan, ook voor ouders. 49 andere landen beloven snel werk te maken van zo’n totaalverbod. Ons land is daar nog altijd niet bij en dat is jammer, zegt de Vlaamse kinderrechtencommissaris Bruno Vanobbergen.
In een nieuw rapport van het Global Initiative to End All Corporal Punishment of Children sluit België aan bij het lijstje van landen die geen reden zien om hun wetgeving inzake het slaan van kinderen nog te wijzigen.

In dezelfde lijst staan Australië, Tsjechië en Italië, maar ook landen waarmee we voor de rest niet zo goed te vergelijken zijn, zoals Myanmar, Kameroen en Ethiopië. Al die overheden vinden dat ze kinderen in hun land voldoende beschermen.

Mama mag wel

Ten dele is dat voor België zeker het geval: slaan mag al niet meer in het onderwijs sinds 1949, slaan mag ook niet in instellingen en het mag evenmin als straf door de overheid worden opgelegd. Maar in de privésfeer is het niet verboden. Versta: Belgische ouders mogen hun kinderen wel slaan als ze dat nodig vinden.

‘De Belgische grondwet zegt dat de fysieke integriteit van kinderen niet geschonden mag worden’, zegt Vanobbergen. ‘Ons land vindt dat voldoende, maar internationale organisaties zijn het daar niet mee eens.’

Op vingers getikt

Al tweemaal eerder is België op de vingers getikt omdat een wettelijk verbod hierover uitblijft. Dat gebeurde voor het eerst rond de eeuwwisseling. Er zijn toen enkele wetgevende initiatieven genomen om een totaalverbod in te voeren, maar die hebben tot niets geleid.

Bron: De Standaard - 27 december 2013 - http://www.standaard.be/cnt/dmf20131227_002

Mijn mening: Ik vind het verschrikkelijk dat België tussen deze lijst van landen die geen reden zien om hun wetgeving inzake het slaan van kinderen te wijzigen staat. Onze wetgeving zegt wel dat de fysieke integriteit van kinderen niet geschonden mag worden en dat is positief. Maar tot welke grens gaat dit. Een kind een pedagogische tik geven vind ik niet verantwoord. Onze ouders en die oudere generaties zullen dit niet erg vinden denk ik. Zij zullen nog altijd voorstander zijn van een pedagogische tik, maar de generatie van nu staat hier toch wel negatief hierover. Alleszins ben ik hier toch grandioos tegen. Ik hoop dat we zo snel mogelijk van deze lijst geraken.

Ik ben het helemaal eens met Lore! Vroeger werd een pedagogische tik aanvaard door de maatschappij. Als kinderen iets fout hadden gedaan op school, kregen ze er thuis nog een tik bij. Ondertussen zijn de tijden veranderd en is het niet meer zo aanvaardbaar. De grens tussen een pedagogische tik en een kind slaan zonder reden, is ook niet erg duidelijk in de wet. Als België hier al voor op de vingers getikt is, begrijp ik niet goed waarom ze er niets aan doen. Het is, volgens mij, geen wetsaanpassing waar ze een groot deel van de bevolking tegen zich gaan krijgen, eerder integendeel. Als het nu een moeilijk onderwerp zou zijn, dan wilt geen enkele politieke partij het voortouw nemen, aangezien het bijna verkiezingen zijn en dan zouden ze stemmen kunnen verliezen. In dit geval zie ik deze reden zeker niet als een heikel punt.
Ik vind dat ze dit zo snel mogelijk moeten aanpassen, want een kind slaag je niet!

Ik vind het sowieso al een eigenaardige formulering. Er kan toch nooit iets pedagogisch zijn aan een tik. Als opvoeder probeer je te bewerkstelligen wat je in de toekomst anders wil zien, maar bovenal ook dat het kind begrijpt waarom iets niet door de beugel kan. Een tik leert het kind dat een bepaalde handeling verkeerd is (en daarom een tik verdient). Maar waarom is deze handeling slecht? Waarom wordt deze handeling niet getolereerd? Waarom willen mijn ouders dat ik in de toekomst deze handeling niet meer stel? Vanaf het moment dat een kind met deze vragen bezig is leert hij/zij o.a. ethisch te redeneren en hoe hij/zij moet omgaan met goed en kwaad. Dat is wat ik versta onder iets pedagogisch.

Een mens dien je menswaardig te behandelen. Dit geldt voor iedereen, maar misschien nog wel het meest voor kinderen. Een kind leert hoe zijn omgeving omgaat met positief/negatief gedrag. Als daar wordt aangeleerd dat storend gedrag (kattenkwaad/liegen/..) met een 'tik' wordt bestraft, hoe kan je hem/haar later dan uitgelegd krijgen dat hij/zij deze straf zelf niet mag toepassen op iemand anders? Je geeft hiermee een verkeerd en onverantwoord signaal.

Ergens ga ik akkoord met voorgaande reacties op het artikel. Is een tik pedagogisch verantwoord? Heb je als ouder inderdaad het recht om je kinderen een tik te geven? ... Allemaal vragen waarop tegenstrijdige antwoorden kunnen worden gegeven.
Eerst en vooral denk ik wel dat we het onderscheid moeten maken tussen 'een tik geven' en slaan. Dit zijn toch wel twee verschillende dingen, en slaan doe je sowieso niet. Waar de grens tussen de twee ligt, is moeilijk uit te leggen of aan te geven, maar wie zijn gezond verstand gebruikt, weet waar die grens ligt.
Verder is het inderdaad zo dat onze maatschappij geen voorstander is van 'een pedagogische tik' en zijn er betere alternatieven. Maar ik kreeg vroeger ook wel eens een tik als ik iets mispeuterde. Naar mijn bescheiden mening is het met mij toch ook goed gekomen!?
Ik denk dan ook dat elke ouder doet wat hij/zij denkt te moeten doen in een bepaalde situatie, in het belang van het kind. Beslissen ze daarom dat het kind deze pedagogische tik verdient, vind ik dat dat moet kunnen. Beslissen ze om geen pedagogische tikken te geven, misschien nog wel beter.