Sinds acht jaar letten NASA-astronomen op tekenen van meteorietinslagen op de maan. Dat heeft honderden detecties per jaar opgeleverd. De lichtflitsjes zijn doorgaans niet waarneembaar met het blote oog, maar er zijn uitzonderingen…

Op 17 maart sloeg een klein rotsblok in op de 'maanzee' Mare Imbrium, wat resulteerde in de hevigste explosie in de geschiedenis van het waarneemprogramma. De flits bereikte een helderheid van magnitude 4 en was (theoretisch) dus waarneembaar zonder optische hulpmiddelen.

De astronomen schatten dat een dertig tot veertig centimeter grote meteoroïde met een snelheid van 25 kilometer per seconde op de maan is ingeslagen. Bovendien leggen zij een verband met de vuurbollen die dezelfde nacht aan de hemel boven Noord-Amerika werden waargenomen. Het lijkt er sterk op dat aarde en maan die nacht het doelwit waren van een kleine zwerm van relatief grote brokstukken van een planetoïde.

Vermoedelijk is bij de inslag op de maan een ongeveer twintig meter grote krater achterbleven, die waarneembaar zou moeten zijn voor de om de maan cirkelende Lunar Reconnaissance Orbiter. Het wachten is op het moment dat deze het inslaggebied weer eens in zicht krijgt. Op aarde hebben de meteoroïden geen blijvende sporen achtergelaten: ze zijn in de aardatmosfeer verbrand.

Datum artikel: 17 mei 2013
Bron: Eos
Mening: Ik ben zelf niet zo erg bezig met planeten en meteoroïden. Maar ik vind het wel cool. Zelf weten we als gewone mens niet wat er zich in de ruimte allemaal afspeelt. Er gebeurt wel degelijk heel wat waarvan we ons niet bewust zijn. Deze inslag is hier een goed voorbeeld van. Het feit dat we de inslag niet gemerkt hebben, is niet altijd heel erg. Deze inslag had geen invloed op de aarde of op andere planeten. Er waren wel meteoroïden op weg naar de aarde maar zij waren zo klein dat ze onderweg opbranden. Er speelt zich dus van alles af in de ruimte waarvan we ons niet bewust zijn.