De voorbije tien jaar zijn in Britse rusthuizen zeker 4.300 bejaarden gestorven aan de gevolgen van uitdroging, uithongering en doorligwonden.

Toen Carol Clay in september 2010 haar moeder liet opnemen in het rusthuis Druids Meadow in de buurt van Birmingham, dacht ze dat het verblijf tijdelijk zou zijn. Norma Spear (71) was erg gesteld op haar onafhankelijkheid, maar ze was slecht te been. Bedoeling was dat tijdens haar verblijf in het rusthuis haar huis aangepast zou worden, zodat ze nadien weer thuis kon wonen.

Tijdens de eerste weken in het rusthuis ging Carol haar elke dag bezoeken en ze had de indruk dat moeder het redelijk goed stelde. Ze klaagde alleen dat het soms lang duurde voor het verzorgend personeel kwam. Maar in oktober verslechterde haar gezondheid snel. ‘Ze was erg slaperig en erg stil’, vertelt Carol in The Daily Telegraph. ‘Ik had de stellige indruk dat ze uitgedroogd raakte.’

Carol vroeg een dokter om haar te onderzoeken. Maar dat gebeurde pas op 1 november. Drie dagen later werd ze naar het ziekenhuis gebracht, vijf dagen later was ze dood. Ze woog nog 32 kilo. In de twee maanden rusthuis was ze 17 kilo afgevallen.

Mishandeling
Norma Spears blijkt geen uitzondering te zijn. De krant The Telegraph publiceerde gisteren cijfers die ze verkreeg nadat ze een beroep had gedaan op de wet Openbaarheid van Bestuur. Daaruit blijkt dat tussen 2003 en 2012 in rusthuizen in Engeland en Wales 1.158 bejaarden stierven aan uitdroging, bij 318 was de doodsoorzaak ondervoeding en 2.815 stierven aan de gevolgen van doorligwonden. ‘En waarschijnlijk liggen de echte cijfers nog veel hoger’, zegt journalist Ben Riley-Smith. ‘Want in deze cijfers zitten niet de bejaarden die in de ziekenhuizen zijn gestorven.’

Dat de verzorging van de ongeveer 400.000 mensen in bejaardenhuizen te wensen overlaat, was bekend. Geregeld duiken verhalen op over wantoestanden. Twee maanden geleden werd een rapport openbaar over de mishandeling van bejaarden in het Orchid View-rusthuis in Capthorne, in Sussex. Dat raakte bekend als het ‘wreedste bejaardenhuis van Engeland’. In het rapport bevestigde de lijkschouwer dat vijf bejaarden overleden waren aan de gevolgen van mishandeling, veertien anderen stierven omdat hun verzorging ondermaats was.

Toch betaalden ze voor hun kamer maandelijks 3.000 pond (3600 euro) in het gloednieuwe gebouw. En erger nog, het rusthuis had een positieve doorlichting gekregen van de Care Quality Commission, de Britse gezondheidsinspectie. Diezelfde dienst gaf vorig jaar 818 waarschuwingen wegens onvoldoende verzorging, een stijging met 75 procent tegenover 2011.

En er rinkelen nog meer alarmbellen. Esther Rantzen, een bekende BBC-journaliste die zich in de liefdadigheid heeft gestort, lanceerde vorige maand een hulplijn waar bejaarden met klachten terecht kunnen. In de eerste week kreeg The Silver Line al 8.000 oproepen, 400 gingen specifiek over verwaarlozing. Een vrouw meldde dat ze in een ijskoude kamer zat, zonder eten.

De regering-Cameron heeft plannen om de gezondheidszorg aan te pakken. Zo moet de gezondheidsinspectie meer macht krijgen om sneller in te grijpen bij misstanden. Maar bejaardenorganisaties vrezen dat het druppels op een hete plaat zijn.

Mening:
Als ik dit lees krijg ik nog meer bang om oud te worden. Ik heb zelf een grootmoeder die slecht te been is en waar er nog over wordt gediscussieerd om ze in een bejaardentehuis te plaatsen. Bij een bejaardentehuis verwacht je toch dat ze voor een goede verpleging en zorg bieden? Mensen die heel hun leven hebben gewerkt en op hun oude dag niet de nodige zorg krijgen waarvoor ze dan nog veel voor betalen kan ik niet begrijpen. Door gebeurtenissen zoals dit verlies je het vertrouwen in het medisch personeel en dit vind ik jammer voor de mensen die wel vol voor hun job gaan.

bron:
http://www.standaard.be/cnt/dmf20131202_00868504