België klimt op ranglijst duurste stroomlanden


BRUSSEL - Belgische bedrijven betalen meer voor elektriciteit dan hun concurrenten in andere Europese landen.


Dat blijkt uit een analyse van de NUS Consulting Group, een bedrijf dat wereldwijd de prijzen van nutsvoorzieningen vergelijkt. België slaat internationaal geen goed figuur als het op stroomprijzen aankomt, zo blijkt uit het meest recente rapport.

Ons land is twee plaatsen gestegen in de ranglijst van duurste landen in Europa, van 7 naar 5. Vier landen zijn nog duurder: Nederland, Duitsland, Italië en Denemarken. De stroomprijzen zijn in België gemiddeld met 1 procent gedaald. Maar doordat de daling in andere landen veel groter was, is onze positie verslechterd. In sommige landen, zoals Frankrijk en Finland, was sprake van dalingen van meer dan 20 procent.

Maar doordat de prijzen sterk schommelen, kunnen bedrijven ook geconfronteerd worden met prijsstijgingen. Veel hangt af van het moment waarop ze het contract afsluiten, en van de voorwaarden. 'Timing is een belangrijk gegeven in de hedendaagse markt', zegt Allyn Rieke van de Belgische NUS-vestiging. 'Een professioneel beheer van energie-uitgaven mag niet licht opgenomen worden. Dit zullen de klanten die veel hogere prijzen betalen dan in het verleden zeker bevestigen.'

Hij zegt dat de concurrentie in België nog steeds niet goed werkt, ondanks de lichte daling van de prijzen. De dominante positie van Electrabel is daar debet aan. Aan de andere kant stelt Rieke vast dat veel industriële gebruikers kansen laten liggen om hun factuur naar beneden te krijgen, 'hetzij door een tekort aan marktkennis, hetzij door zelfingenomenheid'. NUS voorspelt dat de elektriciteitsprijzen de komende twaalf maanden licht zullen stijgen.

Op 1 april betaalde een industriële afnemer met een maandelijks verbruik van 450.000 kWh in België 8,56 eurocent per kWh. In Denemarken, het duurste land in Europa, was dat meer dan tweemaal zoveel: 17,15 eurocent. In Zweden daarentegen was zo'n klant maar 4,94 eurocent kwijt voor een kWh. In Zuid-Afrika en Canada is de stroom nog goedkoper.

De prijzen daalden in ongeveer de helft van de onderzochte landen. In Frankrijk was de daling met 26,3 procent het grootst. De sterkste stijging werd opgetekend in Australië, waar bijna 20 procent meer betaald moest worden. Een hogere vraag en de langdurige droogte lagen er aan de oorzaak van de prijsstijging. In Italië, Nederland en Spanje gingen de prijzen eveneens omhoog.

NUS heeft de stroomprijs voor een megawatt elektriciteit ook uitgedrukt in de lokale prijs van een Big Mac. Dit om verschillen in koopkracht en wisselkoersen uit te schakelen. De ranglijst blijft evenwel grotendeels dezelfde.

Ook in de Big Mac-lijst staat België op de vijfde plaats. Voor een megawatt stroom moet hier evenveel betaald worden als voor 31,4 Big Macs. In Finland zijn dat maar 16,9 Big Macs, in Denemarken 60,8.


Blog DS, 18-05-2007

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Voor mij is het perfect mogelijk dat energieprijzen minder dalen dan in andere landen. Ik vind dan wel dat de het geld dat ze meer vragen dan omringende landen in investeringen voor groene energie wordt gestoken. Zo haal je hier toch nog een belangrijk voordeel uit. De mensen die dan meer verbuiken zullen ook meer bijdragen tot deze overstap. Het geld zal immers ergens vandaan moeten komen en anders zullen het wel de belastingen voor de "gewone" mensen zijn die weer omhoog zullen gaan.

Na het lezen van dit alles vraag ik mij af wat is het nut van de liberalisering geweest? Naar mijn mening is het resultaat dat Electrabel nog steeds grote winsten maakt. Met dit verschil dat deze winsten vroeger via dividenduitkeringen naar de staat terugvloeide terwijl het nu naar het Franse Suez vloeit. Naar mijn mening had de overheid nooit Electrabel mogen verkopen en eveneens de elektriciteitsmarkt niet mogen privatiseren. Wil men immers de prijzen verlagen, groene stroom promoten de meest ideale manier hiervoor is toch de touwtjes zelf in handen hebben. Met een winstgevend staatsbedrijf kan je immers veel aanvangen. Als de overheid immers hoofdaandeelhouder is kan zij beslissen om met de monsterminsten de prijzen te doen dalen. Of/en meer geld in groene energie te investeren. Een bedrijf als Suez kan ook wel milieu bewust werken maar de eerste prioriteit van een multinational is en blijft toch winst maken. De verkoop van Electrabel is dus naar mijn mening zowel voor de Belgische financiën, de consument en het milieu en slechte zaak geweest.

Het is inderdaad ,zoals Hannes en Kevin hier ook al hebben gezegd, wel een belangrijke zaak dat het verschil wordt geïnvesteerd in groene stroom. Ook ik twijfel eraan of dat het echte einddoel is van de miljoenenwinst van Electrabel (Suez). Het was dan uiteindelijk toch geen goed idee om Electrabel uit handen te geven, maar daar zullen waarschijnlijk wel (goede) redenen voor zijn geweest. Toch ben ik er niet van overtuigd dat onze regering het grootste deel van de winsten in groene energie zou investeren. Uiteindelijk zou Electrabel nog altijd voor het grootste deel een staatsbedrijf blijven en de meeste overheidsbedrijven hun taak kennen we wel... zorgen voor een begroting die in evenwicht is.