Vlaming moet jarenlang sparen om rusthuis te kunnen betalen

• Vrijdag 8/10/10
• Bron: www.destandaard.be


Het gemiddelde pensioenbedrag volstaat niet om het verblijf in een rusthuis te kunnen betalen. Een Vlaming moet twaalf jaar lang 100 euro per maand sparen om drie jaar in een rusthuis - de gemiddelde verblijfsduur - te kunnen bekostigen. Dat berekende het Onderzoeks- en Informatiecentrum van de Verbruikersorganisaties (OIVO).
Op basis van een onderzoek in 32 rusthuizen in België, berekende het OIVO de gemiddelde kostprijs van een rusthuisverblijf. Die bedraagt 1.326,90 euro per maand in Vlaanderen, 1.140,90 euro in Brussel en 1.046,70 euro in Wallonië.
Met een gemiddeld pensioen dat varieert van 850 tot 900 euro, komt men in geen van de drie gewesten dus toe. Het verschil loopt op tot meer dan 400 euro per maand in Vlaanderen.
Om die extra kosten aan te kunnen, begint men best op tijd te sparen. Het OIVO berekende dat een Vlaming twaalf jaar lang maandelijks 100 euro moet sparen om de kosten die het pensioenbedrag overschrijden, te kunnen betalen. Wie tien jaar in een rusthuis verblijft, moet dertig jaar gespaard hebben. Met 200 euro per maand daalt de spaartijd tot respectievelijk zeven en achttien jaar.
In Wallonië en Brussel moet men minder vroeg beginnen sparen. Voor een rusthuisverblijf van drie jaar moet een Waal bijvoorbeeld 'slechts' vijf jaar lang maandelijks 100 euro opzijzetten.
Het OIVO klaagt het gebrek aan transparantie aan van de prijzen, en dan vooral van de supplementen die de rusthuizen aanrekenen en die de factuur 'uit de pan kunnen doen rijzen'.


Gezien de nog steeds aanhoudende vergrijzing van de bevolking, denk ik dat de informatie in dit artikel heel wat mensen aangaat. Een Vlaming moet momenteel al twaalf jaar lang 100 euro per maand sparen om drie jaar in een rusthuis te kunnen betalen. En dan is het nog te hopen dat je niet onverwachts langer in het rusthuis moet verblijven… Als je daarbij rekent dat de pensioenleeftijd steeds meer opgetrokken wordt én het voor ons land steeds moeilijker wordt alle pensioenen te bekostigen, denk ik dat er nog heel wat gespaard zal mogen worden door de Belgische bevolking. Bovendien staat er momenteel geen vaste grens op de supplementen die rusthuizen aanrekenen en dat is volgens mij mede verantwoordelijk voor het feit dat de kostprijs van een rusthuisverblijf in Vlaanderen opvallend hoger is dan deze in Brussel of Wallonië. Naar mijn mening wonen er namelijk meer mensen in Vlaanderen, dus ook meer oudere mensen, en volgens de marktwetten doet een stijging in vraag de prijs automatisch mee naar omhoog gaan. Bijgevolg maken één en één twee: er is meer vraag in Vlaanderen, dus de Vlaamse rusthuizen kunnen het zich permitteren om meer aan te rekenen. Persoonlijk denk ik dat hier iets aan gedaan moet worden, anders zal de toekomstige “grijze generatie” nooit een verblijf in een rusthuis kunnen bekostigen, tenzij men misschien het zekere voor het onzekere neemt en nu al maar begint te sparen. Maar mensen die het zo al moeilijk hebben om maandelijks rond te komen, zullen echter niet “zomaar” 100 euro opzij kunnen zetten. Een mogelijke oplossing die ik zie, is een soort standaardprijs voor doorsnee rusthuizen (als je voor een luxerusthuis kiest is het immers je eigen keuze). Een andere optie lijkt mij een soort tussenkomst die toegekend wordt aan mensen die in een rusthuis verblijven, om het verschil tussen de kostprijs van het rusthuis en het pensioen weg te werken, of op z’n minst al af te vlakken. Het kan natuurlijk ook zijn dat een tekort aan rusthuizen voor een hoge prijs zorgt, en dan ligt de oplossing voor de hand: dan zijn er gewoonweg meer rusthuizen nodig. In tijden van economische en politieke crisis worden dit soort problemen vanzelfsprekend op de achtergrond geschoven, maar laten we ze zeker niet uit het oog verliezen. Anders zou het wel eens kunnen zijn dat onze generatie een niet zo zorgeloze oude dag tegemoet gaat…

Een zorgeloze oude dag beleven dat klinkt mooi in de oren maar mogen we dit nog als realiteit beschouwen?
Mensen worden opgenomen in een rusthuis omdat ze niet meer voor zichzelf kunnen zorgen. Hun situatie moet met andere woorden al problematisch zijn. Het woord 'rusthuis' bestaat in de zorgsector zelfs niet meer het is nu 'woon- en verzorgcentrum' geworden. De bewoners moeten aan een x-aantal punten voldoen om te worden opgenomen. Je komt dus niet in aanmerking als je enkel omwille van het comfort en het sociaal contact wilt intrekken in het centrum. De mensen met het hoogste aantal punten (diegne die echt verzorging nodig hebben) klimmen natuurlijk omhoog op de ellenlange wachtlijsten.

Bij het voorgaande vormt zich nog een bijkomend probleem nl.er zijn gewoon te weinig werkkrachten in de zorgsector. Pas afgestudeerde verpleegsters geven de voorkeur om in een ziekenhuis te gaan werken met als gevolg dat de rusthuizen met een tekort aan werkkrachten kampen.
Mijn beide ouders zijn werkzaam in een woon- en verzorgcentrum. Verhalen van een tekort aan personeel zijn mij niet vreemd. Het erge hieraan is dat de bewoners het moeten bekopen.

'Het lijkt hier op een fabriek' , 'Dat is echt bandwerk' deze zinnen heb ik vorige zomer tijdens mijn vakantiewerk dikwijls mogen aanhoren. Bewoners zijn niet tevreden , alles wordt héél snel afgehandeld omdat elke bewoner moet verzorgt worden. Toch betalen zij veel geld om daar te mogen wonen. Betekent veel geld betalen dan ook een mooie oude dag?
Helemaal niet. Maar mensen betalen dit omdat er helemaal geen andere oplossing bestaat.
Moeten kinderen hun ouders terug in huis nemen zoals vroeger om hun een mooie oude dag te bezorgen? Deze vraag ligt ook moeilijk ... niet iedere persoon beschikt over medische kennis en niet elke persoon heeft hier de tijd noch de financiële middelen voor.
Enigste oplossing? Sparen?
Hoog tijd dat de regering zich gaat bezig houden met een goed plan om de vergrijzing op te vangen.
Anders gaan er zich in de toekomst nog veel problemen voordoen.

Verblijven in een rusthuis kost inderdaad heel veel geld. Mijn grootmoeder verblijft in een rusthuis en zij moet zeker 500 euro per maand meer betalen dan de gemiddelde prijs die hier, in het artikel, aangegeven wordt. Bovendien komen daar ook nog bijkomende kosten bij zoals de kapper, doktersbezoeken, medicijnen enzovoort. Zij verblijft niet in een rusthuis waar het één en al luxe is. Het zijn weliswaar vrij grote kamers maar voor de rest is alles er heel gewoon. Het kost veel geld en je komt zeker niet toe met je pensioen alleen. Om alles te blijven betalen moet je na verloop van tijd je spaargeld aanspreken. Wanneer dat allemaal op is, moet je je huis verkopen (indien je een huis hebt) en dan kan je dat geld gebruiken om je verdere verblijf te financieren. En wanneer dat allemaal op is moet je gaan aankloppen bij het OCMW. Alle zuurverdiende spaarcenten zijn weg.
Ik begrijp ook wel dat rusthuizen personeel moeten aanwerven en die moeten immers ook betaald worden. Bovendien moet er dag en nacht voor de mensen die er verblijven gezorgd worden. Het is moeilijk om hier een goed standpunt in te nemen. Langs de ene kant zeg je: het kan toch niet dat je zoveel geld moet betalen in een rusthuis! Anderzijds denk ik ook aan de mensen die er werken en die een loon moeten krijgen.

Ik denk ook dat een onmiddellijke oplossing voor dit probleem moeilijk te vinden is. Ik vind ook dat mensen die in een woonzorgcentrum werken meer mogen verdienen dan nu het geval is. Wanneer de lonen omhoog zouden gaan, zullen ook meer mensen er willen werken. Dit zelfde is voor alle verzorgende beroepen, denk ik. Verpleegsters/verplegers, verzorgenden worden onderbetaald en daarom wordt er niet meer gekozen voor deze beroepen. Het zou al helpen wanneer deze beroepen meer gewaardeerd worden.