De Iraanse actrice Marzieh Vafamehr is in Iran veroordeeld tot een jaar cel en 90 zweepslagen. Ze kreeg de straf voor haar rol in een film die Iran maar niets vond. De film vertelt het verhaal van een vrouw die zich als artiest door allerlei beperkingen niet kan ontpoppen en het land uit vlucht.
Hoe fictie en realiteit soms dicht bij elkaar kunnen liggen. Marzieh Vafamehr werd in juli gearresteerd voor haar rol in 'My Tehran for Sale'. Zaterdag oordeelde een rechtbank dat ze een jaar cel en 90 zweepslagen moet krijgen. Haar advocaat gaat nog in beroep tegen het vonnis. De actrice is de echtgenote van Nasser Taghavi, een prominente regisseur en schrijver in Iran.

Vlucht uit Iran
De film werd geproduceerd door de South Australian Film Corporation en het filmfestival van Adelaide. In het verhaal wordt aangetoond hoe kunstenaars en artiesten in Iran met allerlei beperkingen moeten rekening houden. Het theaterwerk van een jonge actrice wordt verboden in Teheran. Ze is gedwongen er een geheim leven op na te houden, zodat ze zich artistiek kan blijven uiten.

Uiteindelijk ontmoet ze een buitenlander die haar helpt te vluchten uit Iran. De film toont ook beelden van Iraniërs die uit de bol gaan tijdens wilde feestjes in westerse stijl.

Kaal hoofd
De film zou in Iran verboden zijn en illegaal vertoond worden. Volgens de makers beschikten ze wel degelijk over de nodige vergunningen. Voorts zou er ook kritiek geweest zijn omdat Vafamehr in een aantal scènes geen hoofddoek droeg en een kaalgeschoren hoofd had.

Naast de actrice worden ook zes onafhankelijke filmmakers in Iran vervolgd. Ze zouden de BBC informatie verstrekt hebben om een "donker beeld van Iran en de Iraanse bevolking te schetsen".

Bron: HLN

Mening: Er is geen artistieke vrijheid in Iran, en al zeker niet als er ook maar een klein beetje kritiek wordt gegeven op de maatschappij of de staat. Alle kritiek wordt er nog steeds hardhandig onderdrukt en de harde waarheid is dat wij er niets aan kunnen doen. Iran heeft geen boodschap aan opgelegde sancties vanuit de internationale gemeenschap. Geen enkele inwoner van Iran gaat het aandurven om een film te regisseren of een toneelstuk op te voeren. Zo krijgt cultuur niet de kans om zich verder te ontwikkelen en krijgt de jeugd ook slechts een eenzijdig beeld van de rest van de wereld.