Een, vind ik persoonlijk, toch wel schokkende conclusie. De auteur zegt niet per sé, zoals de titel doet vermoeden, dat ADHD een verzonnen ziekte is, maar toont wel aan dat voor een extreem groot gedeelte van de ADHD-patiënten de oorzaken van de ADHD-symptomen niets te maken hebben met de ziekte zelf, maar eerder te wijten zijn aan foute levensgewoonten.

Lees zelf maar op:
http://www.demorgen.be/dm/nl/993/Ge...taat-niet.dhtml

Dit is toch wel een stevige conclusie om vandaag te trekken. Hoewel ik ze goed kan begrijpen, het is al meermaals in de actualiteit gekomen dat er teveel, en te snel rilatine wordt gegeven aan kinderen, en dat dit bijgevolg ook niet gezond is.

Ik hoop dat dit een eerste stap is, richting een betere behandeling, en diagnose van deze aandoening, zodat we op termijn een allesomvattende oplossing kunnen vinden.

Ik ben opgelucht dat iemand dit fenomeen eindelijk publiekelijk maakt. Natuurlijk kan je ADHD niet als een vaste reeks van symptomen zien. Het gaat hier om ontelbaar veel factoren die oorzaak kunnen zijn van het gedrag. ADHD kan niet als een eenduidig begrip gezien worden. Toch doen veel dokters moeite om zo snel mogelijk deze diagnose te stellen. Dan kan men rilatine voorschrijven en dat is net wat de farmaceutische bedrijven willen: zoveel mogelijk rilatine en andere middeltjes verkopen. Zo zijn er nog vele andere medicijnen die niet correct voorgeschreven worden bij het minste kwaaltje dat er opduikt. Men zou deze schandalen dringend aan het licht moeten brengen en de farmaceutische bedrijven eens grondig aan de kaak stellen.

Het grootste probleem is dat we op alles en iedereen een stempeltje moeten zetten of een plakkertje moeten kleven. "Die jonge loopt toch veel rond op speelplaats, hij zal wel ADHD hebben.". Ook zeggen dokters veel te vaak dat ze een aandoening hebben, "want dan hebben ze de voordelen er toch maar uit gehaald.", zonder er echt bij na te denken dat ze iemand zijn/ haar toekomst volledig kunnen verwoesten. En na verdere onderzoeken kunnen ze er soms achter komen dat handelingen die vroeger als aandoening bestempeld werden, gewoon doodnormaal blijken te zijn bij sommige mensen. Maar uiteraard, we maken nog wel eens blunders in de samenleving en dat is zeker geen schande.

__________________
Teaching creates all other professions.

Na het lezen van dit artikel vind ik dat de neuroloog door deze conclusie te trekken veel te kort door de bocht is gegaan. Hij kaart wel een groot maatschappelijk probleem aan namelijk dat kinderen veel te snel in hokjes worden gestopt. Het is een etiket dat door de omgeving, maatschappij op ‘lastige’ kinderen wordt geplakt. Sommige kinderen vertonen soms onrustig gedrag, onoplettendheid of impulsiviteit, maar heeft het kind dan ineens ADHD. Tegenwoordig spelen de meeste kinderen ook niet meer buiten maar zitten heel de dag achter de computer of zitten op de PlayStation. De kinderen kunnen hun energie niet meer kwijt en staan hevig. Maar is hevig staan gelijk aan ADHD? ADHD houdt veel meer in dan druk zijn en is volgens mij ‘niet bewegen’ niet de oorzaak van ADHD. Dus we moeten ermee stoppen dat kinderen die drukker zijn dan andere kinderen de stempel ‘ADHD’ te geven. En met ‘we’ bedoel ik iedereen namelijk ouders, leerkrachten, vrienden en heel de maatschappij.

Onlangs op tv hoorde ik ook dokter Phill zeggen: ‘Tegenwoordig willen ze allemaal snel kinderen, maar zodra het kind anders is dan een normaal kind en zich geen raad meer weten, gaan ze naar een dokter en zeggen ze: los het probleem maar op, wij zijn radeloos. We hebben echt alles al geprobeerd! Met andere woorden: schrijf maar pillen voor, dan wordt het kind beslist rustig. De ouders zijn hier verantwoordelijk voor, dus leg dan ook de verantwoordelijkheid bij de ouders!” Hierin heeft hij volgens mij een groot deel gelijk. Het komt inderdaad wel eens voor dat sommige kinderen iets drukker zijn dan andere kinderen. Maar is dat dan zo erg? Moet het kind dan meteen Ritalin voorgeschreven krijgen om rustiger te worden? Het antwoord is hier volgens mij duidelijk “nee” op.

Ritalin is volgens mij ook helemaal niet goed voor het kind. In onze samenleving geven ze vaak het idee dat medicijnen het antwoord zijn op een probleem, op een gedrag. Dit zorgt ervoor dat een jonge generatie meer en meer vertrouwen krijgt in medicatie dan in zichzelf en de hulp van anderen. De neuroloog had dus beter kunnen zeggen dat ADHD veel te rap aan kinderen wordt gegeven. Maar zeggen dat het niet bestaat vind ik een stap te ver.