België trekt ten oorlog in Syrië. Vanaf juli gaan zes F-16's een jaar lang doelwitten bombarderen van IS. De missie is niet zonder gevaar voor onze binnenlandse veiligheid: in het nauw grijpt IS steeds sneller naar buitenlandse terreur.

De aanslagen van 22 maart in Brussel waren mee de aanleiding voor de regeringsbeslissing. België zal zich richten op het bestoken van aanvoerlijnen van IS tussen Syrië en Irak. Legerinstructeurs gaan ook dichter bij het Iraakse front tegen IS opereren. Zo wordt België een wezenlijke partner van het eindoffensief op IS in Irak en van de inspanning om de Syrische IS-vleugel uit te schakelen.

De regering neemt daarmee een loodzware verantwoordelijkheid. Ze zal het komende jaar permanent beducht moeten zijn voor onverwachte wendingen. Als het Syrische conflict de voorbije vijf jaar iets leerde, dan wel dat het voor alle strijdende partijen een onvoorspelbaar moeras is.

Op sterven na dood

Zeker, de kans op militaire slachtoffers is zo goed als onbestaande - F-16's bombarderen vanop veilige hoogte. Maar het risico op burgerdoden is reëel: als collateral damage bij bombardementen in Syrië en Irak of als terreurslachtoffers hier.

Onder militaire druk in Syrië stuurde IS al terreurcommando's naar Europa die burgerlevens namen in Parijs en onze eigen hoofdstad. Onder militaire druk in Irak pleegde IS de voorbije week nog bloedige aanslagen in Bagdad.

Ook de geschiedenis toont aan dat terroristen hun bloedigste aanslagen plegen op het ogenblik dat ze militair verzwakt staan: toen Osama bin Ladens Al Qaida toesloeg op 9/11 was zijn groepering in Afghanistan militair op sterven na dood. Toen dissidente republikeinen 31 Noord-Ieren vermoordden in 1998 gebeurde dat op een zucht van een vredesakkoord dat het conflict zou beëindigen.

Een nieuwe luchtoorlog zal niet volstaan om de IS-dreiging hier buiten te houden. België blijft gevaar lopen op terreuraanslagen - elk uur, elke dag van de week - zolang er geen allesomvattend vredesakkoord is voor Syrië én Irak dat de voedingsbodem wegneemt waaruit kwelduivels zoals IS groeien.

Naast onze militairen ontplooit België in Europees verband dan ook het best zo snel mogelijk een diplomatiek offensief, waarbij onze federale, meertalige staat een rolmodel kan zijn voor de diverse samenlevingen in Syrië en Irak. In het buitenland wordt onze structuur dan wel een falende staat genoemd, we bewaarden er wel altijd de vrede mee.

Nu we een strijdende partij worden in de Grote Oorlog van het Midden-Oosten moeten we de troeven van ons consensusmodel meer dan ooit uitspelen. Daarom begint het debat over onze nieuwe rol in het Syrische conflict volgende week beter in het hart van onze democratie: het parlement, dat nu niet werd betrokken bij de overweging om ten oorlog te trekken.

Een gemiste kans.

Bron: http://www.demorgen.be/buitenland/b...terug-b0f8f5fc/
14/05/2016

Eigen mening: Ik vind dit een erg domme beslissing van de Belgische regering. IS moet inderdaad gestopt worden, maar ik denk niet dat we dit gaan bereiken door het te bombarderen. Bovendien vind ik dat er op deze manier nieuwe aanslagen op België uitgelokt worden. Nog geen twee maanden geleden werd ons land tot in het diepst van zijn hart geraakt door de vreselijke aanslagen op de luchthaven en het metrostation Maalbeek in Brussel. Wil de regering echt op zijn geweten hebben dat er nieuwe aanslagen worden uitgevoerd in ons land en er nog meer onschuldige slachtoffers vallen? "De kans op militaire slachtoffers is zo goed als onbestaande" staat in het artikel, de kans op burgerslachtoffers wordt volgens mij echter alleen maar groter. Bovendien staat er in het artikel dat de diverse samenlevingen in Syrië en Irak een voorbeeld kunnen nemen aan onze federale, meertalige staat, want dat wij daarmee altijd de vrede bewaard hebben. Het bombarderen van een land vind ik echter moeilijk vredig te noemen. Als ze een voorbeeld nemen aan ons land, zal het enkel zijn dat terugslaan blijkbaar het beste middel is. Met nog meer geweld ga je dus echt geen vrede uitlokken.