Het was te verwachten dat er snel kritiek zou komen op hoe we omgaan met het terreurgeweld. Nochtans reageren we daar met z'n allen best oké op, zegt Maurits Vande Reyde (Open VLD) in zijn bijdrage voor Het Schaduwparlement.

Goed, ik heb mijn profielfoto niet in de Franse vlag gekleurd. Mijn hoogst persoonlijke mening in de duizenden nichedebatten hield ik zedig voor mezelf. Van de Marseillaise mompelde ik enkel de eerste strofe mee. En zelfs het hartverwarmende filmpje met dialoog tussen vader en zoon heb ik, onmens dat ik ben, gedeeld noch geliket.

En toch: het is allemaal oké voor mij. Hoe meer meningen, hoe meer overdreven emotie, hoe heviger de Facebookdiscussies en hoe spitsvondiger de haatmails omdat ik een week geleden nog de voordelen van migratie durfde aan te halen: hoe beter allemaal voor de open samenleving waarin we met z'n allen het liefst blijven leven. Onze reacties op de gebeurtenissen in Parijs zijn dan ook gewoon zoals het moet. Van elke gekleurde profielfoto tot iedere haastig bijeengeroepen protestmars, er is geen beter tegengif te bedenken tegen de verdeeldheid die terreur in onze samenleving tracht te zaaien.

Voor de meester-cynicus die ik ben is het dan ook vreemd vast te stellen dat we deze keer wel dik oké reageren, terwijl er veel intelligentere mensen ten strijde trekken tegen acties op sociale media, belezen opiniemakers speeches van regeringsleiders afkraken vlak nadat ze zijn afgerond en berichtgeving in de oude media - om de één of andere reden dan vooral die van de openbare omroep - langs alle kanten wordt neergesabeld, gewoon omdat ze te traag en weinig sensationeel zou zijn. "Keep calm and carry on" wordt voor velen blijkbaar best" Keep calm and do or say nothing". Ik vraag me af wie, buiten de vijanden van onze vrijheid, daar echt beter van wordt.

Jon Stewart had het in zijn Daily Show vaak over de "How did wé do?"-reflex: de ridicule neiging om bij een ingrijpende gebeurtenis snel hoofdzaak te maken van hoe de media bezig is. Klassieke media toen. Die zitten nu in een achtervolgersrol. Met onze twitter en facebook hebben wij het nu voor het zeggen. Het was misschien te verwachten dat die hele "Reageren we wel goed?"-analyse daarmee nóg groter zou worden, maar het blijft even zinloos. Zeker nu we er wél uitstekend mee omgaan. Wat moeten we dan doen, allemaal onze mond houden en enkel nog extremen aan het woord?

Dus ja, kleur uw profielfoto's gerust, sponsor uw opinieartikels Facebook rond, zelfs al bent u PVDA-voorzitter, en hou ons op de hoogte van uw hoogst persoonlijke veiligheidsgevoel telkens u in Brussel ronddwaalt. Enkel wie die vrijheid niet koestert kan het u kwalijk nemen.

Bron: www.knack.be
---
Mening: Mooie wijze waarop hij de vrije meningsuiting bepleit, maar ik stel me de vraag of dit ook daadwerkelijk de excessen in meningen legitimeert. Er zijn tal van meningen op sociale netwerken die voor mij persoonlijk niet door de beugel kunnen, meningen kunnen immers fout zijn. Het zijn vaak ook net die meningen die uitbundig gedeeld worden op bijvoorbeeld Facebook en waarin mensen elkaar stelselmatig bevestigen. Meningen die keer op keer de nadruk leggen op de islam, hebben als gevolg dat moslims zich keer op keer impliciet gedwongen voelen om zichzelf te gaan excuseren voor het plaatsgevonden geweld. Meningen en reacties over de islam zijn dan niet noodzakelijk fout of irrelevant, maar kunnen wel de aandacht afleiden van het kernprobleem.
Ik ben trouwens ook nogal sceptisch over de achtervolgersrol van de media ten aanzien van Twitter & FB. Ik zie nogal veel meningen gedeeld worden op Facebook die louter steunen op 'des te controversiëler, des te beter' en waar weinig genuanceerd wordt.