Monseigneur Herman Cosijns, secretaris-generaal van de Belgische Bisschoppen, heeft ophef veroorzaakt in het Vlaams Parlement. Tijdens een hoorzetting over de problematiek van de gedwongen adopties uit het verleden verklaarde Cosijns dat het fout is om te spreken van gedwongen adopties. "Er was een keuzemogelijkheid: zelf instaan voor de opvoeding van het kind of het kind afstaan voor adoptie". De uitspraken leidden tot een golf van boosheid en verontwaardiging in de commissie.
Het Vlaams Parlement organiseert een reeks hoorzittingen over de kwestie van de gedwongen adopties. De voorbije tijd doken verhalen op over vrouwen die in de jaren '60, '70 en '80 gedwongen werden hun pasgeborene af te staan ter adoptie.

Volgens Marleen Adriaens van de vrouwenbeweging Mater Matuta gaat het enkel voor de instelling Tamar in Lommel om zo'n 700 gevallen en zou het over heel België kunnen gaan om 30.000 gevallen. Adriaens schetste in de commissie een beeld van een heel systeem waarbij zowel kerkelijke instellingen, adoptiediensten, ouders, ziekenhuizen, gemeentediensten, enz... een rol hebben gespeeld.

Toch is het volgens Mgr Cosijns, secretaris-generaal van de Belgische Bisschoppen, "fout" te spreken van "gedwongen adopties". Zo zaten de meisjes niet altijd "tegen hun wil" in de betrokken tehuizen. "De meisjes hadden twee mogelijkheden: zelf instaan voor de opvoeding van het kind, of het kind afstaan aan adoptie, aldus Cosijns. Voor de meesten was de opvang in een tehuis zelfs "een verlossende ervaring". Mgr Cosijns ontkende ook dat er in de kerkelijke instellingen een circuit was waarin "grof geld" werd betaald voor adopties.

De uitspraken van Mgr Cosijns deden een golf van verontwaardiging en boosheid door de commissiezaal gaan. "U doet alsof er een keuze was en er geen sprake was van dwang. U leeft in totale ontkenning en geeft daarmee een klap aan de betrokken slachtoffers", aldus Freya Van den Bossche (SP.A). "Ik zit op mijn stoel te trillen van verontwaardiging. Mijn maag keert bij uw betoog. U zet daarmee geen stap vooruit, maar twee achteruit", vulde Lorin Parys (N-VA) aan. Ook Freya Saeys (Open VLD), Elke Van den Brandt (Groen) en Katrien Schryvers (CD&V) toonden zich geschokt door de uitspraken van Mgr Cosijns. Verschillende parlementsleden riepen de kerk op excuses aan te bieden voor haar rol in de gedwongen adopties.

In zijn repliek stuurde Cosijns bij dat hij nooit gezegd heeft dat er geen dwang was. "Maar die dwang was verdeeld. Die kwam van veel kanten, waarschijnlijk ook van de kerk", klonk het. Volgens Cosijns is de kerk bereid mee te werken en ook om excuses aan te bieden. "Maar eerst moet er een onafhankelijk onderzoek komen die de schuld aflijnt. Als de kerk fouten heeft begaan, zullen we ons daar voor verontschuldigen", aldus Cosijns.

bron: De redactie - 03/12/14

eigen mening: Ik vind persoonlijk dat men het onderzoek moet laten uitwijzen of men kan spreken over gedwongen adopties. De betrokken partijen zoals bijvoorbeeld de Kerk zullen natuurlijk ontkennen dat men hier met gedwongen adopties te maken heeft. Ze gaan zichzelf niet in een slecht daglicht zetten. In het artikel vraagt men ook dat de Kerk zich excuseert voor de eventuele fouten binnen deze kwestie. De reactie die daarop volgt lijkt op een bekentenis. Als de Kerk zich zal excuseren voor eventuele fouten , wijst dat erop dat ze zich goed bewust zijn van de fouten die ze gemaakt hebben. Hoewel het in dit artikel niet vermeld wordt denk ik ook dat de ouders van deze meisjes fouten hebben gemaakt. Een ongewenste zwangerschap op jonge leeftijd heeft ook invloed op de ouders van het meisje. Ik neem aan dat ook zij een bepaald standpunt gehad hebben en dat al dan niet opgedrongen hebben.