Vandaag komen de vakbonden voor de tweede keer in een half jaar op straat voor betere pensioenen. Maar wat stoort hen eigenlijk? En vooral: hebben ze een punt?

De regering laat ons langer werken voor lagere pensioenen, dat is de slagzin waarmee de bonden vandaag mee door Brussel trekken. Vooral het pensioen op punten moet het ontgelden, waarbij het pensioenbedrag onder meer wordt berekend op basis van de economische toestand van dat moment. "Een loterij", vinden de bonden.

Maar heeft het nog zin om daar tegen te protesteren? Na lang getreuzel heeft de regering haar plannen voor dat puntensysteem op een laag pitje staan. Pensioenminister Daniel Bacquelaine (MR) heeft al laten verstaan dat hij al tevreden zal zijn als een eerste aanzet wordt goedgekeurd.

"Dit is een politieke manifestatie", analyseert Marc De Vos, professor arbeidsrecht (UGent) en verbonden aan denktank Itinera. "De bonden willen een pluim op hun hoed steken. Ze willen de indruk wekken dat ze het pensioen met punten zullen tegenhouden."

Ook de Academische Raad toonde zich in een recent artikel kritisch tegenover de houding van de bonden. Door het puntensysteem bij voorbaat af te keuren, werd de kans op een fundamenteel debat gemist, klonk het. Net zoals de regering elke discussie uit de weg is gegaan. Zonder dat debat is een fundamentele, coherente pensioenhervorming niet mogelijk, besloot de commissie van wetenschappers die de regering bijstaat bij de pensioenhervorming.

Wantrouwen

Maar de eisenbundel van de manifestanten gaat een stuk verder dan het pensioen op punten alleen. De bonden zijn ongerust over de regeling voor de zware beroepen die momenteel onderhandeld wordt. En wat met de niet-gewerkte periodes? Die zullen minder meetellen bij de berekening van het pensioen. En daar kom je tot de essentie: de wettelijke pensioenen moeten hoger. Tot 1.500 euro minimum per maand voor iedereen, vragen de vakbonden.

"Natuurlijk begrijp ik op dat vlak de ongerustheid van de bonden", zegt Bea Cantillon, armoede-experte aan de UAntwerpen. Als lid van de Academische Raad schreef zij mee aan het kritische artikel. "Doordat de regering bij haar aantreden onaangekondigd de pensioenleeftijd heeft opgetrokken tot 67 is een fundamenteel wantrouwen ontstaan."

De wettelijke pensioenen van de werknemers en zelfstandigen zijn effectief erg laag, zeker vergeleken met de buurlanden. "Het is een legitieme eis om ze te laten optrekken", zegt KU Leuven-econoom Erik Schokkaert, eveneens lid van de Academische Raad. "Maar ze allemaal naar minstens 1.500 euro brengen is niet realistisch."

Die hogere pensioenen moeten immers ook betaald worden. Net in een periode dat door de vergrijzing de kosten voor de pensioenen oplopen, wordt dat zeer moeilijk. "Het vergt op zijn minst andere maatschappelijke keuzes dan deze regering voorstelt", zegt Schokkaert. "De vraag is: hoe ver reikt de solidariteit?"

Bijsturingen

Wat betreft de zware beroepen zijn de onderhandelingen tussen de pensioenminister Bacquelaine en de sociale partners nog altijd aan de gang. Het doel is om voor de zomer een lijst op te stellen van welke jobs die in aanmerkingen komen en welke niet. Vooral de leerkrachten hopen via de manifestatie hun plaatsje op die lijst te veroveren. Maar of het iets uithaalt? Bacquelaine heeft al duidelijk gemaakt dat hij zich niet zal laten beïnvloeden door het vakbondsprotest.

Fundamentele ingrepen of bijsturingen van de regering mogen we sowieso niet meer verwachten. "Daarvoor is het te laat", weet Cantillon. "De regering gaat niets meer ondernemen deze legislatuur. Voor hervormingen moet je tijd nemen." Ook De Vos is pessimistisch: "Dit probleem loopt niet weg, integendeel. De druk om de pensioenen betaalbaar te houden zal alleen maar toenemen, de kosten van de vergrijzing stijgen de komende jaren exponentieel. Het is een collectieve verantwoordelijkheid, maar een echte omwenteling lukt niet. De volgende regering wordt op die manier opnieuw een pensioenregering."

bron: de morgen 16.05.18 https://www.demorgen.be/politiek/wa...halen-b739f1b1/

eigen mening: Mijn generatie wordt verteld dat we niet moeten rekenen op een pensioen. Dat we best kunnen pensioensparen voor onze oude dag. Als we dan nog de kans krijgen om ons pensioen te bereiken. Als het beroep van leraar geen zwaar beroep wordt, krijg ik het gevoel dat ik voor de schoolbanken zal moeten staan tot het einde van mijn leven. Ik ben akkoord met het feit dat veel mensen vandaag staken, omdat ze best mogen opkomen voor zichzelf en voor hun toekomst. Ik ben ermee akkoord dat het puntensysteem geen oplossing is voor het pensioenprobleem. Het artikel verteld mij echter dat deze oplossing op een laag pitje staat en dat er gedebatteerd moet worden om tot een nieuwe oplossing te komen. Ik ben daar zeer tevreden om, en nu moeten we de bonden de kans geven om inderdaad tot een nieuwe oplossing te komen. Zelf zou ik graag de pensioenleeftijd terug naar beneden zien gaan, en zou ik het minder erg vinden om zelf doorheen mijn leven te pensioensparen. Dat is natuurlijk mijn eigen mening en zal niet zo voor iedereen zijn.