Hoofdredacteur vraagt perskaart


Mijn naam is Thomas Siffer. Momenteel ben ik hoofdredacteur van Story. Story is een populair weekblad dat nogal veel over het koningshuis schrijft. Ik vertel u dit omdat ik niet mee kan met de volgende missie van onze kroonprins Filip.


Niet omdat het hof mij niet als gast wil, integendeel, als gesteld lichaam word ik zelfs uitgenodigd op hun jaarlijkse nieuwjaarsreceptie. Wel omdat de erkenningscommissie van de Algemene Vereniging van Beroepsjournalisten nu al jaren weigert mij een perskaart toe te kennen. En zo'n perskaart heb ik nodig om met de prinselijke missie mee te kunnen.

Ik werk al sinds 1987 voltijds als reporter, maar de ellende met de erkenningscommissie begon zes jaar geleden. Pas als die groep collega's en concurrenten al mijn facturen van de voorbije twee jaar mocht inzien, zou mijn perskaart verlengd worden. Ik weigerde die facturen vrij te geven. Ik was toen nota bene hoofdredacteur van het maandblad Menzo en schreef voor allerhande bladen. Een voltijdse baan, geloof me.

We zijn zes jaar verder en nog steeds willen de heren collega's mijn facturen controleren omdat de wet van 30 december 1963 betreffende de erkenning en de bescherming van de titel van beroepsjournalist stelt dat iemand twee jaar onafgebroken zijn hoofdinkomen met journalistiek moet verdiend hebben om een perskaart te verkrijgen. Nota bene: nergens in die wet of een uitvoeringsbesluit staat dat enkel facturen als bewijs kunnen dienen. Dat is een invulling van de commissie zelf. In het kb van 16 oktober 1991 staat dat elke aanvraag moet zijn 'vergezeld van de stukken ter verantwoording van de aanvraag'. Niet: vergezeld van facturen.

En daar wringt het schoentje. Die facturen. Ik ben bereid een vrachtwagen te huren om alle artikels, reportages, interviews, tijdschriften en radio- en televisietapes naar de commissie te transporteren die bewijzen dat ik sinds meer dan twintig jaar mijn goed belegde boterham met journalistiek verdien en dat ik al die tijd onafgebroken in de media heb gewerkt. (Ja, ook toen ik de wereld rond zeilde had ik een mooi inkomen uit artikels.) Maar ik weiger aan collega's en concurrenten te tonen hoeveel ik voor welke opdracht heb aangerekend. De voorzitter van de commissie is bijvoorbeeld een werknemer van De Persgroep. Ik heb geen zin hem bloot te geven hoeveel ik momenteel factureer aan Sanoma Magazines Belgium. Het is niet onmogelijk dat ik ooit iemand uit de commissie als sollicitant voor me krijg, of omgekeerd, dat iemand uit die groep mij voor een project wil inschakelen. Het zou erg onhandig onderhandelen zijn mocht hij die tegenover me zit exact weten wat ik voorbije twee jaar voor mijn diensten aanrekende. Welke zelfstandige consulent is bereid al zijn facturen voor te leggen aan zijn concurrenten, zijn potentiële klanten, zijn mogelijke werknemers? Geen één.

Blijkbaar volgt de erkenningscommissie van die journalistenbond de Belgische media niet goed want ze lijken dus maar niet te kunnen achterhalen dat ik een voltijds inkomen heb in de journalistiek. Welnu, voor de paar die misschien aan het meelezen zijn: ik ben dus Thomas Siffer, hoofdredacteur van één van 's lands best verkochte weekbladen. Ik ben producent en reporter van een programma op de zakenzender Kanaal Z. Ik schrijf stukken voor kranten en tijdschriften. En ja, daar verdien ik een loon mee.

Omdat ik maar blijf weigeren die facturen bloot te geven, ontvang ik in maart een schrijven. (Tussen haakjes: die brief van de commissie stond werkelijk krom van de taalfouten.) Hun nieuwe eis was dat ik mijn huidige opdrachtgever moest vragen schriftelijk aan de commissie te getuigen dat ik sinds twee jaar mijn hoofdinkomen met journalistieke prestaties verdien. Prima. Sandra De Preter, uitgeefdirectrice van alle bladen van Sanoma Magazines Belgium schrijft in een mooie brief dat Thomas Siffer niet sinds twee jaar, maar welgeteld sinds 21 jaar (!) onafgebroken en als hoofdberoep prestaties heeft geleverd aan Sanoma Magazines, daarvoor Mediaxis, daarvoor de TUM.

Je zou denken dat het bewijs nu wel geleverd is. Neen. Eerst hoor ik maandenlang niets meer van de erkenningscommissie. Ik laat mijn secretaresse om de maand telefoneren. Geen nieuws. Tot opeens, vorige week, een schrijven: die getuigenis, dat is niet genoeg. Ik moet verschijnen voor de erkenningscommissie. De voorzitter laat me telefonisch weten: we willen alsnog je facturen van de voorbije twee jaar inkijken. Anders geen perskaart. Terug naar af.

Dit begint op broodroof te gelijken. Zonder perskaart kan ik niet mee met de kroonprins. Zonder perskaart kan ik niet genieten van de vele financiële voordelen eraan verbonden: ik kan bijvoorbeeld niet gratis met tram, trein en bus reizen. Per jaar kost me dat een flink bedrag. Waarom weigeren die heren me toch die kaart?

Zou het gaan om artikel vijf van de wet, die zegt dat een journalist 'geen enkele vorm van handel (mag) drijven en met name geen op reclame gerichte werkzaamheid (mag) uitoefenen'. Eens zien. Ik heb in 2005 en 2006 facturen gestuurd naar SP.A voor communicatieadvies aan Johan Vande Lanotte. Dat is noch handel, noch reclame, en het is meer dan twee jaar geleden, maar misschien stoort dat de heren van de commissie. Mocht dat het geval zijn, dan bezorg ik hen graag een lijst van de talloze dragers van een perskaart - ook in de erkenningscommissie zelf - die politici advies geven, debatten leiden, presentaties doen, bedrijfsfilmpjes maken, cd-hoezen fotograferen, reclameteksten schrijven, enzovoort. En dan vraag ik vriendelijk dat ook hun perskaart wordt ingetrokken.

Bij deze laat ik de erkenningscommissie weten dat ik niet zal ingaan op hun oproep om voor hen te verschijnen. Tenzij ze ander bewijsmateriaal dan mijn facturen aanvaarden.

Post scriptum: ik kan toch mee met de prins! Ik heb bij de Algemene Vereniging van Beroepsjournalisten een stagekaart aangevraagd. Daar bemoeit de erkenningscommissie zich niet mee. Een hoofdredacteur wel. Die moet de aanvraag ondertekenen. En de hoofdredacteur die mijn aanvraag als stagiair heeft ondertekend, dat ben ik.

Thomas Siffer is journalist


DS, 16-09-2008

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB