Veertig procent van de Vlamingen is niet in staat om maandelijks geld opzij te zetten. Dat blijkt uit een enquête van Het Laatste Nieuws en marktonderzoeksbureau Ipsos bij 2.000 mensen. Wie wel spaart, zet meestal tot 250 euro per maand op zijn spaarrekening.

Dertig procent van de gezinnen met een maandelijks netto-inkomen van meer dan 2.000 euro heeft op het einde van de maand niets over om te sparen. Verdienen ze tussen de 1.500 tot 2.000 euro netto, dan worden het er al vier op de tien. Bij de lagere inkomens kan zelfs twee derde van de families geen geld opzijzetten. Daarvoor nemen de vaste kosten (huur, voeding, stroom, water...) een te grote hap uit het budget.

Het grootste deel van de Vlamingen die wel kunnen sparen (36 procent) slaagt erin om maandelijks tot 250 euro opzij te zetten. In vergelijking met twee jaar geleden, laten de spaarders hun geld wel langer op hun zichtrekening staan, in plaats van het over te schrijven naar de spaarrekening of een andere belegging. Dat is vooral het gevolg van de lage rente, aldus Het Laatste Nieuws.

Meer dan de helft (54 procent) van de Vlaamse ouders spaart bovendien voor zijn kinderen. Gemiddeld gaat het om 88 euro per maand, al verschilt het bedrag wel sterk van de leeftijd van de ouders en hun opleiding.

Bron: De Standaard, http://www.standaard.be/cnt/dmf20161203_02606123 (3/12/16)

Eigen mening: Ik vind het erg zorgwekkend dat vier op de tien Vlamingen niet kan sparen, dit wordt zelfs twee op drie bij de lagere inkomens. Hierdoor is het voor gezinnen met een lager inkomen waarschijnlijk erg moeilijk om iets op te bouwen. De mensen die niet kunnen sparen, lopen bovendien risico om in financiële problemen terecht te komen. Onze hele maatschappij wordt enkel duurder, dus is het belangrijk dat mensen een reserve hebben voor onverwachte kosten. Dat meer dan de helft van de Vlaamse ouders spaart voor zijn kinderen, had ik wel verwacht. Het onderwijs wordt allereerst al duurder en duurder. Er zijn wel studiebeurzen of financiële ondersteuning beschikbaar, maar dit kan uiteraard niet alles compenseren. Hier komt dan bovendien nog vervoer of de huur van een kot bij. Wanneer mensen niet kunnen sparen, kan het dus voor hun kinderen erg moeilijk worden om verder te studeren of financiële ondersteuning te krijgen van hun ouders wanneer ze beginnen werken. Dit geeft hen een groter risico om ook niet meteen te kunnen sparen en zo komen zij in een vicieuze cirkel terecht.