Sprookjes van de NRA: ‘Oma, wat heeft u grote wapens’

De Amerikaanse wapenlobby heeft een nieuwe manier gevonden om zieltjes te winnen: oude sprookjes in een nieuw kogelvrij jasje, inclusief wapens.

De National Rifle Association (NRA), de spreekbuis van de wapenlobby in de VS, laat geen middel onbeproefd om meer mensen voor “de goede zaak” – meer wapens – te winnen. De NRA is daarbij niet te beroerd om zich tot de allerjongsten te richten. En hoe kan je dat beter doen dan met een verhaaltje voor het slapen?

‘De meesten onder ons zijn opgegroeid met sprookjes die ons voorgelezen werden voor het slapengaan’, klinkt het op de site van de NRA, die toepasselijk NRAFamily.org heet. ‘Maar heeft u zich nadien niet vaak afgevraagd hoe gruwelijk die sprookjes eigenlijk wel waren? Deden die sprookjes niet een beetje ongemakkelijk aan? En heeft u zich ooit afgevraagd hoe die sprookjes zouden afgelopen zijn mochten die onfortuinlijke Roodkapjes en Hans en Grietjes geleerd hebben hoe ze moesten omgaan met een vuurwapen?’

Prangende vragen waarop de NRA een antwoord heeft: een herwerkte versie van klassieke sprookjes.
Hans en Grietje wordt zo omgeturnd tot Hans en Grietje hebben geweren. Het verhaal begint op de alombekende manier: een arm gezin woont in een bos en heeft niet genoeg voedsel. De kinderen dreigen van honger om te komen. Gelukkig zijn er geweren voorhanden en weten Hans en Grietje van aanpakken.

‘Op een avond horen Hans en Grietje hoe hun ouders zich afvragen hoe ze de volgende winter zullen doorkomen. “Wat moeten we doen als er niet genoeg eten is voor iedereen?”, jammert moeder. Hans en Grietje besluiten hun ouders te helpen. Gelukkig hebben ze geleerd hoe ze veilig met een vuurwapen moeten omgaan en zijn ze al hun vaak samen met hun ouders op jacht geweest.’ Uit Hans en Grietje hebben geweren.

Hans en Grietje belanden in deze versie niet zelf in de kooi van de obligate boze heks, maar bevrijden wel twee ongewapende jongens die minder geluk hadden. De heks moet nadien op niet veel medelijden rekenen: ze wordt opgejaagd door goedbewapende dorpelingen en vakkundig achter slot en grendel gestopt door de lokale sheriff. Eind goed, al goed.

Roodkapje 2.0

Roodkapje begint ook al op de manier die we allemaal kennen: een jong meisje dat een mand met lekkers naar haar zieke grootmoeder moet brengen. En daar moet Roodkapje uiteraard een gevaarlijke tocht door het woud voor ondernemen.

Gelukkig is ze goed voorbereid: Roodkapje jaagt de grote boze wolf weg met haar geweer en slaagt er nadien in om samen met grootmoeder – ook al goed bewapend – om het boosaardige dier te overmeesteren.
Niet zo lang geleden had Roodkapje als verjaardagscadeau een geweer gekregen. En lessen om dat geweer te gebruiken, zodat ze dat veilig kon doen, als dat ooit nodig mocht zijn. Ze kreeg een kus van haar moeder en trok, met het geweer over de schouder en een mand voor grootmoeder onder de arm, gezwind het woud in.

Jong geleerd oud gedaan

Dat er heel wat waarheid schuilt in de uitdrukking ‘jong geleerd, oud gedaan’ beseft de NRA al langer dan vandaag.
In 1920 liep er bijvoorbeeld al een reclamecampagne waarin geweerschieten als een ‘fijne sport’ aangeprezen werd bij jongens. ‘De competitiegeest van bij het geweerschieten brengt het beste in het kind naar boven’, klonk het toen. In 1951 werd er zelfs reclame gemaakt voor het ideale geschenk voor kinderen: bij een Red Ryder luchtgeweer kregen kinderen voor amper 50 cent zelfs een lidkaart van de NRA cadeau.

Een lijn die in de jaren 80 doorgetrokken werd met een 8-jarige die met het geweer in de hand poseert op de campagneposters onder de titel ‘Ik ben de NRA’. En niemand lijkt nog op te kijken als er tegenwoordig een Beretta ARX 160 op wapenbeurzen aangeprezen wordt als ‘het ideale kerstgeschenk’.
Die reclamecampagnes zijn geen toeval, blijkt uit een studie van het Violence Policy Centre (VPC), een non-profitorganisatie die streeft naar meer controle op vuurwapens. Het VPC publiceerde begin dit jaar nog een studie waaruit blijkt dat de wapenlobby geen middelen schuwt om de jonge potentiële ‘klanten’ te bewerken: marketing die direct naar kinderen gericht is, wapens die speciaal in kindvriendelijke materialen en kleuren gefabriceerd worden zodat ze lichter en aantrekkelijker zijn voor kinderen.

Voor sommige wapengekke ouders is het een sport om te zien op welke jonge leeftijd hun kinderen al kunnen omgaan met wapens, maar voor de wapenindustrie staat er meer op het spel: zij zien immers dat de verkoop van wapens aan particulieren daalt. Een manier om die trend te keren is potentiële klanten van jongs af aan te bewerken. Of die kinderen nog lang en gelukkig zullen leven met een geweer in de hand, is nog maar de vraag.

Bron: De Standaard
http://www.standaard.be/cnt/dmf20160325_022034004

Datum: 25/03/2016

Eigen mening: Vanuit mijn eigen waarden- en normenpatroon kan ik natuurlijk alleen maar met ongeloof en walging dit artikel lezen. De NRA maakt handig gebruik van cultureel erfgoed zoals sprookjes om jongere kinderen aan te moedigen ook vuurwapens te leren hanteren. In de sprookjes wekt men de indruk dat het verhaal altijd beter afloopt wanneer de sprookjesfiguren zichzelf kunnen verweren met wapens en dat er zo uiteindelijk minder dodelijke slachtoffers vallen dan in de originele versies van de verhalen. De nuances waarbij Roodkapje per ongeluk haar eigen moeder doodschiet of andere dodelijke incidenten met vuurwapens die we maar al te vaak in de media zien verschijnen, worden natuurlijk strategisch weggelaten. Dat ze zich in hun reclamecampagnes ook al gaan richten tot jongere kinderen, vind ik echt een onaanvaardbare evolutie in de mentaliteit omtrent wapenbezit. Ik hoop dat aan de studie van de VPC ook gevolgen gegeven worden waardoor deze sprookjes niet langer verspreid mogen worden.