Gaza stelt leiderschap én beleid van Ehoed Olmert op de proef


Wat voor strijd voert Israël in Gaza? Is het alleen uit op de vrijlating van zijn korporaal? Of is de ’ontvoering’ (volgens Israël) dan wel krijgsgevangenneming (aldus Palestijnen) dé test voor de politieke leiders van Israël?


„Israël zal de Palestijnse regering niet laten overleven, als de militair niet binnen 24 uur vrij is”. Dat was de boodschap die de Palestijnse president, Mahmoed Abbas, op de eerste dag van de ontvoering te horen kreeg van Israël.

Israëls minister van defensie Amir Peretz formuleerde het op zijn manier: „Het gemaskerd bal is ten einde.” In een verwijzing naar het oppakken van de acht Hamas-ministers en een twintigtal parlementariërs stelde Peretz: „De pakken en stropdassen kunnen niet dienen als een dekmantel voor hun steun aan ontvoeringen en terrorisme.”

Israëls leiders zien het nog altijd als een historische blunder dat zij – onder druk van de VS – begin dit jaar instemden met deelname van Hamas aan de Palestijnse verkiezingen. De afgelopen tijd groeide de vrees dat de wereld langzamerhand de Hamas-regering zou accepteren als een politiek feit. Dat zou de druk op Israël verhogen, terwijl dat land ervan overtuigd is dat er geen onderscheid is tussen de regering van Hamas en de terroristische milities die Israël met raketten bestoken.

Vandaar dat Israël de Hamas-regering direct verantwoordelijk stelt voor de ontvoering; vandaar dat het zijn pijlen richt op die ’regering van terroristen’.

Peretz – tot zijn benoeming allesbehalve een aanhanger van de harde lijn – stond zelf de laatste tijd onder zware druk af te rekenen met de raketbeschietingen op zijn eigen woonplaats, Sderot. Het binnentrekken van de Israëlische grondtroepen gisteren in het noorden van Gaza heeft dan ook slechts één doel: de raketlanceerders vernietigen.

Het leger had die actie al vorige week willen uitvoeren, maar premier Olmert weigerde het groene licht te geven – kennelijk om het geheime overleg over de vrijlating van de korporaal een kans te geven. De media stonden onmiddellijk bol van de ruzie tussen de premier en zijn minister van defensie.

Het is voor Israël vrij ongekend dat twee burgers, met nauwelijks militaire ervaring, de scepter zwaaien. Peretz en Olmert zouden zich nu willen bewijzen als ’sterke leiders’.

Voor Olmert staat er veel meer op het spel. Zijn politieke visie dreigt te worden begraven in het zand van Gaza.

Olmert heeft de scepter van Sjaron overgenomen als premier en leider van Kadima. Die partij ontleent haar bestaansrecht aan slechts één idee: Er is geen Palestijnse partner, dus moet Israël eenzijdig zijn grenzen bepalen. De terugtocht uit Gaza verleden jaar was een eerste stap en moe(s)t zijn vervolg krijgen in het convergentieplan – een gedeeltelijke terugtrekking uit de Westoever met behoud van grote nederzettingen.

Degenen die verleden jaar al riepen dat die terugtrekking op een ramp zou uitlopen, halen nu hun gelijk. Zo waarschuwde rechts dat het de terreur slechts zou aanmoedigen. Het haalde zijn gelijk met de uitverkiezing van Hamas en met de aanhoudende raketbeschietingen. Links waarschuwde dat eenzijdig optreden op niets zou uitlopen en slechts de gematigde Palestijnen zou verzwakken. Het haalde zijn gelijk met de uitverkiezing van Hamas en de huidige crisis.

Rechts en links waren in de minderheid. De meeste Israëliërs waren (met Sjaron en met de Arbeiderspartij) naar het politieke midden opgeschoven. Door de gebeurtenissen rond Gaza brokkelt de steun voor het convergentieplan – en dus ook het politieke midden – weer af.

De (linkse) Israëlische politicoloog Zeev Sternhell concludeerde deze week dat ,,Olmert weinig anders rest dan te pogen vast te houden aan het valse imago van ’sterke man’. „Hij klampt zich vast aan het convergentieplan als een drenkeling aan zijn vlot.”


Trouw, 04-07-2006

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Israëlische troepen dieper in Gazastrook

GAZA - De ontvoerders van de Israëlische soldaat Gilad Shalit willen hem naar eigen zeggen ook na het verstrijken van het ultimatum niet doden. In de Palestijnse media zei een woordvoerder van het islamitisch leger dat de islamitische wetgeving het ombrengen van gijzelaars verbiedt.

Een ultimatum van de ontvoerders verstreek vanmorgen om 6.00 uur. De ontvoerders hadden de vrijlating van 1.500 Palestijnse gevangenen geëist - vrouwen en kinderen - in ruil voor de ontvoerde soldaat.

In een persbericht dat gisteren verspreid werd dreigden de Ezzedine Al-Aqsam Brigade (een gewapende tak van Hamas), het Comité van het populaire verzet en het Leger van de Islam de soldaat die op 25 juni ontvoerd werd, te zullen doden, indien niet tegemoet gekomen werd aan hun eisen. ,,Indien de vijand niet op onze eisen ingaat, sluiten we het dossier af, en zal de vijand de gevolgen daarvan moeten dragen.''

Geen informatie

Maar dinsdag ontkende een woordvoerder van Het Leger van de Islam dat de gevangene zou worden omgebracht. Omdat Israël het ultimatum heeft genegeerd, zal er wel geen informatie meer worden verstrekt over het lot van de Israëlische korporaal. ,,Wij zullen geen enkele informatie verschaffen die de bezetter goed nieuws of geruststelling biedt.''

De Israëlische regeringswoordvoerder Avi Pazner zei dinsdag dat Shalit in leven is. "We weten dat Gilad Shalit nog steeds in leven is. We weten dat hij gewond is en dat er een Palestijnse arts een paar dagen geleden bij hem is geweest", aldus Pazner tegen de Franse nieuwszender LCI. Shalit heeft naast de Israëlische ook de Franse nationaliteit en ook de Franse regering is er veel aan gelegen om hem vrij te krijgen.

Onderhandelingen

De Israëlische regering liet dinsdag nogmaals weten niet over Shalits vrijlating te zullen onderhandelen. ,,Israël gaat niet door de knieën voor terroristen en Israël laat zich niet afpersen. Ik kan met een gerust hart zeggen dat de hemel op hen neerkomt als Gilad Shalit iets overkomt. Als hij wordt vermoord zullen we reageren op een manier die de Palestijnen nog nooit hebben meegemaakt'', verklaarde minister Roni Bar-On, een vertrouweling van premier Ehud Olmert.

De Hamas-regering verklaarde maandag nog dat er een ,,kans'' bestond om tot een ,,aanvaardbare formule'' te komen om de vrijlating van de soldaat te bekomen. ,,Dit probleem moet opgelost worden in alle rede. Wij denken dat er een kans bestaat om tot een aanvaardbare formule te komen voor de Palestijnen en de Israëliër'', aldus de woordvoerder van de Palestijnse regering, Ghazi Hamad.

Militaire operaties verdergezet

De 19-jarige Gilad Shalit werd op 25 juni ontvoerd bij een Palestijnse aanval op een legerpost. Na de ontvoering viel Israël de Gazastrook weer binnen. De enige elektriciteitscentrale van de Gazastrook werd uitgeschakeld, zodat miljoenen Palestijnen zonder stroom zitten.

Premier Ehud Olmert heeft zijn toestemming gegeven voor het verderzetten van de militaire operaties in de Gazastrook, wat meteen ook de belangrijkste operatie is sinds de terugtrekking van Israël uit het territorium in september 2005.

Dinsdagmiddag rukten ongeveer 20 Israëlische tanks op tot bet Lahia, aldus ooggetuigen. Een legerwoordvoerder liet weten dat de eenheid naar springstoffen en tunnels zoekt. mcu, llc

Bron: 'De Standaard'

Wie haat zaait, zal storm oogsten - Hoe zal Israël ooit deze vernielingen en vernederingen kunnen goedmaken?


WIJ zijn verbijsterd over de inval van het Israëlisch leger in de Gaza strook. Het vernietigen van drie bruggen, het bombarderen van de enige elektrische centrale, een Palestijns ministerie dat in brand staat, een luchtaanval op de woning van de Palestijnse premier, gevangenneming van Palestijnse volksvertegenwoordigers en ministers, het verjagen van duizenden bewoners uit hun huizen die kunnen opgeblazen worden: is dit geen actie buiten alle verhouding? Want officieel gaat het om de bevrijding van een Israëlisch krijgsgevangene, die een Palestijnse groep wil uitwisselen tegen vrouwen en kinderen in Israëlische gevangenissen. Kon Tel Aviv daar niet over onderhandelen? Uitwisseling van gevangenen is vaker gebeurd, en soms een eerste gebaar van goede wil beiderzijds. Maar The New York Times bericht op 30 juni uit Israëlische bronnen dat een breder plan achter het militair optreden schuilt: de Palestijnse regering uit het zadel lichten. Deze strategie zou al beslist zijn door Tel Aviv na de verkiezingsoverwinning van Hamas vijf maanden geleden. Dit bericht wordt bevestigd door Ben Aluf, militaire expert van de krant Ha'aretz. De financiële ondermijning van de Palestijnse autoriteit, door het niet betalen van verschuldigde belastingopbrengsten en door het opschorten van de steun van de VS en Europese Unie, lijken nu de voorbereidende stap te zijn geweest tot een militaire invasie. Dit kwam na de vernietiging van akkers, de controle over drinkwaterbronnen door Israël, de afsluiting van wegen, de bouw van een onwettige muur.


Wij keuren met vele anderen sommige standpunten en acties af van Hamas en andere groepen, maar de reactie van Israël is een rechtsstaat onwaardig.

Het lijkt alsof Tel Aviv nu als leitmotiv heeft gekozen: als een verkiezingsuitslag u niet zint, laat dan de tanks en de kanonnen spreken. Over de gevangenneming van Palestijnse gekozenen zei de woordvoerder van het Israëlische ministerie van Justitie: ,,Ik weet niet zeker of ze (parlementaire) immuniteit genoten.'' (New York Times, 30 juni).

Dit alles toont geen eerbied voor democratische principes, voor het internationaal recht, voor de Palestijnse kiezers. Hoe zal Israël ooit deze vernielingen en vernederingen kunnen goedmaken? Hoe zal de rest van de beschaafde wereld dit kunnen goedmaken? Want er is opnieuw haat gezaaid, en we zullen storm oogsten. Wie zwijgt, is medeplichtig.

Israël moet de Palestijnse regering, staat en grenzen (van voor 1967) erkennen, en het gebruik van geweld afzweren; onder die voorwaarden kan de Palestijnse regering hetzelfde doen jegens Israël. In afwachting daarvan erkennen wij de huidige regering van Israël niet meer. We hopen dat minister De Gucht, langs diplomatieke weg aan Tel Aviv een strenge waarschuwing stuurt en aankondigt dat een Fonds voor Vergoeding van Oorlogsschade zal worden opgericht om het Palestijnse volk weer hoop op een toekomst te bieden. België kan in dat fonds een bescheiden bijdrage storten; maar uiteraard zal het de Israëlische staat zijn die het leeuwenaandeel zal moeten vergoeden voor de schade sedert jaren aangericht door zijn leger.

Ludo Abicht,

docent filosofie UGent, emeritus hoogleraar UA.

Frank Roels,

arts, emeritus hoogleraar UGent.

Etienne Vermeersch,

filosoof, emeritus hoogleraar UGent


DS, 04-07-2006

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB