Mishandelde kinderen krijgen pas na halfjaar hulp

Jongeren die het slachtoffer zijn van verwaarlozing, mishandeling of problemen thuis krijgen gemiddeld pas na een halfjaar de gepaste hulp. Dat blijkt uit cijfers van Jongerenwelzijn.
De wachtlijsten in de jeugdzorg zijn niet nieuw. Maar jeugdrechters slaan nu alarm omdat ze zelfs kinderen in crisissituaties (zoals zware verwaarlozing, geweld, incest…) niet meer meteen de juiste hulp kunnen bieden.

Zelfs op een bed in een oriëntatiecentrum, dat specifiek dient om kinderen in nood op te vangen, was het in 2012 gemiddeld 76 dagen wachten. Wachttijden voor andere instellingen of thuisbegeleiding kunnen oplopen tot twee jaar.

“Het is verschrikkelijk hoe wij moeten sollen en leuren met kinderen”, zegt de Mechelse jeugdrechter Nicole Caluwé in onze nieuwe reeks ‘Kinderen van de rekening’. “Sommige jongeren moeten we twee of drie maanden lang van tehuis naar tehuis sturen, in afwachting van een geschikte plek. En dan schrikken we ervan dat sommigen op de duur weglopen en misdaden beginnen te plegen.”

Bron: www.gva.be 23/12/2013

Mening: Ik vind het verschrikkelijk om te moeten lezen dat kinderen en jongeren die mishandeld worden zo lang moeten wachten voordat ze geplaatst kunnen worden in een instelling of thuisbegeleiding kunnen krijgen. Doordat de wachttijden zo lang zijn, kunnen de mishandelingen gewoon verder gaan, waardoor de kinderen een nog groter trauma kunnen oplopen. Als ze dan al wel ergens terecht kunnen, moeten ze continu van plaats veranderen, waardoor ze geen vertrouwensband kunnen opbouwen met iemand. Deze kinderen en jongeren hebben het al zo moeilijk om mensen te vertrouwen en dit wordt hierdoor alleen maar erger. Ze gaan niemand meer vertrouwen waardoor ze domme dingen gaan doen. Er moet hier toch wel dringend iets aan gedaan worden, want dit is geen leven voor deze kinderen.

Ik schrok heel erg bij het lezen van dit artikel. Het is echt verschrikkelijk dat mishandelde kinderen vaak zo lang moeten wachten op hulp, waardoor, zoals Sylvia zegt, de mishandeling gewoon verder kan gaan en de kinderen nog dieper en dieper wegzakken. Ik begrijp wel dat het financieel gezien misschien moeilijk is om deze kinderen op te vangen, maar toch vind ik dat er echt iets aan gedaan moet worden want dit is geen manier van leven.