Weer meisje gedwongen in psychiatrie voor volwassenen geplaatst

Vorige week is een 16-jarige meisje gedwongen opgenomen in een psychiatrische instelling voor volwassenen wegens het schrijnend gebrek aan plaatsen in de kinder- en jeugdpsychiatrie.

Het verhaal doet erg denken aan dat van Jolien, een zwaar autistisch meisje dat in 2013 als 13-jarige gedwongen werd opgenomen in een psychiatrie voor volwassenen omdat er nergens anders plaats was. Ook dit meisje heeft een complexe problematiek, zoals ADHD, autisme, een emotionele groeiachterstand en sinds kort ook psychoses. Sinds ze in september niet meer naar school kan gaan, ging ze twee keer een tijdje in crisisopname, de laatste keer in Sint-Niklaas.

Wegens een gebrek aan opvang in de kinder- en jeugdpsychiatrie moest ze gedwongen worden opgenomen in het psychiatrisch centrum Bethanië in Zoersel voor volwassenen. Daar moet ze zeker nog een maand blijven.

Haar ouders beklemtonen dat ze geen gepaste begeleiding en geen onderwijs krijgt. Ook de instelling zelf betreurt de situatie. ‘Het meisje krijgt een persoonlijke begeleider. Maar dit is geen aangepaste setting voor haar. Dit is ook voor ons heel frustrerend.’

De jeugdrechter sprak zijn vonnis uit 'met tranen in de ogen'. Hij was bij de verlenging van de collocatie vernietigend voor de politiek: ‘Het schrijnend gebrek aan beschikbare plaatsen in kinder- en jeugdpsychiatrie werd door jeugdmagistraten al talloze keren aangekaart op alle mogelijke beleidsniveaus, maar tot op heden zonder enig tastbaar resultaat.’

Bron: http://www.standaard.be/cnt/dmf20150304_01563016

Eigen mening:
Er kan blijkbaar niet genoeg geld vrijgemaakt worden om instellingen en verzorging op maat te voorzien voor mensen die het echt nodig hebben. Toch is er genoeg geld om Antwerpen bekender te maken (6,5 miljoen euro) en heeft de regering miljarden over om een gebouw als Uplace neer te poten. De prioriteiten van België zeker?
Ik kan me voorstellen hoe belangrijk het is om verzorging op maat te krijgen. Het betreffende kind van het artikel zal door gepaste zorg ook sneller terug kunnen instromen in een normaler leven. Ze zal terug kunnen deelnemen aan onderwijs en zal het voor haar normaal leventje terug krijgen. Dat ze een eigen verzorgster krijgt is positief, maar de aanpak voor een volwassenen verschilt enorm van die voor een kind. Ik pleit alvast voor meer kinder- en jeugdinstellingen in België!

Het plaatsen van een kind/jongere in een psychiatrische instelling voor volwassenen is verre van ideaal, toch vind ik het wel goed dat dit kan. Het tekort aan psychiatrische instellingen voor kinderen en jongeren is een feit. De oplossing om deze hulpbehoevende kinderen/jongeren te plaatsen in een psychiatrische instelling voor volwassenen is volgens mij een beter oplossing dan hen niet te helpen. Net zoals Linde al zei, zou het goed zijn om meer geld te investeren in dergelijke zaken dan in 'onnuttige' zaken (zoals jammer genoeg vaak gebeurt). Ik begrijp dat het moeilijk is om te beslissen waarin geïnvesteerd moet worden omdat de regering langs alle kanten aanvragen binnenkrijgt. Toch vind ik dat dat een nieuwe psychiatrische instelling voor kinderen en jongeren voorrang moet krijgen, aangezien er een nijpend tekort is en er al jarenlang over gespeculeerd wordt. Elk individu maakt deel uit van onze samenleving, dus iedereen heeft er baat bij dat mensen met psychische problemen gericht geholpen kunnen worden.

Ik vind het erg jammer dat er zo weinig plaatsen zijn in de kinder- en jeugdpsychiatrie, maar eerlijk gezegd vind ik het niet zo'n slecht idee om jongeren vanaf 16 jaar al bij de volwassenen onder te brengen. Zelf heb ik ook een tijdje doorgebracht op een afdeling voor jongeren van 14 tot 18 jaar. Dit was eerlijk gezegd een regelrechte ramp! Doordat we daar samen zaten met allemaal jongeren met hun eigen problemen werd enkel negativiteit versterkt en zag je zelfs dat mensen het negatieve gedrag van anderen ook nog kopieerden. Ik denk dat er heel wat jongeren op deze manier misschien zelfs slechter buitenkomen dan dat ze binnengingen.
Ik denk dat het vooral belangrijk is om mensen samen te brengen met hetzelfde probleem, ongeacht de leeftijd. Ook dit heb ik meegemaakt, en hier motiveerde iedereen elkaar net positief. Je kan dan leren van elkaars ervaringen, want iedereen begrijpt wat je doormaakt.
Tijdens mijn laatste opname heb ik ook een meisje leren kennen en zij kon niet snel genoeg geholpen worden op een afdeling voor jongeren, en daarbij wilde ze er ook niet graag naartoe wanneer ze daar een keer gaan kijken is bij een intakegesprek. Voor haar depressie kon ze ook niet terecht op een afdeling voor volwassenen, daar is de minimumleeftijd 18 voor. Uiteindelijk, na ongeveer een jaar wachten, is zij een eetstoornis beginnen ontwikkelen. Haar ouders waren hier eigenlijk nog wel blij mee, want toen kon ze eindelijk wel geholpen worden, want op deze afdeling was de minimumleeftijd 16 jaar. Hopen dat je kind een eetstoornis ontwikkelt omdat ze anders niet geholpen kan worden, dat zou niet mogen!
Als je als enige jongere tussen allemaal volwassenen zit, dat is absoluut niet ideaal, wat je ook ziet in een situatie als deze. Maar wanneer al deze jongeren verdeeld zouden worden over de verschillende afdelingen, dan zou iedereen wel aansluiting vinden bij een aantal mensen op de afdeling.

Ik vind het schrijnend om te lezen dat er onvoldoende plaats is in de kinder en jeugdpsychiatrieën. Vele jongeren komen op een wachtlijst te staan terwijl ze dringend hulp nodig hebben. In dit artikel gaat het over een meisje van 16 jaar dat bij volwassenen wordt geplaatst. Ik vind dit persoonlijk nog een redelijke leeftijd als je je inbeeld dat 'volwassen' ook mensen van 18 jaar zijn. Hierbij is het leeftijdsverschil niet zo groot. Bovendien kunnen kinderen elkaar sneller op een negatieve manier beïnvloeden als volwassen. Bij volwassen geplaatst worden kan ook zijn voordeel hebben. Wel wil ik hierbij benadrukken dat dit afhankelijk is van de situatie en problematiek. Jongeren die opgenomen worden lijden leggen een heel ander levenspad af dan jongeren die een 'normale' jeugd doormaken. Ik ben ervan overtuigd dat deze jongeren sneller rijp zijn door de ervaringen die ze opdoen. Volwassenen zijn meestal meer ervaren en rijper, dit kan de jongeren op een positieve manier beïnvloeden. Natuurlijk is het wel belangrijk dat jongeren voldoende steun ervaren en ook vriendschappen ontwikkelen tijdens hun opname. Dit zal hun herstel enkel positief beïnvloeden en de opname minder zwaar maken. Jongeren die jonger zijn als zestien moeten een plaats kunnen krijgen binnen een kinder en jeugdpsychiatrie. Ze zullen zich niet op hun gemak voelen bij volwassenen en hierdoor zal hun opname zwaarder zijn en dit kan een negatieve invloed hebben op hun herstel. Ik vind dat de overheid hier voldoende in moet investeren. Iedereen heeft het recht op gepaste hulp!